Drie-eenheid | Christelijke godsdienst

Waar het woord Drie-eenheid vandaan komt

Het Engelse woord "Trinity" komt van het Latijnse "Trinitas", dat "het getal drie" betekent. Dit abstracte zelfstandig naamwoord wordt gevormd uit het bijvoeglijk naamwoord trinus (drie elk, drievoudig, drievoudig), zoals het woord unitas het abstracte zelfstandig naamwoord is dat gevormd wordt uit unus (één).

Het overeenkomstige woord in het Grieks is "Τριάς" (Trias), wat "een reeks van drie" of "het getal drie" betekent.

Het eerste geregistreerde gebruik van dit Griekse woord in de christelijke theologie was door Theophilus van Antiochië in ongeveer 170. Hij sprak niet over de drie-eenheid van god. Hij sprak niet over de drie-eenheid van god. Hij schreef:

"Evenzo zijn ook de drie dagen, die vóór de lichten waren, typen van de Drie-eenheid [Τριάδος], van God, en Zijn Woord, en Zijn wijsheid. En de vierde is het type van de mens, die licht nodig heeft, opdat er God, het Woord, de wijsheid en de mens zijn."

Tertullianus, een Latijnse theoloog uit het begin van de derde eeuw, was de eerste die "Drie-eenheid" "persoon" en "substantie" gebruikte om uit te leggen dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest "één in wezen - niet één in Persoon" zijn.

Ongeveer een eeuw later, in 325, vestigde het Eerste Concilie van Nicea de leer van de Drie-eenheid als orthodoxie en nam de geloofsbelijdenis van Nicea aan waarin Christus wordt beschreven als "God van God, Licht van Licht, zeer God van zeer God, verwekt, niet gemaakt, zijnde van één substantie (homoousios) met de Vader".

 

De Drie-eenheid in christelijke teksten

Veel, maar niet alle christenen vereren God in de vorm van de Drie-eenheid. In het Oude Testament zijn er verschillende plaatsen waar er bewijs lijkt te zijn voor een Drie-eenheid. In Genesis 1:26 staat dat God zei: "Laat ons de mens maken naar ons beeld". In Deuteronomium 6:4 staat: "De Heer, onze God, is één Heer". Het woord dat vertaald is als één kan ook vertaald worden als verenigd.

De Drie-eenheid wordt ook geïmpliceerd in het Nieuwe Testament, hoewel die term niet wordt gebruikt. Jezus heeft het nooit volledig uitgelegd in zijn onderwijs aan mensen, maar maakte een aantal beweringen dat hij God was. De discipel Johannes was een van Jezus' beste vrienden op aarde, en begreep Jezus dus beter dan veel andere mensen. Hij begint zijn evangelie met de woorden "In den beginne was het Woord. Het Woord was bij God, en het Woord was God." Hij noemt Jezus "het Woord" omdat Jezus de manier was waarop God de mensen over zichzelf vertelde. In Johannes 8:58 zei Jezus "voordat Abraham zelfs maar geboren was, BEN IK!". IK BEN is wat God tegen Mozes zei dat zijn naam was, wat betekent dat hij altijd en overal in tijd en ruimte aanwezig is. In Johannes 10:30 en 10:38 vertelt hij de mensen "De Vader en Ik zijn één" en "de Vader is in Mij, en Ik ben in de Vader". Ten slotte vergeeft hij mensen hun zonden, wat alleen God kan doen.

Toen Jezus kwam, moesten de eerste christenen zich rekenschap geven van het feit dat God onder hen was gekomen door de kracht van de Heilige Geest. Matteüs schreef in zijn evangelie: "Gaat dan heen en maakt alle volken tot discipelen en doopt hen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest" (Matteüs 28:19). Van verschillende dingen in het evangelie van Johannes wordt vaak gedacht dat ze wijzen op een God die meer is dan één wezen. De drie personen van God worden ook genoemd in het tweede boek van Korintiërs.

Het duurde enkele honderden jaren na het leven van Jezus voordat veel christenen het idee aanvaardden dat God een Drie-eenheid was. Het was een moeilijk idee, omdat de Hebreeuwse geschriften spreken over God die Eén is. De Grieken en de Romeinen konden Christus alleen begrijpen als een persoon die Gods Woord bracht. Pas in de 4e eeuw werd de leer van de Drie-eenheid volledig uitgewerkt in meer technische en theologische termen. Dit werd vastgesteld door het Concilie van Nicea in 325, waar, in het debat met Arius over de aard, de incarnatie en het voorbestaan van Jezus, de Zoon van God werd uitgelegd als zijnde van één substantie (homoousios) met de Vader. Christenen hielden al eeuwen daarvoor vast aan de drie-eenheid van God, en verwezen naar Jezus als "God" en spraken in trinitaire taal, zelfs voordat Nicea de terminologie codificeerde (zie bijvoorbeeld 1 Clement, de Brief van Barnabas, de brieven van Ignatius, enz.)

In de 5e eeuw bracht Saint Patrick het christendom naar Ierland. Volgens een oude Ierse legende gebruikte Patrick het klavertje om het idee van de Drie-eenheid uit te leggen. Het klavertje heeft drie kleine blaadjes. Patrick vertelde de mensen dat de drie blaadjes stonden voor God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest. Hij zei dat de hele plant God vertegenwoordigde.

In de christelijke kerken wordt de zondag na Pinksteren (de 50e dag na Pasen) het "Feest van de Heilige Drie-eenheid" genoemd. Dit feest begon waarschijnlijk in de 10e eeuw. In 1334 maakte paus Johannes XXII het officieel voor de hele kerk. In de Anglicaanse en Lutherse kerken worden de weken die volgen op het feest van de Drie-eenheid gedateerd volgens het aantal weken na Drie-eenheid (bijv. de 20e zondag na Drie-eenheid). In de Romeinse liturgie worden deze zondagen gedateerd "na Pinksteren" (bijv. de 21e zondag na Pinksteren).

 
Beeldhouwwerkgroep van de Heilige Drievuldigheidskolom in Olomouc, Tsjechië, 18e eeuw  

In andere religies

De Islam leert dat God ondeelbaar is (niet verdeeld kan worden). Daarom leren verschillende verzen van de Koran dat de leer van de Drie-eenheid godslasterlijk is (tegen God). Het concept van de Drie-eenheid in de Meitei-religie bestaat ook als Mangang Luwang Khuman.