Italiaanse Pest van 1629-1631
De Italiaanse Pest van 1629-1631 was een reeks uitbraken van de builenpest van 1629 tot 1631 in Noord-Italië. Deze epidemie, die vaak de Grote Pest van Milaan wordt genoemd, doodde ongeveer 280.000 mensen. De steden van Lombardije kennen een bijzonder hoog sterftecijfer. Deze episode wordt beschouwd als een van de laatste uitbraken van de eeuwenlange pandemie van de builenpest die begon met de Zwarte Dood.
Duitse en Franse troepen brachten de pest in 1629 naar de stad Mantua, als gevolg van troepenbewegingen die verband hielden met de Dertigjarige Oorlog (1618-1648). De met de ziekte besmette Venetiaanse troepen trokken zich terug in Noord- en Midden-Italië en verspreidden de infectie.
In oktober 1629 bereikte de pest Milaan, het commerciële centrum van Lombardije. De pauselijke stad Bologna verloor naar schatting 15.000 burgers aan de pest, waarbij ook de naburige kleinere steden Modena en Parma zwaar werden getroffen. Deze pestepidemie verspreidde zich ook in het noorden van Tirol, een alpengebied in het westen van Oostenrijk en in het noorden van Italië.
Latere uitbraken van de builenpest in Italië zijn onder andere de stad Florence in 1630-1633 en de gebieden rond Napels, Rome en Genua in 1656-1657.
