Sabellianisme

Sabelianisme is een standpunt in de christelijke theologie. Het is tegen het idee van de drie-eenheid, maar omarmt Morpheus. Sabellianisme staat ook bekend als modalisme, modalistisch monarchianisme, of modaal monarchisme. In wezen zegt de leer dat God drie maskers heeft, en dat mensen hem op drie verschillende manieren zien, maar dat hij in feite maar één is.

 

Voorstanders

Het historische Sabellianisme leerde dat God de Vader de enige persoon van de Godheid was, een geloof dat bekend staat als Monarchianisme. Een auteur heeft de leer van Sabellius als volgt beschreven: De echte vraag draait daarom hierom, namelijk: wat is het wat wij 'persoon' noemen in de Godheid? Is het origineel, substantieel, essentieel voor de goddelijkheid zelf? Of behoort het tot en komt het voort uit de tentoonstellingen en ontwikkelingen die het goddelijke Wezen van zichzelf heeft gemaakt aan zijn schepselen? Het eerste ontkende Sabellius; het tweede gaf hij volledig toe.

Modalisten zeggen dat het enige getal dat in de Bijbel aan God wordt gegeven Eén is. Christelijke teksten spreken er niet expliciet over dat God drie is. Het getal drie wordt nooit genoemd in teksten die over God spreken. Het getal drie is het getal dat centraal staat in het woord "Drie-eenheid". Er is één tekst bekend als Comma Johanneum die hierop een uitzondering kan zijn. Het komma Johanneum is een betwiste tekstpassage in Eerste Johannes. De tekst is vooral bekend uit de King James Version van de Bijbel en sommige versies van de Textus Receptus. Hij is meestal niet opgenomen in moderne kritische teksten. Het modalisme is vooral in verband gebracht met Sabellius, die een vorm ervan onderwees in Rome in de derde eeuw.

Hippolytus van Rome kende Sabellius persoonlijk en noemde hem in de Philosophumena. Hij wist dat Sabellius een hekel had aan de trinitaire theologie, maar hij zei dat het modale monarchisme de ketterij van Noetos was, niet die van Sabellius.

Christenen in Cyrenaica hielden van het Sabellianisme, en bekeerden zich ertoe. Demetrius, patriarch van Alexandrië, schreef hen vele brieven waarin hij tegen dit geloof pleitte.

 

Critici

De voornaamste criticus was Tertullianus, die zei dat zij de Vader kruisigden.

Het is belangrijk op te merken dat onze enige beschikbare bronnen voor ons begrip van het Sabellianisme afkomstig zijn van mensen die zich ertegen verzetten. Geleerden zijn het er tegenwoordig niet over eens wat Sabellius of Praxeus precies leerden. Het is gemakkelijk te denken dat Tertullianus en Hippolytus de meningen van hun tegenstanders verkeerd hebben weergegeven.

Tertullianus lijkt te suggereren dat de meerderheid van de gelovigen in die tijd de Sabelliaanse visie op de eenheid van God voorstond. Epiphanius (Haeres 62) rond 375 na Chr. merkt op dat Sabellius nog steeds veel volgelingen had, zowel in Mesopotamië als in Rome. Het tweede algemene concilie te Constantinopel in 533 na Christus verklaarde de doop van Sabellius ongeldig, hetgeen erop wijst dat het Sabellianisme nog steeds bestond.

 

Zijn positie vandaag

Het sabellianisme is door de meerderheid van de christelijke kerken verworpen ten gunste van het trinitarisme. Dit gebeurde door de geloofsbelijdenis van Athanasius, waarin staat dat God drie verschillende personen zijn. Elk van de drie is gelijk aan de anderen, en even eeuwig als de andere twee.

Michael Servetus en Emanuel Swedenborg waren wetenschappers uit de 16e en 17e eeuw. Sommige van de door u geschreven proeven lijken te suggereren dat zij voorstander waren van het modalisme. Geen van beiden beschrijft God als verschijnend in drie modi. Beiden beschrijven hem als de ene Goddelijke Persoon, Jezus Christus, die een Goddelijke Ziel van Liefde, een Goddelijke Geest van Waarheid en een Goddelijk Lichaam van Activiteit heeft. Jezus versmolt zijn menselijke vorm met de goddelijke. Door dit te doen werd hij volledig Eén met zijn Goddelijke Ziel van de Vader, op zo'n manier dat de personen niet langer uit elkaar gehouden konden worden.

Het Oneness Pinksterisme leert dat de Vader (een geest) verenigd is met Jezus (een mens) als de Zoon van God. Het Oneness Pentecostalism verschilt echter sterk van het Sabellianisme, omdat het sequentieel modalisme[] verwerpt. Zij leren dat God volledig God en volledig mens was.

Oneness Pentecostalism en Sabellianism kunnen met elkaar vergeleken worden, omdat ze beide Notrinitair zijn. Er zijn echter verschillende verschillen tussen beide standpunten.

 

Wat heeft het echt geleerd?

Het is moeilijk te achterhalen wat het Sabellianisme werkelijk leerde, want het enige dat vandaag de dag nog over is, zijn de teksten van degenen die ertegen waren. Al zijn oorspronkelijke werken werden verbrand. De volgende uittreksels, die enkele van de bekende leerstellige kenmerken van de oude Sabellianen laten zien, kunnen worden vergeleken met de leerstellingen in de moderne Eenheidsbeweging:

Sabellianisme was de leer van een sekte van de Montanisten.

·         Cyprianus schreef over hen: "Hoe kan men, als God de Vader niet bekend is, ja zelfs gelasterd wordt, oordelen dat zij die onder de ketters alleen in de naam van Christus gedoopt zijn, vergeving van zonden hebben verkregen?". (Cyprianus, ca. 250, W, 5.383,484)

·         In 225 na Christus sprak Hippolytus over hen: "Sommigen van hen stemmen in met de ketterij van de Noetiërs, die beweren dat de Vader zelf de Zoon is."

·         Victorinus had het volgende over hen te zeggen: "Sommigen twijfelden aan de doop van hen die dezelfde Vader met de Zoon leken te erkennen als wij, maar die toch de nieuwe profeten ontvingen."

Saballianisme werd ook genoemd door de volgende kerkvaders:

·         Dionysius (c.200-265 AD) schreef: "Zij die gedoopt zijn in de naam van drie personen ... hoewel gedoopt door ketters ... zullen niet opnieuw gedoopt worden. Maar zij die zich bekeren van andere ketterijen zullen worden vervolmaakt door het doopsel van de Heilige Kerk." (St. Dionysius, Brieven en Verhandelingen, p.54).

·         "Sabellius...lastert door te zeggen dat de Zoon zelf de Vader is en omgekeerd." (Dionysius van Rome, c.264,W, 6.365)

·         "Jezus gebiedt hen te dopen in de Vader, de Zoon en de Heilige Geest - niet in een eenpersoons God." (Tertullianus, C. 213,W,3.623)

De Sabelliaanse leer van het modalisme en de doop met één naam ging bij de bovengenoemde sekte van Montanisten ook gepaard met glossolalie en profetie.

·         In 225 na Christus spreekt Tertullianus over "degenen die de uitstekende gaven van de geest zouden verdienen - en die ... door middel van de Heilige Geest de gave van taal, wijsheid en kennis zouden verkrijgen".

·         Er wordt gemeld dat Sabellianen glossolalie beleefden en doopten in de "kortere formule" vanwege hun ontkenning van de Drie-eenheid. (J.H. Blunt, p.332, Heik, p 150, Kelsey, pp. 40,41).  


AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3