Verdrag inzake de afsluitende regeling met betrekking tot Duitsland
Het Verdrag inzake de definitieve regeling met betrekking tot Duitsland (Duits: Vertrag über die abschließende Regulung in bezug auf Deutschland French): Traité portant règlement définitif concernant l'Allemagne Russian: Догοвор об окончательном урегулировании в отношении Германии) wordt ook wel het 2 + 4-verdrag genoemd.
Het werd ondertekend door de twee Germanen (West en Oost) en de vier geallieerden uit de oorlogstijd (Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie (USSR)) op 12 september 1990, in Moskou, USSR.
Het verdrag maakte formeel een einde aan de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden van de Tweede Wereldoorlog gaven de bevoegdheden en taken op die ze hadden in de twee Germanen en in Berlijn sinds de Nazi Surrender in 1945 de gevechten in de Tweede Wereldoorlog stopzette.
Zes landen hebben het verdrag ondertekend, maar slechts vijf hebben het geratificeerd (bevestigd). Dit komt omdat Duitsland zich onder één regering heeft verenigd op 3 oktober 1990, drie weken na de ondertekening van het verdrag.
Het verdrag stond de hereniging van Oost- en West-Duitsland in één land toe. Er werd gezegd dat Duitsland vreedzaam zal zijn en geen oorlogen zal beginnen. Duitsland beloofde de omvang van zijn leger, marine en luchtmacht te beperken en geen kernbommen te maken.
Het verdrag geeft ook richtlijnen voor het verplaatsen van de buitenlandse troepen die zich in Duitsland bevonden. De USSR moest in 1994 al haar troepen uit Oost-Duitsland en Oost-Berlijn verhuizen. De drie Westerse geallieerden werden gevraagd hun troepen in Berlijn te houden totdat de Sovjets waren vertrokken. Duitsland beloofde ook niet toe te staan dat de NAVO-troepen zich naar Oost-Duitsland zouden verplaatsen, en ook niet dat bepaalde soorten wapens in het oosten zouden worden toegelaten.
Het verdrag stelde ook de grenzen van Duitsland vast en de Duitse regering bevestigde dat het verdrag dat zij in 1970 met Polen had gesloten over de grens tussen de landen, van kracht zou blijven.
Op 15 maart 1991 werd het verdrag van kracht en werd Duitsland volledig soeverein (dat wil zeggen, in staat om alles op zijn eigen grondgebied, inclusief Berlijn, te controleren).
Ratificatie van het 2+4-verdrag door Duitsland
Vragen en antwoorden
V: Hoe wordt het Verdrag inzake de definitieve regeling met betrekking tot Duitsland ook wel genoemd?
A: Het Verdrag inzake de definitieve regeling met betrekking tot Duitsland wordt ook wel het 2 + 4 Verdrag genoemd.
V: Wie heeft het verdrag ondertekend?
A: Het verdrag werd ondertekend door beide Duitslanden (West- en Oost-Duitsland) en de vier geallieerden in oorlogstijd (Frankrijk, Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie).
V: Wanneer trad het in werking?
A: Het verdrag werd van kracht op 15 maart 1991.
V: Wat stond het toe?
A: Het verdrag maakte de hereniging van Oost- en West-Duitsland tot één land mogelijk.
V: Welke beloften deed Duitsland met betrekking tot zijn strijdkrachten?
A: Duitsland beloofde de omvang van zijn leger, marine en luchtmacht te beperken en geen kernbommen te maken.
V: Wat werd de buitenlandse troepen gevraagd te doen in verband met dit verdrag?
A: De USSR werd gevraagd om tegen 1994 al haar troepen uit Oost-Duitsland en Oost-Berlijn te verwijderen, terwijl de drie westerse bondgenoten werd gevraagd hun troepen in Berlijn te houden tot na het vertrek van de Sovjets.
V: Wat bepaalde dit verdrag met betrekking tot de grenzen tussen landen?
A: Dit verdrag stelde richtlijnen vast voor het verplaatsen van buitenlandse troepen die zich in Duitsland bevonden en voor het bepalen van de grenzen van Duitsland; het bevestigde ook dat een eerdere grensovereenkomst uit 1970 tussen Polen en Duitsland van kracht zou blijven.
