Ernst Röhm

Vroege leven

Ernst Röhm werd op 28 november 1887 in München geboren. Hij was het derde kind van een hoofdinspecteur van treinen, Julius Röhm, en diens vrouw, Emilie Röhm. Hij had een oudere broer en een oudere zus. De zoon van zijn zuster was Bernhard Lippert, een Duits diplomaat.

In 1906, na zijn Abitur (schoolexamen) in München, nam Röhm dienst in het Beierse leger als Fanjunkare. Twee jaar later werd hij luitenant.

Eerste Wereldoorlog

In 1914, bij het begin van de Eerste Wereldoorlog, was hij adjudant en vocht hij aan het Westelijk Front. Hij raakte drie keer gewond en werd onderscheiden met het IJzeren Kruis Eerste Klasse. Hij raakte in dat jaar zwaar gewond en verloor een stuk van zijn neusbeen. Hij werkte voor het eerst voor de Beierse regering in het Ministerie van Oorlog. Twee jaar later, in 1918, kreeg hij de rang van kapitein (Duits: Hauptmann).

Na de Eerste Wereldoorlog ging Röhm bij het Freikorps (Vrije Korps) van Franz Ritter von Epp. Hij wilde in München tegen de communisten vechten. Met deze groep trok hij ten strijde tegen de Beierse Sovjet Republiek. In juli 1919 werd het Freikorps onderdeel van de Reichswehr.

Betrokkenheid bij de Nazi Partij

In 1919 werd Röhm lid van de Duitse Arbeiderspartij (Duits: Deutsche Arbeiter Partei (DAP)). Dit was de voorloper van de nazi-partij. Een jaar later werd hij lid van de Duitse nazi-partij. Hij kreeg het lidmaatschapsnummer 623. Röhm hielp Hitler betrekkingen aan te knopen met de Beierse politici en industriëlen. Twee jaar later richtten Röhm en Hitler de Sturmabteilung (SA) op, waarbij veel mannen uit het Freikorps werden aangetrokken. Het werd opgericht als een paramilitaire groep voor de Duitse nazi-partij. Hitler maakte Röhm de leider van de SA.

Röhm nam deel aan de Bier Hall Putsch in 1923. De nazi-partij probeerde de regering omver te werpen, maar dat mislukte. Röhm werd gearresteerd en beschuldigd van hoogverraad. De rechters verklaarden hem op 1 april 1924 schuldig. Röhm ging voor vijf maanden de gevangenis in en verloor zijn baan in het leger. Na het proces werden zowel de nazi-partij als de Sturmabteilung illegaal.

In 1924 hielp Röhm bij de oprichting van de Frontbann, een alternatief voor de Sturmabteilung. Na een ruzie met Adolf Hitler, trok Röhm zich terug als leider van de SA. Hij zei dat hij slechts een soldaat was en geen politicus. Tussen 1928 en 1930 werkte hij als adviseur voor het Boliviaanse leger.

Röhm (tweede van rechts) na de rechtszaak na de Bier Hall Putsch

Leider van de Sturmabteilung

Op 1 november 1930 ging hij terug naar Duitsland en sloot zich een tweede maal aan bij de nazi-partij. In januari 1931 gaf Adolf Hitler Röhm de leiding over de Sturmabteilung. In iets meer dan een jaar breidde hij deze uit van 70.000 tot 170.000 leden. In april 1932 verbood Bondskanselier Heinrich Brüning de SA opnieuw. Franz von Papen, die na Heinrich Brüning kanselier was, maakte het verbod in juni ongedaan. In 1933 werd Ernst Röhm Reichsminister, een minister van de Rijksdag. In 1934 had de SA meer dan 4.500.000 leden. De macht van de SA nam toe. Hierdoor begonnen Adolf Hitler en de Schutzstaffel (SS) een nieuw conflict met Röhm. De SA was ongeveer 20 keer groter in ledenaantal dan de Reichswehr; Röhm droomde ervan de Reichswehr over te nemen.

Hitler was bang voor Röhm's macht. Röhm wilde de Sturmabteilung laten opgaan in het algemene leger, met hem als leider. Hij wilde ook een "tweede nazi-revolutie" om Duitsland socialistischer te maken. Hij was een antikapitalist, en in deze tijd probeerde Hitler bevriend te raken met de industriëlen van Duitsland. Hitler was van plan Röhm te vermoorden.

Röhm met Hitler, beiden dragen het SA-uniform in 1933

Nacht van de Lange Messen

Röhm regelde met Hitler dat de Sturmabteilung in de zomer van 1934 vier weken vakantie zou krijgen. De vakantie begon op 1 juli 1934. Röhm wilde naar Bad Wiessee om uit te rusten. Op 29 juni 1934 werd Röhm gearresteerd, maar hij kreeg geen proces. Hij kreeg van Theodor Eicke de keuze: zelfmoord plegen of gedood worden. Op 1 juli schoot Theodor Eicke Röhm neer volgens de instructies van Hitler. Röhm werd begraven op de westelijke begraafplaats van München.

Veel leiders van de Sturmabteilung werden in diezelfde nacht gedood, meestal door de Schutzstaffel en de Gestapo. Het werd de "Nacht van de Lange Messen" genoemd. De volgende dag nam het Duitse parlement een wet aan met slechts één paragraaf die de moorden in de Nacht van de Lange Messen legaal maakte.