Optisch tectum
Het optische tectum is een belangrijk deel van de middenhersenen van gewervelde dieren. Bij gewervelde dieren, zoals vissen, reptielen en vogels, is het de belangrijkste visuele processor van de hersenen.
Bij zoogdieren wordt het meeste werk echter gedaan in de visuele cortex. Deze bevindt zich aan de achterkant van de hersenschors. De tectum doet de voorbereidende visuele verwerking, en controleert de oogbewegingen. Wanneer in leerboeken over menselijke anatomie de term superieure colliculus wordt gebruikt, wordt daarmee het tectum bedoeld. Het diagram is gebaseerd op menselijke anatomie.
Mechanisme
Elke laag van het tectum bevat een topografische kaart van de omringende wereld. Als neuronen op een punt in de kaart vuren, start dit een reactie in de richting van het corresponderende punt in de ruimte. Bij primaten stuurt het tectum ("superieure colliculus") de oogbewegingen. Visuele input van het netvlies of "commando"-input van de hersenschors creëert een "hobbel" van activiteit in de tectale kaart. Indien sterk genoeg, veroorzaakt dit een oogbeweging.
Bij primaten is het tectum ook betrokken bij het opwekken van draaiende bewegingen met het hoofd, arm-reikende bewegingen en aandachtsveranderingen die geen bewegingen met zich meebrengen. Bij andere diersoorten is het tectum betrokken bij een breed scala van reacties, waaronder draaien van het gehele lichaam bij lopende ratten, zwemmende vissen of vliegende vogels; tongstoten in de richting van een prooi bij kikkers; slagtanden bij slangen, enz.
Bij sommige niet-zoogdiersoorten, waaronder vissen en vogels, is het tectum een van de grootste onderdelen van de hersenen. Bij zoogdieren, en vooral bij primaten, wordt het tectum ("superieure colliculus") door de enorme uitbreiding van de hersenschors tot een veel kleiner deel van de hersenen gereduceerd. Het is nog steeds het voornaamste integrerende centrum voor oogbewegingen.
