Schotse Hooglanden
De Schotse Hooglanden zijn een historische regio van Schotland. Het is het gebied ten noorden van de Highland Boundary Fault. De breuk scheidt de harde stollingsgesteenten en metamorfe gesteenten in het noorden van de zachtere sedimentaire gesteenten van de Schotse Laagvlakte in het zuiden.
De Highlands zijn in twee delen verdeeld. De Great Glen scheidt de Grampian Mountains in het zuidoosten van de Northwest Highlands.
De belangrijkste geografische indelingen van Schotland
Het geannoteerde gezicht van Ben Nevis
Bevolking
Het gebied is over het algemeen dunbevolkt, met veel bergketens, en omvat de hoogste berg van de Britse eilanden, Ben Nevis.
Vóór de 19e eeuw was de bevolking in de Highlands veel groter, maar om verschillende redenen is het gebied nu een van de dunst bevolkte van Europa. De gemiddelde bevolkingsdichtheid in de Highlands en Islands is lager dan die van Zweden, Noorwegen, Papoea-Nieuw-Guinea en Argentinië.
De redenen voor het lage bevolkingsaantal zijn onder meer de ruwe aard van het land. Ook het verbieden van de traditionele levenswijze in de Highlands na de Jakobitische opstand van 1745, de beruchte Highland Clearances en de massale trek naar stedelijke gebieden tijdens de industriële revolutie hebben hun invloed gehad.
Mensen uit deze regio worden van oudsher hooglanders genoemd.
Religie
Net als de Schotse eilanden zijn de Hooglanden een bolwerk van protestantse kerken. Er is de Kirk (de nationale Presbyteriaanse Kerk van Schotland), maar de Wee Frees (Vrije Kerk van Schotland, verschillende versies) zijn de typische godsdienst van de Hooglanden en de eilanden. Het in acht nemen van de sabbat in oude stijl is typisch voor deze gebieden.
Topologische kaart van centraal Schotland. Lager gelegen gebieden (groenachtig) worden door de breuklijn gescheiden van hoger gelegen gebieden (bruinachtig).
