Bidsprinkhaankreeften

Aanval methoden

Elke soort heeft één van deze twee aanvalsmethoden

• Speerders zijn gewapend met stekelige aanhangsels met weerhaakjes aan de uiteinden, die worden gebruikt om een prooi te steken en vast te haken.
• Smashers, daarentegen, hebben een knots als aanhangsel, en een eenvoudiger speer. De speer is vrij scherp en wordt gebruikt in gevechten tussen hun eigen soortgenoten. De knots wordt gebruikt om hun prooi neer te knuppelen en te verpletteren.

Beide soorten slaan toe door hun klauwen snel te ontvouwen en naar de prooi te zwaaien, en kunnen ernstige schade toebrengen aan slachtoffers die groter zijn dan zijzelf.

Bij smashers worden deze twee wapens verblindend snel ingezet, en raken hun prooi met de snelheid van een kogel. Dit is een van de snelste reacties die de mens kent.

Smashers gebruiken dit vermogen om slakken, krabben, weekdieren en steenoesters aan te vallen; met hun stompe knuppels kunnen zij de schelpen van hun prooi in stukken slaan. Speerders daarentegen geven de voorkeur aan het vlees van zachtere dieren, zoals vissen, die zij met hun klauwen met weerhaken gemakkelijker kunnen doorsnijden en afsnijden.

Cavitatie schokgolven

Omdat ze zo snel toeslaan, genereren ze cavitatiebellen tussen het aanhangsel en het oppervlak waarop ze inslaan. Het ineenstorten van deze bellen treft hun prooi, naast de impact van het aanhangsel tegen het stootoppervlak.

Dit betekent dat de prooi tweemaal wordt getroffen door één enkele treffer: eerst door de klauw en vervolgens door de instortende cavitatiebellen die onmiddellijk volgen. Zelfs als de eerste klap de prooi mist, kan de resulterende schokgolf voldoende zijn om de prooi te doden of te verdoven.

Gezichtsvermogen

Hun ogen zijn gemonteerd op beweeglijke steeltjes en bewegen voortdurend, onafhankelijk van elkaar. Ze worden beschouwd als de meest complexe ogen in het dierenrijk.

De bidsprinkhaangarnaal heeft zulke goede ogen dat hij zowel gepolariseerd licht kan waarnemen, als kleuren buiten het normale zichtspectrum.

Sommige soorten hebben ten minste 16 verschillende typen fotoreceptoren, waarvan 12 voor kleuranalyse in de verschillende golflengten (waaronder vier die gevoelig zijn voor ultraviolet licht) en vier voor de analyse van gepolariseerd licht. Ter vergelijking: de mens heeft slechts vier visuele pigmenten, waarvan er drie specifiek zijn voor het zien van kleur.

Functie van het gezichtsvermogen

De ogen van bidsprinkhaangarnalen kunnen verschillende soorten koraal, prooidieren (die vaak doorzichtig of halfdoorzichtig zijn), of roofdieren, zoals barracuda's, die glinsterende schubben hebben, herkennen.

Ook de manier waarop bidsprinkhaangarnalen jagen (zeer snelle bewegingen van de klauwen) kan zeer nauwkeurige informatie over de afstand vereisen, wat een nauwkeurige diepteperceptie zou vereisen.

Tijdens paringsrituelen fluoresceren bidsprinkhaangarnalen actief, en de golflengte van deze fluorescentie komt overeen met de golflengtes die door hun oogpigmenten worden waargenomen.

Vrouwtjes zijn alleen vruchtbaar tijdens bepaalde fasen van de getijdencyclus; het vermogen om de maanfase waar te nemen kan dus helpen verspilde paringspogingen te voorkomen. Het kan de bidsprinkhaangarnaal ook informatie verschaffen over de grootte van het getij, wat belangrijk is voor soorten die in ondiep water nabij de kust leven.