Speelkaart
Speelkaarten is de naam voor de 54 kaarten die worden gebruikt bij kaartspellen als poker, bridge, blackjack, solitaire en Go Fish.
Er zitten 52 basiskaarten in een kaartspel (de jokers niet meegerekend). Deze kaarten hebben een kleur en een getal (de waarde of rang genoemd). Er zijn 4 kleuren en 13 rangen in elke kleur. Er zijn ook twee jokers die geen kleur of rang hebben.
Een spelletje l'hombre in Brøndum's Hotel door Anna Palm de Rosa, 1885
Paul Cézanne's De Kaartspelers, 1895
The King of Hearts
Pakken
Gebruikelijke tekens: schoppen (♠), harten (♥), ruiten (♦), klaveren (♣).
In sommige landen worden andere kleuren gebruikt. In Midden-Europa zijn er kaarten met de kleuren eikels, bladeren, harten en bellen. In Spanje, Italië en Latijns-Amerika zijn er speelkaarten met de kleuren klaveren, zwaarden, bekers en munten en Azen.
Chinese speelkaart c. 1400 AD, Ming Dynastie, gevonden bij Turpan, 9,5 bij 3,5 cm.
Waarden
2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, boer of boerin (J), koningin (Q), koning (K), aas (A).
Aantal kaarten
Voor veel spellen worden de jokers uit het kaartspel verwijderd, waardoor het totale aantal kaarten in het kaartspel 52 wordt. Soms wordt het kaartspel teruggebracht tot 40, 36 of 32 kaarten voor het spelen van bepaalde spellen, zoals belote, sheepshead of euchre. []
Tarotkaarten
Er zijn verschillende soorten tarotkaarten. Tarots worden meestal gebruikt voor waarzeggerij, hoewel ze ook voor spelletjes kunnen worden gebruikt. Omgekeerd hebben mensen ook standaard speelkaarten gebruikt voor waarzeggerij.
Geschiedenis
Speelkaarten zijn gevonden in de 9e eeuw in China, Tang dynastie.
Speelkaarten kwamen voor het eerst Europa binnen in het begin van de 14e eeuw, waarschijnlijk vanuit Egypte. De kleuren leken sterk op de tarot kleuren Zwaarden, Staven, Bekers en Munten. Deze ontwerpen worden nog steeds gebruikt in traditionele Italiaanse, Spaanse en Portugese kaartspellen.
Het eerste documentaire bewijs komt uit Vitoria-Gasteiz (nu Spanje) in 1334, waarin de Ridders van de Band wordt verboden te kaarten. De volgende vermelding komt uit Catalonië in 1371. Een breed gebruik van speelkaarten in Europa kan worden getraceerd vanaf 1377.
Vroege Franse speelkaarten
Vervaardiging
De methode om kaarten te maken is al meer dan een eeuw dezelfde. Kaarten zijn twee dunne stukjes papier die met zwart plaksel aan elkaar zijn geplakt. Beide buitenzijden zijn bedrukt. De binnenkant is het ontwerp van de voorkant van de kaart, de buitenkant is het ontwerp van het pak als geheel. De zwarte pasta is essentieel om te voorkomen dat het gezicht zichtbaar wordt wanneer het licht op de voorkant schijnt. Het gebruik van de pasta is de reden waarom kaarten soms "pasteborden" worden genoemd.
Eén of twee pakjes tegelijk worden op grote vellen papier gedrukt, die al geplakt zijn. De individuele kaarten worden uitgestanst door een machine die werkt als een koekjessnijder. Deze snijdt 36.000 kaarten per uur. Een fractie van een seconde later zijn de randen van de kaarten extra dun geplet. Dit is met het blote oog niet te zien, maar het effect is dat de kaarten tijdens het schudden gemakkelijk langs elkaar glijden.
Gedrukte papieren kaarten hebben ongeveer 97,5% van de wereldmarkt in handen. Plastic kaarten bestaan wel: ze werden voor het eerst uitgevonden in de jaren dertig. Ze gaan langer mee dan papieren kaarten, maar hebben slechts 2,5% van de markt in handen.
