Archibald Primrose, 5e graaf van Rosebery

Politieke carrière

Hij raakte betrokken bij de politiek, werd liberaal en was betrokken bij Gladstone's Midlothian campagne, waardoor de liberalen in 1880 weer aan de macht kwamen. In de daaropvolgende liberale regering bekleedde Rosebery lagere functies, waaronder die van staatssecretaris van Binnenlandse Zaken, voordat hij in maart 1885 in het kabinet kwam als Lord Privy Seal.

Rosebery werd leider van de liberale imperialistische factie van de Liberale Partij, en in Gladstone's derde (1886) en vierde (1892-1894) regeringen was Rosebery minister van Buitenlandse Zaken. Toen Gladstone in 1894 met pensioen ging, werd Rosebery zijn opvolger als premier, tot afschuw van de meer linkse liberalen. Rosebery's regering was grotendeels onsuccesvol - zijn plannen voor de buitenlandse politiek, zoals uitbreiding van de vloot, werden tenietgedaan door onenigheid binnen de Liberale Partij, terwijl het door de Tory's gedomineerde House of Lords alle binnenlandse wetgeving van de Liberalen tegenhield. In 1895 trad Rosebery af en een conservatieve regering onder Lord Salisbury nam zijn plaats in.

Rosebery trad af als leider van de Liberale Partij in 1896, en verwijderde zich geleidelijk aan steeds verder van de hoofdstroom van de partij, steunde de Boerenoorlog en was tegen Ierse zelfbestuur, een standpunt dat hem verhinderde deel te nemen aan de Liberale regering die in 1905 weer aan de macht kwam. In zijn latere jaren ging Rosebery schrijven, waaronder biografieën van Lord Chatham, Pitt de Jonge, Napoleon en Lord Randolph Churchill. Hij was ook beroemd om zijn racepaarden.

 

Roseberry's landerijen

Roseberry was extreem rijk, zelfs naar de maatstaven van de aristocratie voor de Eerste Wereldoorlog. Hij bezat 12 huizen, allemaal groots en sommige van enorme omvang.

Door het huwelijk verwierf hij:

• Mentmore Towers in Buckinghamshire, een enorm neo-renaissance statig huis, verkocht in de jaren 1970
• Nummer 40, Piccadilly, in Londen.

Met zijn fortuin kocht hij:

• een schiethut bij Carrington in Midlothian
• een Georgische villa in Postwick in Norfolk
• In 1897 kocht hij Villa Delahente in Posillipo, met uitzicht op de baai van Napels, tegenwoordig een officiële residentie van de president van de Italiaanse Republiek, nog steeds bekend als Villa Rosebery.
• 38 Berkeley Square, Londen
• De Durdans, Epsom, waar hij in 1929 overleed.

Als Graaf van Rosebery, was hij heer van:

• Dalmeny House aan de oevers van de Firth of Forth (foto)
• Barnbougle Castle op het terrein van Dalmeny Estate, gebruikt door Rosebery (een slapeloze) voor privacy.

Hij huurde:

• een huis in Randolph Crescent, Edinburgh, tijdens de Eerste Wereldoorlog
• Lansdowne House, in Londen, van de Markies van Lansdowne.

 
Dalmeny House was de voorouderlijke zetel van de graven van Rosebery en het decor voor de politieke huisfeesten van Lord en Lady Rosebery.  


Mentmore Towers  


Villa Delahente nu Villa Rosebery  

Geruchten

Het gerucht ging dat Rosebery homoseksueel of biseksueel was. Net als Oscar Wilde, werd hij opgejaagd door Queensbury voor zijn omgang met een van Queensberry's zonen. Het was Francis Douglas, die Roseberry's privé-secretaris was. De suggestie was dat Queensberry had gedreigd de premier te ontmaskeren als zijn regering Wilde niet krachtig vervolgde vanwege Wilde's relatie met Francis Douglas' jongere broer, Lord Alfred Douglas. Queensberry geloofde, zoals hij het in een brief uitdrukte, dat "Snob Queers zoals Rosebery" zijn zonen hadden gecorrumpeerd, en hij hield Rosebery indirect verantwoordelijk voor de dood van Drumlanrig.