Murchison meteoriet
De Murchison meteoriet is genoemd naar de plaats waar hij viel: Murchison, Victoria, Australië. Hij is groot (meer dan 100 kg) en men heeft hem zien vallen. Het is een van de meest bestudeerde meteorieten, omdat hij behoort tot een groep meteorieten die rijk zijn aan organische verbindingen, de zogenaamde koolstofhoudende chondrieten.
Op 28 september 1969, om ongeveer 10:58 uur, werd een heldere vuurbal gezien. Hij splitste zich in drie fragmenten alvorens te verdwijnen, een rookwolk achterlatend. Ongeveer 30 seconden later werd een beving gehoord. Men vond fragmenten over een gebied groter dan 13 km², met brokstukken tot 7 kg. Eén, met een gewicht van 680 g, brak door een dak en viel in hooi. De massa bedraagt meer dan 100 kg.
De Murchison meteoriet
De biochemie
Dit type meteoriet is rijk aan koolstof. Murchison bevat meer dan 15 aminozuren. De aminozuren die in de Murchison-meteoriet worden aangetroffen, kunnen in laboratoriumexperimenten worden gesynthetiseerd (en zijn dat ook geweest). Dit gebeurde door de inwerking van elektrische ontlading op een mengsel van methaan, stikstof en water met sporen van ammoniak.
De aminozuren waren meestal racemisch. Dit betekent dat de chiraliteit van hun enantiomeren bijna even links- als rechtsdraaiend is. Dit suggereert dat zij niet door aardse vervuiling zijn veroorzaakt. Er werd ook een complex mengsel van alkanen geïsoleerd, vergelijkbaar met dat wat in het Miller-Urey experiment werd gevonden. Serine en threonine, vaak aardse contaminanten, waren afwezig in de monsters.
In 1997 bleek uit onderzoek dat individuele aminozuren uit Murchison verrijkt waren met de stikstofisotoop 15N in vergelijking met hun aardse tegenhangers. Dit bevestigde een buitenaardse bron. Onder de geïdentificeerde organische materialen bevonden zich suikerachtige verbindingen (polyolen).
| Samengestelde klasse | Concentratie (ppm) |
| Aminozuren | 17-60 |
| Alifatische koolwaterstoffen | >35 |
| Aromatische koolwaterstoffen | 3319 |
| Fullerenen | >100 |
| Carboxylzuren | >300 |
| Hydrocarboxylzuren | 15 |
| Purines en pyrimidines | 1.3 |
| Alcoholen | 11 |
| Sulfonzuren | 68 |
| Fosfonzuren | 2 |
Verschillende bewijslijnen tonen aan dat de binnenkant van goed bewaarde fragmenten van Murchison ongerept (niet verontreinigd) zijn. Een studie uit 2010 identificeerde 14.000 moleculaire verbindingen (waaronder 70 aminozuren) in een monster van de meteoriet. Er kunnen 50.000 of meer verschillende moleculaire samenstellingen in de meteoriet zitten.
Nucleobasen
Gemeten purine- en pyrimidineverbindingen bevinden zich in de Murchison meteoriet. Koolstofisotopenverhoudingen voor uracil en xanthine wijzen op een niet-aardse oorsprong voor deze verbindingen. De resultaten tonen aan dat veel organische verbindingen die bestanddelen zijn van het leven op aarde reeds aanwezig waren in het vroege zonnestelsel. Zij kunnen een rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het leven.
