Ineffectieve bijstand van de raadsman (Verenigde Staten)

Het recht op een advocaat

Het Zesde Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten zegt: "de beschuldigde heeft het recht ... op bijstand van een raadsman voor zijn verdediging". Wanneer iemand zegt dat hij een ondoeltreffende raadsman had, zegt hij dat zijn advocaat zo slecht was dat hij dit recht op een advocaat niet heeft gekregen.

Helaas zei het Zesde Amendement alleen dat mensen het recht hadden op een advocaat. Het gaf geen verdere details over dit recht. Hier zijn enkele voorbeelden van dingen die er niet in stonden:

• Was elke advocaat goed genoeg? Moest hij een goede advocaat zijn? Zo ja, hoe goed?
• Hoe konden de wetten meten of een advocaat goed genoeg was om een cliënt een eerlijk proces te geven?
• Als een beklaagde een oneerlijk proces kreeg wegens ondoeltreffende bijstand van een raadsman, wat moet er dan met de beklaagde gebeuren?

Strickland tegen Washington

Het Hooggerechtshof probeerde enkele van deze vragen te beantwoorden in de zaak Strickland v. Washington, 466 U.S. 668 (1984). In deze zaak besliste het hof dat er twee dingen waren die een beklaagde moest aantonen om te bewijzen dat hij ondoeltreffende bijstand van een raadsman had gekregen. Dit werd bekend als de "Strickland test":

1. Hun advocaat maakte fouten die "zo ernstig waren dat de raadsman niet functioneerde als de 'raadsman' die de verdachte wordt gegarandeerd door het Zesde Amendement".
2. Door de fouten van de advocaat kreeg de beklaagde geen eerlijk proces. Als de beklaagde een bekwame advocaat had gehad, zou het resultaat van het proces anders zijn geweest. Ze zouden onschuldig zijn bevonden en vrijgelaten, of ze zouden een minder zware straf hebben gekregen dan de doodstraf.

Dit tweede deel was belangrijk. Na Stirickland, oordeelden de hoven van beroep van de staten dat veroordelingen legaal waren, zelfs in gevallen waar de advocaat van de verdediging..:

• In slaap gevallen tijdens het proces
• Was dronken tijdens het hele proces
• Was seniel
• Was geestesziek en sprak over zijn waanideeën tijdens het proces.
• Was een veroordeelde misdadiger die als onderdeel van zijn straf bezig was met het schrijven van rechtsvragen (hij had geen juridische opleiding).

Er was een belangrijke reden waarom deze zaken niet in aanmerking kwamen als "ineffectieve bijstand van een raadsman". De gevangenen die de zaken aanhangig maakten bij het Hooggerechtshof konden het tweede deel van de "Strickland test" niet bewijzen. Ze konden niet bewijzen dat als ze andere advocaten hadden gehad, hun processen anders zouden zijn verlopen. Er was zoveel bewijs tegen hen, en ze waren zo duidelijk schuldig, dat de hoven van beroep besloten dat een andere advocaat geen verschil zou hebben gemaakt. Geen advocaat had deze zaken kunnen redden, zeiden de staatsrechtbanken.

Ineffectieve raad en de doodstraf

De kwestie van de ondoeltreffende raadsman is belangrijk in het debat over de doodstraf in de Verenigde Staten. De University of Michigan Law School houdt een lijst bij van mensen die uit de dodencel zijn vrijgesproken. De lijst telt "exoneraties" als gevallen waarin "een persoon die voor een misdaad is veroordeeld officieel is vrijgesproken op basis van nieuw bewijs van onschuld".

Volgens de lijst zijn tussen 1989 en 2015 116 mensen vrijgesproken uit de dodencel. Meer dan één op de vier van deze mensen werd vrijgesproken omdat een hof van beroep oordeelde dat ze geen effectieve bijstand van een advocaat hadden gekregen.

Verwante pagina's

• Zesde Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten
• Behoorlijk proces
• Hof van beroep
• De doodstraf in de Verenigde Staten