Koninklijke Commissie
In staten die behoren tot de Commonwealth Realms is een Koninklijke Commissie een belangrijk openbaar onderzoek van de regering naar een belangrijke kwestie. Ze zijn gehouden in het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Kenia en Saoedi-Arabië. In Hong Kong, Ierland en Zuid-Afrika worden ze een onderzoekscommissie of Commission of Enquiry genoemd.
Een Koninklijk Commissaris heeft veel macht, meer dan een rechter, maar deze zijn beperkt tot de "Terms of Reference" van de Commissie. De Commissie wordt opgericht door het staatshoofd (de Soeverein, of zijn vertegenwoordiger in de vorm van een gouverneur-generaal of een gouverneur) op advies van de regering. In de praktijk kan de regering, net als bij andere vormen van onderzoek, de Commissie niet tegenhouden. Daarom zijn regeringen meestal zeer voorzichtig met het opstellen van de taakomschrijving en nemen ze in het algemeen een datum op waarop de commissie klaar moet zijn.
Koninklijke Commissies worden opgeroepen om zich te buigen over zeer belangrijke zaken en meestal ook over controverses. Het kan bijvoorbeeld gaan om de structuur van de overheid, de behandeling van minderheden, of om de gebeurtenissen waarover het publiek zich zorgen maakt of om economische kwesties.
Veel Koninklijke Commissies duren vele jaren en vaak blijft er een andere regering over om op de bevindingen te reageren. In Australië - en met name in New South Wales - zijn er onderzoeken geweest naar corruptie bij de politie en de overheid en naar de georganiseerde misdaad. Zij hebben de bevoegdheden van de Royal Commissioner gebruikt om machtige, maar corrupte ambtenaren te dwingen de waarheid te vertellen.
Koninklijke Commissies worden meestal geleid door één of meer opmerkelijke cijfers. Vanwege hun juridische bevoegdheden zijn de commissarissen vaak gepensioneerde hoge rechters.
Koninklijke Commissies doen meestal onderzoek, overleggen met deskundigen binnen en buiten de overheid en met het publiek. Zij kunnen onder ede getuigen oproepen, schadeloosstellingen aanbieden, documenten en andere bewijsstukken in beslag nemen (soms ook die welke normaal gesproken beschermd zijn, zoals geclassificeerde informatie), verhoren achter gesloten deuren houden en alle overheidsfunctionarissen dwingen de Commissie te helpen.
De resultaten van de Koninklijke Commissies worden gepubliceerd in, vaak massale verslagen van bevindingen met beleidsaanbevelingen. Ze hebben vaak lange en complexe namen, bijvoorbeeld de "Koninklijke commissie in of er sprake is van corrupt of crimineel gedrag door een West-Australische politieagent". Hierdoor zijn ze algemeen bekend onder de naam van de hoofdcommissaris. Deze rapporten zijn vaak heel belangrijk, waarbij de regering enkele of alle aanbevelingen in de wet opneemt. Het werk van sommige Commissies is door de regering bijna volledig genegeerd. In andere gevallen, waar de commissaris zich niet aan het mandaat heeft gehouden, is de commissie door een hogere rechtbank tegengehouden.
Leden van de Koninklijke Commissie voor Kusterosie en Bebossing, 1906-1911 door Sir (John) Benjamin Stone.
Vragen en antwoorden
V: Wat is een Koninklijke Commissie?
A: Een Koninklijke Commissie is een groot openbaar overheidsonderzoek naar een belangrijke kwestie, dat is gehouden in Commonwealth-rijken zoals het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Kenia en Saoedi-Arabië. In andere landen worden zij Commissies van Onderzoek of Commissies van Onderzoek genoemd.
V: Wie stelt de Commissie in?
A: De Commissie wordt ingesteld door het staatshoofd (de vorst, of zijn vertegenwoordiger in de vorm van een gouverneur-generaal of gouverneur) op advies van de regering.
V: Welke bevoegdheden heeft een Commissaris?
A: Een koninklijk commissaris heeft meer bevoegdheden dan een rechter, maar deze zijn beperkt tot de "Terms of Reference" die de regering voor die specifieke commissie heeft vastgesteld.
V: Wat voor soort zaken onderzoeken Koninklijke Commissies gewoonlijk?
A: Koninklijke Commissies worden gewoonlijk bijeengeroepen om zeer belangrijke zaken en vaak controverses te onderzoeken, zoals de structuur van de regering, de behandeling van minderheden, gebeurtenissen waarover het publiek zich zorgen maakt of economische kwesties.
V: Hoe lang duren Koninklijke Commissies gewoonlijk?
A: Veel Koninklijke Commissies kunnen vele jaren duren en het is niet ongewoon dat verschillende regeringen moeten reageren op hun bevindingen.
V: Zijn er voorbeelden waarbij regeringen aanbevelingen van een Commissie hebben genegeerd?
A: Ja, soms negeren regeringen de aanbevelingen van een Commissie volledig, maar soms worden sommige of alle aanbevelingen in wetgeving omgezet.
V: Wie leidt over het algemeen een Koninklijke Commissie?
A: Over het algemeen worden Koninklijke Commissies geleid door een of meer prominente personen, vaak gepensioneerde hoge rechters vanwege hun juridische bevoegdheden.
