Van Diemensland

Van Diemen's Land was de naam die de Europeanen gebruikten voor Tasmanië voordat bekend werd dat het een eiland was. Tasmanië is nu een deelstaat van Australië. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman was de eerste Europeaan die enkele kusten van Tasmanië in kaart bracht. Hij noemde het land Anthoonij van Diemenslandt naar Anthony van Diemen, de gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Van Diemen had Tasman in 1642 op pad gestuurd om de omvang van het vermoedelijk zuidelijke land te verkennen.

In 1803 werd het eiland door de Britten bewoond als strafkolonie. Het werd Van Diemen's Land genoemd en ging deel uitmaken van de Britse kolonie New South Wales. In 1824 werd Van Diemen's Land een onafhankelijke kolonie met George Arthur als eerste gouverneur. In 1856 veranderde Groot-Brittannië de naam in Tasmanië, een alternatieve naam die op sommige kaarten te zien was en decennialang door de gemeenschap werd gebruikt. De naam werd formeel gewijzigd op verzoek van de burgers. Groot-Brittannië gaf de kolonie later dat jaar ook het recht om zichzelf te besturen. Het kreeg zijn eigen parlement.

Kaart van Van Diemen's Land uit 1663, waarop de gebieden zijn aangegeven die Tasman heeft gezien, met inbegrip van Storm Bay, Maria Island en Schouten Island.

Strafkolonie

Van de jaren 1830 tot 1853 was Van Diemen's Land de belangrijkste strafkolonie in Australië. Toen Groot-Brittannië stopte met het sturen van gevangenen naar New South Wales, werden alle veroordeelden naar Van Diemen's Land gestuurd. Ongeveer 75.000 veroordeelden werden naar Van Diemen's Land gestuurd, ongeveer 40% van alle veroordeelden die naar Australië werden gestuurd.

Mannelijke veroordeelden werden betaald als bedienden of landarbeiders van vrije kolonisten, of in werkgroepen bij openbare werken. Alleen de moeilijkste veroordeelden werden naar de gevangenis op het schiereiland Tasman gestuurd, die bekend staat als Port Arthur. Veroordeelden die meer misdaden hadden begaan, werden daar ook heen gestuurd. Vrouwelijke veroordeelden werkten als dienstbode in de huizen van vrije kolonisten of werden naar een vrouwenfabriek gestuurd (vrouwenwerkhuisgevangenis). Er waren 5 vrouwenfabrieken in Van Diemen's Land.

Veroordeelden die hun tijd in de gevangenis hadden uitgezeten of zich goed hadden gedragen en een ticket of leave hadden gekregen, verlieten vaak Van Diemen's Land. Velen gingen naar de nieuwe vrije kolonie Victoria. De vrije kolonisten in steden als Melbourne hielden niet van de komst van ex-gevangenen naar hun stad. Tijdens de Victoriaanse goudkoorts trokken veel kolonisten uit Van Diemen's Land (Vandemonians genoemd) naar de Victoriaanse goudvelden, zoals Ballarat, of Bendigo.

Groot-Brittannië stopte met het sturen van veroordeelden naar Tasmanië in 1853.

De naam

Anthony Trollope gebruikte het woord Vandemonian: -

Zij zijn (de Vandemonians) verenigd in hun verklaring dat de stopzetting van de komst van veroordeelden hun ondergang is geweest

(De Vandemonians zijn het erover eens dat het tegenhouden van de veroordeelden hen arm heeft gemaakt)

Omdat men vond dat de naam Van Diemen's Land verbonden was met veroordeelden en het klonk als het woord "demon" (bron gevraagd), hadden de burgers een verzoekschrift ingediend om de naam te veranderen, die in 1855 werd toegekend met ingang van 1 januari 1856. Het werd Tasmanië genoemd naar Abel Tasman. De laatste strafkolonie in Tasmanië, Port Arthur, werd uiteindelijk in 1877 gesloten.

Populaire cultuur

Muziek

Van Diemen's Land wordt genoemd in het Australische volksliedje "The Wild Colonial Boy".
Van Diemen's Land wordt vaak genoemd in de muziek van Flogging Molly, zoals in het nummer "Every Dog Has Its Day".
Ierse folksongs waarin Van Diemen's Land wordt vermeld zijn "The Black Velvet Band", "Back Home in Derry", en "Van Diemen's Land".
"Van Diemen's Land", ook wel "The Gallant Poachers" genoemd, is een traditioneel Engels volksliedje, en ook een traditioneel Schots liedje.
Steeleye Span zingt het traditionele Engelse volksliedje op hun album They Called Her Babylon
"Van Diemen's Land" is de naam van het tweede nummer van het album Rattle and Hum van de rockband U2. De woorden zijn geschreven en gezongen door The Edge. Het nummer herinnert aan een Feniaanse dichter genaamd John Boyle O'Reilly. Hij werd naar Australië gestuurd omwille van zijn poëzie.
Het refrein van het Engelse volksliedje "Maggie May" zegt "Ze hebben je naar Van Diemen's wrede kust gestuurd."
Van Diemen's Land wordt genoemd in het Ierse lied "Back home in Derry". De muziek werd geschreven door de Canadese liedjesschrijver Gordon Lightfoot en de woorden door de beroemde Ierse republikein Bobby Sands. Het werd gezongen door de Ierse zangeres Christy Moore.
Shirley Collins en de Albion Country Band nemen een versie van "Van Diemen's Land" op het album No Roses (1971)
Carla Bruni zingt het gedicht 'If You Were Coming In The Fall', van Emily Dickinson op haar album No Promises. In het lied wordt Van Diemen's land genoemd: "aftrekken tot mijn vingers erbij neervielen; in Van Diemen's Land".

Boeken

Gould's Boek van Vissen: Een roman in twaalf vissen door Richard Flanagan (gepubliceerd in 2002). Het vertelt het verhaal van een veroordeelde die naar Van Diemen's Land wordt gestuurd. Hij komt in de problemen met de lokale (en gekke) mensen die de leiding hebben.
Cormac McCarthy's boek Blood Meridian, heeft een personage, een "Vandiemenlander" genaamd Bathcat, in het Mexico van 1850.
In Edgar Allan Poe's boek Narrative of A. Gordon Pym stopt de hoofdpersoon in Van Diemen's Land op zijn weg naar de Zuidpool.
Van Diemen's Land wordt genoemd in Umberto Eco's boek "The Island of the Day Before" ("L'isola del giorno prima", 1994), een verhaal over een 17e eeuwse Italiaan die gevangen zit op een eiland bij de Internationale Datumgrens.
Van Diemen's Land wordt genoemd in Emily Dickinson's "If You Were Coming in the Fall"
"The Potato Factory" door Bryce Courtenay (1995): gebruikt een citaat uit Emily Dickinson's gedicht "If You Were Coming In The Fall".
In Gulliver's Travels van Jonathan Swift (1726) wordt gezegd dat het land van Lilliput "ten noordwesten van Van Dieman's Land" [sic] ligt.
In het boek The Convicts van Iain Lawrence, wordt de jonge Tom Tin naar Van Diemen's Land gestuurd op beschuldiging van moord.
In James De Mille's A Strange Manuscript Found in a Copper Cylinder is een manuscript (brief) geschreven door een Britse zeeman die de weg kwijt was nadat hij veroordeelden naar Van Dieman's Land had gebracht.
The Terror door Dan Simmons (2007), een boek over de reis van HMS Erebus en HMS Terror om de Noordwestelijke Doorvaart te ontdekken. De schepen verlieten Engeland in mei 1846 en er werd nooit meer iets van hen vernomen. Van Diemen's Land wordt genoemd in de hoofdstukken over Francis Crozier.
In het boek van Peter Carey, True History of the Kelly Gang, is Van Diemen's Land de plaats waar de ouders van Ned Kelly het moesten ontgelden op hun weg naar Victoria.
English Passengers van Matthew Kneale (2000) vertelt het verhaal van 3 gekke Engelse mannen. In 1857 zetten ze koers naar Van Diemen's Land op zoek naar de Hof van Eden.
Christopher Kochs roman "Out of Ireland" vertelt hoe het was om een veroordeelde in Van Dienem's Land te zijn.
Wild Orchards van Isabel Dick (1955) vertelt het verhaal van een jonge Engelse vrouw die trouwt met een man uit Van Dieman's Land (Tasmanië) en hun strijd om een huis op te bouwen in de wildernis, met enige geschiedenis van de slechte behandeling van de aboriginal bevolking en de moeilijkheden die voortvloeien uit het gebruik van het eiland als strafkolonie door Engeland.

Verwante pagina's

Vragen en antwoorden

V: Wat was Van Diemen's Land?

A: Van Diemen's Land was de naam die Europeanen gebruikten voor Tasmanië voordat ze wisten dat het een eiland was.

V: Wie was de eerste Europeaan die enkele kusten van Tasmanië in kaart bracht?

A: De Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman was de eerste Europeaan die enkele kusten van Tasmanië in kaart bracht.

V: Waarom kreeg het land de naam Van Diemen's Land?

A: Het land werd Van Diemen's Land genoemd naar Anthony van Diemen, de gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, die Tasman in 1642 had gestuurd om het vermoedelijke zuidelijke land te verkennen.

V: Wanneer vestigden de Britten Van Diemen's Land als strafkolonie?

A: De Britten vestigden Van Diemen's Land in 1803 als strafkolonie.

V: Wie was de eerste gouverneur van Van Diemen's Land toen het in 1824 een onafhankelijke kolonie werd?

A: George Arthur was de eerste gouverneur van Van Diemen's Land toen het in 1824 een onafhankelijke kolonie werd.

V: Wanneer veranderde Groot-Brittannië de naam van Van Diemen's Land in Tasmanië?

A: Groot-Brittannië veranderde de naam van Van Diemen's Land in Tasmanië in 1856.

V: Waarom werd de naam Van Diemen's Land in Tasmanië veranderd?

A: De naam Van Diemen's Land werd op verzoek van de burgers in Tasmanië veranderd. Het was een alternatieve naam die op sommige kaarten stond en decennialang door de gemeenschap werd gebruikt. Bovendien had Groot-Brittannië de kolonie later dat jaar het recht gegeven om zichzelf te besturen. De kolonie had haar eigen parlement.