Eigendomsbelasting
Een onroerendezaakbelasting (of millagebelasting) is een heffing op onroerend goed die de eigenaar moet betalen. De belasting wordt geheven door de bestuursinstantie van het rechtsgebied waar het onroerend goed is gelegen. De belasting kan worden betaald aan een nationale, staats-, provinciale, provinciale, regionale of gemeentelijke overheid. Meerdere jurisdicties mogen hetzelfde onroerend goed belasten. Dit in tegenstelling tot een huur- of hypotheekbelasting, die gebaseerd is op een percentage van de huur- of hypotheekwaarde.
Er zijn vier grote soorten eigendom: grond, onroerend goed, persoonlijke eigendommen en intellectuele eigendommen. Onder onroerend goed (ook wel onroerend goed of vastgoed genoemd) wordt de combinatie van grond en verbeteringen verstaan. In een onroerendgoedbelastingstelsel eist en/of voert de overheid een taxatie uit van de geldwaarde van elk onroerend goed. Op basis van die waarde wordt een belasting geheven. De gebruikte vormen van onroerendezaakbelasting verschillen per land en per jurisdictie. Onroerend goed wordt vaak belast op basis van zijn classificatie. Classificatie is de groepering van eigendommen op basis van een vergelijkbaar gebruik.
Woningen in verschillende klassen worden tegen verschillende tarieven belast. Voorbeelden van verschillende klassen onroerend goed zijn residentieel, commercieel, industrieel en leegstaand onroerend goed. In Israël bijvoorbeeld zijn de tarieven van de onroerendgoedbelasting dubbel zo hoog voor leegstaande appartementen versus bezette appartementen. In de Canadese provincie British Columbia is in 2019 een speculatiebelasting op woningen ingevoerd.
Een speciale aanslagbelasting wordt soms verward met onroerendgoedbelasting. Dit zijn twee verschillende vormen van belastingheffing: de ene (ad valorem belasting) is gebaseerd op de getaxeerde reële marktwaarde van het onroerend goed dat wordt belast. De andere (bijzondere aanslag) berust op een bijzondere verhoging die een "voordeel" wordt genoemd voor de rechtvaardiging ervan.
Het tarief van de onroerendezaakbelasting wordt vaak uitgedrukt in een percentage. Het kan ook worden uitgedrukt als een per mille (bedrag van de belasting per duizend munteenheden van de waarde van het onroerend goed), wat ook wel bekend staat als een millagetarief of molen (dat is ook een duizendste van een munteenheid). Voor de berekening van de onroerende voorheffing zal de overheid de geschatte waarde van het onroerend goed vermenigvuldigen met het millagetarief. Vervolgens zullen ze delen door 1.000. Bijvoorbeeld, een onroerend goed met een taxatiewaarde van $50.000 gelegen in een gemeente met een molen tarief van 20 molens zou een onroerend goed belasting wetsvoorstel van $1.000 per jaar hebben.
