Gilgit-Baltistan
Gilgit Baltistan, (voorheen bekend als de Noordelijke Gebieden), (Urdu: گت بلتستان) is het meest noordelijke autonome gebied van Pakistan. Qua oppervlakte is het groter dan Sierra Leone maar kleiner dan Panama. Het maakte deel uit van de voormalige Princely state Kashmir en Jammu in de jaren 1800 en werd later aan de Britten verhuurd na een geplande bevrijdingsbeweging onder leiding van Gilgit Scouts. Het grenst aan Azad Jammu en Kasjmir in het zuid-Indiaans bestuurde Kasjmir in het zuidoosten, waar de provincie KPK van Pakistan in het westen ligt, en internationaal grenst aan Afghanistan in het noorden, hoewel Tadzjikistan via de Wakhan Corridor, de Volksrepubliek China in het noordoosten, veertien kilometer van elkaar verwijderd is. Gilgit Baltistan, dat in 1970 één bestuurlijke eenheid werd, is ontstaan uit de samenvoeging van het Gilgit-agentschap, het Baltistan-district van de Ladakh Wazarat, en de staten Hunza en Nagar. Gilgit Baltistan blijft deel uitmaken van het Kasjmir-geschil. De regering van Pakistan beschouwt sinds de onafhankelijkheid het hele gebied van Jammu en Kasjmir als "betwistbaar gebied" dat moet worden opgelost door middel van een volksraadpleging die in de gehele voormalige staat moet worden gehouden om de definitieve toetreding van het gebied tot ofwel India ofwel de fusie met Pakistan vast te stellen. Gilgit Baltistan wordt geregeerd door een gouverneur en een hoofdminister, de laatste verkozen door een wetgevende vergadering. Gilgit Baltistan heeft een oppervlakte van 64.817 km².
Geschiedenis
Gilgit Baltistan behoorde historisch gezien tot de toenmalige prinselijke staat Jammu en Kasjmir. Kort na de opdeling van India in 1947 ondertekende Maharaja Hari Singh van Jammu en Kasjmir de toetredingsakte, waarmee hij toetrad tot de Indiase Unie. Heel Kasjmir is dus legitiem een inherent deel van India. Dit gebied staat sinds het Pakistaanse leger de invasie van de stammen in oktober 1947 heeft georkestreerd, onder onrechtmatige controle van Pakistan.
Baltistan
De regio's Baltistan, en Ladakh (inclusief Kargil) en Chitral worden door de nationalistische partijen van Gilgit ook beschouwd als een deel van Balawaristan. De volkeren beschouwen de gebieden van Gilgit en Baltistan niet als juridisch of constitutioneel onderdeel van Pakistan of India. Evenmin beschouwen zij de naburige regio's van Ladakh wazarat als wettig deel van India of Pakistan. Zij eisen niet alleen vrijheid voor regio's binnen Pakistan, maar ook voor Indiase gebieden. Zij beweren ook dat volgens UNCIP-resoluties (Pakistan en India) hun beroepsstrijdkrachten moeten terugtrekken en de controle over het betwiste gebied moeten overdragen aan de bevolking van Gilgit Baltistan, onder toezicht van de Verenigde Naties, totdat een definitieve regeling van de hele Jammu- en Kasjmir-kwestie is bereikt, volgens een door de Verenigde Naties gesponsord volksreferendum dat zowel in Pakistan als in het door India bestuurde Kasjmir zou worden gehouden".
Semi-autonome status en het huidige Gilgit-Baltistan
Op 29 augustus 2009 werd de Gilgit-Baltistan Empowerment and Self-Governance Order 2009 door het Pakistaanse kabinet aangenomen en later door de president van het land ondertekend. De orde verleende zelfbestuur aan de bevolking van de voormalige Noordelijke Gebieden, nu omgedoopt tot Gilgit-Baltistan, onder meer door de oprichting van een gekozen wetgevende vergadering. In Pakistan, India en Gilgit-Baltistan is er kritiek en verzet tegen deze maatregel geweest.
Gilgit Baltistan Verenigde Beweging - die het nieuwe pakket verwierp - eiste dat er een onafhankelijke en autonome wetgevende vergadering voor Gilgit-Baltistan zou worden gevormd met de installatie van een lokale gezaghebbende regering overeenkomstig de UNCIP-resoluties, waar de bevolking van Gilgit-Baltistan haar president en de eerste minister zal kiezen.
Begin september 2009 tekende Pakistan een overeenkomst met de Volksrepubliek China voor een mega-energieproject in Gilgit-Baltistan, dat de bouw van een 7000-megawattdam in Bunji in het Astore District omvat. Dit leidde ook tot protest van India, hoewel de Indiase bezorgdheid onmiddellijk werd afgewezen door Pakistan, dat beweerde dat de regering van India geen standpunt inneemt in deze zaak.
Op 29 september 2009 kondigde de Pakistaanse premier tijdens een grote bijeenkomst in Gilgit-Baltistan een ontwikkelingspakket van meerdere miljarden roepies aan dat gericht is op de sociaaleconomische opleving van de mensen in het gebied. De ontwikkelingsprojecten zullen betrekking hebben op onderwijs, gezondheidszorg, landbouw, toerisme en de basisbehoeften van het leven. De minister-president ging verder met te zeggen:
"Je krijgt je identiteit vandaag. Het is uw recht en uw eis, en vandaag vervullen we die." Gilgit-Baltistan heeft zo de facto een provincieachtige status gekregen zonder grondwettelijk deel uit te maken van Pakistan. De officiële aanstelling van Pakistan heeft Gilgit-Baltistani's oproep tot integratie met Pakistan verworpen, omdat dit afbreuk zou doen aan de internationale verplichtingen met betrekking tot het Kasjmir-geschil.
In 1982 verklaarde de Pakistaanse president generaal Zia ul Haq dat de mensen in de noordelijke gebieden Pakistaans zijn en niets te maken hebben met de staat Jammu en Kasjmir.
Een poging van het Hooggerechtshof van Azad Kasjmir om Gilgit-Baltistan te annexeren werd in 1993 door het Hooggerechtshof van Pakistan vernietigd, na protesten van de overwegend sjiitische bevolking van Gilgit-Baltistan, die vreesde voor de overheersing door de soennitische Kasjmiri's.
Overheid
De regering van Gilgit Baltistan, ook bekend als de staatsregering van de noordelijke gebieden, is het hoogste bestuurlijke gezag van het gebied en zijn tien districten. Zij bestaat uit een uitvoerende macht, onder leiding van de gouverneur van Gilgit Baltistan, een rechterlijke macht en een wetgevende macht.
Net als andere staten in India is het staatshoofd van Gilgit Baltistan de gouverneur. De gouverneur wordt gekozen door de president van Pakistan op advies van de centrale regering. De gouverneurspost is grotendeels ceremonieel. Hij heeft niet veel macht. De premier is het hoofd van de regering en heeft de meeste uitvoerende bevoegdheden.
De Wetgevende Vergadering van Gilgit Baltistan is een eenkamerwetgevend orgaan met 33 zetels. Het is opgericht als onderdeel van de Gilgit-Baltistan Empowerment and Self-Governance Order, 2009. Deze orde gaf de regio zelfbestuur en een gekozen wetgevende vergadering. Voordien werd de regio rechtstreeks geregeerd vanuit Islamabad.
Wijken van Gilgit Baltistan
- Astore District - (Diamondivisie)
- Diamir District - (Diamir Divisie)
- Ghanche District - (Baltistan Divisie)
- District Ghizar - (Gilgit Divisie)
- Gilgit-district - (Gilgit-Divisie)
- Hunza District - (Gilgit Divisie)
- Nagar District - (Gilgit Division)
- Skardu District - (Baltistan Divisie)
- Shigar District - (Baltistan Divisie)
- Kharmang District - (Baltistan Divisie)
Geografie en klimaat
Gilgit-Baltistan grenst in het noordwesten aan de Wakhan-corridor van Afghanistan, in het noordoosten aan de Chinese Oeigoerse autonome regio Xinjiang, in het zuiden en zuidoosten aan het betwiste gebied Jammu en Kasjmir, in het zuiden aan de door Pakistan gecontroleerde staat Azad Jammu en Kasjmir, en in het westen aan de Pakistaanse staat Khyber Pakhtunkhwa.
Gilgi-Baltistan is de thuisbasis van vijf van de "acht-duizenders" en van meer dan vijftig pieken boven 7000 meter. Gilgit en Skardu zijn de twee belangrijkste knooppunten voor expedities naar die bergen. De regio is de thuisbasis van enkele van 's werelds hoogste bergketens - de belangrijkste gebergten zijn het Karakoram gebergte en de westelijke Himalaya. Het Pamir gebergte ligt in het noorden en de Hindu Kush ligt in het westen. Tot de hoogste bergen behoren de K2 (Mount Godwin-Austen) en de Nanga Parbat, de laatste is een van de meest gevreesde bergen ter wereld.
De Deosai-vlakte ligt boven de boomgrens en vormt met 4.115 meter het op één na hoogste plateau ter wereld, na de Chinese regio Tibet. Het plateau ligt ten oosten van Astore, ten zuiden van Skardu en ten westen van Ladakh. Het gebied is in 1993 uitgeroepen tot nationaal park. De Deosai-vlakte beslaat een gebied van bijna 5.000 vierkante kilometer. Meer dan de helft van het jaar (tussen september en mei) is de Deosai sneeuwzeker en in de winter afgesneden van de rest van Astore & Baltistan. Het dorp Deosai ligt dicht bij Chilum chokki en is via een all-weather weg verbonden met het Kargil District van Ladakh in de omstreden regio Kasjmir.
K2 gezien vanuit Concordia
Satparameer, Skardu, in 2002
Vragen en antwoorden
V: Wat is Gilgit Baltistan?
A: Gilgit Baltistan is een autonoom gebied van Pakistan, vroeger bekend als de Noordelijke Gebieden.
V: Hoe groot is Gilgit Baltistan in vergelijking met andere landen?
A: Gilgit Baltistan is qua landoppervlakte groter dan Sierra Leone, maar kleiner dan Panama.
V: Hoe is het deel gaan uitmaken van Pakistan?
A: Het maakte deel uit van de voormalige prinselijke staat Kasjmir en Jammu in 1800 en werd later verhuurd aan de Britten, die het uiteindelijk bevrijdden na een geplande bevrijdingsbeweging onder leiding van Gilgit Scouts.
V: Wat zijn de internationale grenzen?
A: Het grenst in het zuiden aan Azad Jammu en Kasjmir onder Indiaas bestuur in het zuidoosten, waar de provincie KPK van Pakistan in het westen ligt, en internationaal grenst het in het noorden aan Afghanistan, hoewel Tadzjikistan via de Wakhan-corridor met veertien kilometer is gescheiden, aan de Volksrepubliek China in het noordoosten.
V: Wanneer is het tot één bestuurlijke eenheid gevormd?
A: Gilgit Baltistan werd in 1970 tot één bestuurlijke eenheid gevormd.
V: Welke gebieden werden voor deze vorming samengevoegd? A: De gebieden die voor deze vorming werden samengevoegd waren het Gilgit Agency, het Baltistan District van de Ladakh Wazarat, en de staten Hunza en Nagar.
V: Is er een geschil over de status ervan? A: Ja, er is een geschil over de status ervan, aangezien het deel blijft uitmaken van het geschil over Kasjmir tussen India en Pakistan.
