Longembolie

Symptomen

De symptomen van een longembolie beginnen plotseling, zodra het stolsel de bloedstroom naar de longen begint te blokkeren. Bloed wordt verondersteld zuurstof op te nemen in de longen en die zuurstof vervolgens naar de rest van het lichaam te brengen. Als het bloed niet tot in de longen kan doordringen, kan het geen zuurstof opnemen of aan het lichaam afgeven. Elk deel van het lichaam heeft bloed en zuurstof nodig om te overleven.

Vaak is het eerste teken van een longembolie syncope (flauwvallen), omdat de hersenen onvoldoende bloed en zuurstof krijgen. Andere symptomen zijn:

• Pijn op de borst die aanvoelt als een mes dat in de borst steekt. De pijn is vaak erger als de persoon inademt.
• Problemen met ademhalen
• Hemoptysis (ophoesten van bloed)
• Lage zuurstofsaturatie (omdat het lichaam niet genoeg zuurstof krijgt)

Zadel embolus

De ergste soort longembolie wordt veroorzaakt door een zadelembolie. Dit soort embolie blokkeert de longslagader, die het bloed van de rechterkant van het hart naar de longen voert. Hierdoor kan er geen bloed meer door naar de longen. Omdat er geen bloed naar de rest van het lichaam kan, daalt de bloeddruk en kan de persoon in shock raken. Een zadelembolie is een zeer ernstig medisch noodgeval. Veel mensen met dit type embolie overlijden.

 

Risicofactoren

Er zijn veel risicofactoren die de kans op een longembolie vergroten. Bijvoorbeeld:

• Roken
• Een type abnormaal hartritme dat atriumfibrillatie ("A-fib") wordt genoemd.
• Recente operatie (na een operatie werkt het bloedstollingssysteem van het lichaam harder dan normaal, om het lichaam te helpen genezen. Als stolsels in de longen terechtkomen, kunnen ze een longembolie veroorzaken.)
• Verlamd zijn, bedlegerig, of niet veel kunnen bewegen...
• Lang op één plaats zitten, zoals tijdens een lange vliegreis (hierdoor komt het bloed in de benen samen; als zich in het been een bloedprop vormt, kan deze zich via de bloedvaten naar de longen verplaatsen)
• Recente breuk van een van de lange beenderen in het been (omdat een gebroken been het moeilijker maakt om te bewegen; ook kunnen vetklonters uit het beenmerg uit het gebroken been ontsnappen en naar de longen gaan).
• Hoge niveaus van oestrogeen vanwege zwangerschap of sommige anticonceptiepillen
• Eerder een diep-veneuze trombose (DVT) - een bloedprop in een grote ader - hebben gehad.
• Bepaalde soorten kanker (sommige soorten kunnen extra bloedstolling veroorzaken)
• Overgewicht of obesitas

 
Diepe veneuze trombose - een bloedprop in een grote ader, zoals een beenader - is een risicofactor voor longembolie.  

Behandeling

Er zijn enkele behandelingen voor longembolie. De keuze van de behandeling hangt af van de ernst van de longembolie. Behandelingen zijn onder andere:

• Zuurstof. Zuurstof kan via een speciaal masker worden toegediend, zodat het lichaam van de betrokkene gemakkelijker de nodige zuurstof krijgt.
• Anticoagulantia. Dit zijn geneesmiddelen die gewoonlijk "bloedverdunners" worden genoemd. Artsen kunnen een aantal bloedverdunners samen geven. Ze kunnen bijvoorbeeld heparine geven omdat dat meteen werkt. Ze kunnen ook warfarine (Coumadin) geven, dat pas na een paar dagen begint te werken, maar dat de patiënt thuis kan blijven innemen.
• Trombolytica. Dit zijn geneesmiddelen die vaak "stolselverdelgers" of "stolseloplossers" worden genoemd. Ze kunnen een stolsel snel oplossen (breken). Ze worden echter meestal alleen gegeven als een longembolie levensbedreigend is, omdat ze bloedingen kunnen veroorzaken.
• Het stolsel verwijderen. Soms leidt een arts een katheter (een flexibele buis) door een ader naar de long. Zodra de arts het stolsel vindt, kan de katheter worden gebruikt om het stolsel eruit te trekken of om medicijnen te geven die het stolsel oplossen. In zeer ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn om het stolsel te verwijderen.