Lucifer (voorwerp)
Een lucifer is een gereedschap om vuur te maken onder gecontroleerde omstandigheden. Meestal is het een klein stukje hout, of gehard papier. Aan één uiteinde is de lucifer bekleed met een materiaal dat door wrijving ontbrandt. Het aansteekpunt van een lucifer wordt de "kop" genoemd. Deze bevat fosfor of fosforsesquisulfide als actief bestanddeel en gelatine als bindmiddel. Lucifers worden verkocht in veelvoud, samen verpakt in een doosje, of in luciferdoosjes. Er zijn twee hoofdtypen lucifers: veiligheidslucifers, die alleen tegen een speciaal geprepareerd oppervlak kunnen worden aangestreken; en overal aan te steken lucifers, waarvoor elk geschikt wrijvingsoppervlak kan worden gebruikt.
Er zijn ook elektrische lucifers, die gebruik maken van elektriciteit en niet van wrijving om vuur te maken.
lucifers van hout
Een brandende lucifer
Luciferkoppen macrofotografie
Vroege wedstrijden
Lucifers die zwavel gebruikten werden door Martial genoemd in het oude Rome. Hij noemde ze sulfurata.
Rond het jaar 1530 verschenen er lucifers in Europa. De eerste moderne, zelfontbrandende lucifer werd echter in 1805 uitgevonden door K. Chancel, assistent van professor Louis Jacques Thénard in Parijs. De kop van de lucifer was gemaakt van een mengsel van kaliumchloraat, zwavel, suiker en rubber. Ze werden aangestoken door de punt van de lucifer in een klein asbestflesje gevuld met zwavelzuur te dopen. Dit soort lucifers was vrij duur en het gebruik ervan was gevaarlijk, zodat de lucifers van Chancel nooit erg populair zijn geworden.
Overeenkomsten voor speciale doeleinden
Stormlucifers, ook wel reddingsbootlucifers of fakkellucifers genoemd, hebben een gemakkelijk aan te steken punt als een gewone lucifer, maar een groot deel van het staafje is bekleed met een brandbare stof die zelfs bij harde wind blijft branden. Ze hebben een waslaagje om ze waterdicht te maken. Ze zijn een onderdeel van veel overlevingspakketten. Deze specifieke lucifer werd gebruikt in de eerste in massa geproduceerde molotovcocktails.
"Bengaalse lucifers" zijn eigenlijk kleine handvuurwerkjes die lijken op vonkontstekers. Qua vorm lijken ze op stormlucifers, maar ze bevatten verbindingen van strontium of barium in de samenstelling op het staafje om respectievelijk een rode of groene vlam te produceren.
Andere pagina's
- Het meisje met de zwavelstokjes
Vragen en antwoorden
V: Wat is een lucifer?
A: Een lucifer is een instrument om vuur te maken onder gecontroleerde omstandigheden.
V: Waarmee is de lucifer aan één kant gecoat?
A: De lucifer is bedekt met een materiaal dat ontbrandt door wrijving.
V: Hoe wordt het aanstekende uiteinde van een lucifer genoemd?
A: Het aansteekuiteinde van een lucifer wordt de "kop" van de lucifer genoemd.
V: Wat is het actieve ingrediënt in de kop van een lucifer?
A: Het actieve ingrediënt in de luciferkop is een oxidatiemiddel zoals kaliumchloraat, gemengd met zwavel, vulstoffen en glaspoeder en gelatine als bindmiddel.
V: Hoe worden lucifers verpakt?
A: Lucifers worden in veelvoud verkocht, samen verpakt in een doosje of in luciferdoosjes.
V: Wat zijn de twee belangrijkste soorten lucifers?
A: De twee belangrijkste soorten lucifers zijn veiligheidslucifers, die alleen tegen een speciaal geprepareerd oppervlak kunnen worden aangestreken, en lucifers die overal kunnen worden aangestreken, waarvoor elk geschikt wrijvingsoppervlak kan worden gebruikt.
V: Wat zijn elektrische lucifers?
A: Elektrische lucifers zijn lucifers die elektriciteit in plaats van wrijving gebruiken om vuur te maken.
