Giglio

Geografie

Het eiland wordt door een 16 km lange strook zee gescheiden van het voorgebergte van Argentario: het is voornamelijk bergachtig, bijna geheel van graniet met als hoogste punt de Poggio della Pagana (496 m). 90% van de oppervlakte is bedekt met mediterrane vegetatie afgewisseld met grote dennenbossen en talrijke wijngaarden die de productie van de beroemde "Ansonaco" wijn mogelijk maken. De kust is 27 km lang en bestaat uit rotsen, gladde kliffen en verschillende baaien: Arenella, Cannelle, Caldane en Campese, de grootste met het gelijknamige dorpje.

 

Een strand op het eiland Giglio, met uitzicht op de berg Argentario aan de Toscaanse kust.  

Geschiedenis

Het moderne eiland is waarschijnlijk 4,5 - 5 miljoen jaar geleden ontstaan, en sinds de ijzertijd wonen er mensen. Later was het waarschijnlijk een Etruskisch militair bolwerk. Onder de Romeinen was het een belangrijke basis in de Tyrreense Zee, waarover bijvoorbeeld Julius Caesar schreef in zijn De Bello Gallico en de dichter Rutilius Claudius Namatianus.

In 805 werd het door Karel de Grote geschonken aan de abdij van de Tre Fontane in Rome, en later was het in het bezit van de families Aldobrandeschi, Pannocchieschi, Caetani, Orsini en de stad Perugia. In 1241 vernietigde de Siciliaanse vloot van keizer Frederik II een Genuese vloot. Vanaf 1264 was Giglio een Pisaanse heerschappij, waarvan het overging naar de Medici. Het kreeg verschillende Saraceense aanvallen te verduren, waaraan pas in 1799 een einde kwam.

Naast zijn geschiedenis was het eiland altijd bekend om zijn minerale rijkdommen: veel zuilen en bouwwerken in Rome werden gebouwd met het Gigliese graniet.

 

Hoe het eiland was

Het eiland heeft de overblijfselen van een Romeinse villa van Domitius Ahenobarbus (1ste-2de eeuw), in het gebied van Giglio Porto. Van de ooit bestaande tempel van Diana zijn nu geen sporen meer te zien. De kerk van San Pietro Apostolo in Giglio Castello heeft een ivoren kruisbeeld, vermoedelijk van Giambologna.

Het is ook de plaats van een Etruskisch scheepswrak uit de vroege ijzertijd, ca. 600 v. Chr. De lading van het schip bestond uit koper- en loodstaven, ijzeren spitsen, amforen en een Korinthische helm. Zelfs een houten schrijftablet met stylus bleef bewaard. De vondsten zijn nu bijna volledig verloren gegaan.

 

Transport

Isola del Giglio is met Toscane verbonden door veerboten die vertrekken vanuit Porto Santo Stefano en Orbetello Scalo.