Sint Helena plevier
De Sint-Helena plevier (Charadrius sanctaehelenae), plaatselijk bekend als de draadvogel, is een kleine vogel (een plevier) die endemisch is op het eiland Sint-Helena.
De vogel werd voor het eerst vermeld in 1638, en is de nationale vogel van Sint-Helena; hij staat op de bovenste helft van het wapen van het eiland. Op sommige oudere munten van Sint-Helena (vóór 1998) staat de draadvogel op de keerzijde.
Beschrijving en biologie
De Sint-Helenapoot is de enige nog levende vogelsoort die endemisch is op het Zuid-Atlantische eiland Sint-Helena.
Het is een kleine vogel (lengte: 15 cm) met lange en dunne poten, zoals draden; daarom staat de vogel op Sint-Helena bekend als draadvogel.
De Kittlitzplevier (Charadrius pecuarius) is de naaste verwant van de Sint-Helena vogel; voor sommige auteurs is de Sint-Helena plevier een ondersoort van de Kittlitzplevier, maar de meeste zoölogen denken dat het twee verschillende soorten zijn.
De Sint Helenaplevier brengt het grootste deel van zijn tijd op de grond door en vliegt niet vaak; hij wordt het meest aangetroffen in paren, of soms in kleine groepen jonge vogels, op zoek naar voedsel (slakken, kevers en andere ongewervelden) in grasland of in halfwoestijngebieden.
Er wordt het hele jaar door gebroed, maar vooral in het droge seizoen, van eind september tot januari. Het nest bevindt zich op de grond waar ze twee eieren leggen. Na het verlaten van het nest verplaatsen de jonge vogels zich in kleine groepjes over het eiland.
Bereik en habitat
De Sint-Helenapantelplevier is endemisch voor het eiland Sint-Helena; hij komt nergens anders voor. In de afgelopen 20 jaar heeft de soort slechts 30 km2 van het hele eiland gebruikt. De beste plaatsen op het eiland om ze te zien zijn Deadwood en Properous Bay Plains en Woody Ridge.
Sint Helenaplovers houden van gebieden met grassen (weiden) die op middelhoge hoogte liggen, voornamelijk in vlakke, droge gebieden met lage planten.
Wapen van Sint-Helena met de Sint-Helenapoot
Bedreigingen en behoud
Door veranderingen in het gebruik van het land en de introductie van roofdieren (ratten, katten, honden en andere soorten) is het aantal individuen van de Sint-Helena zilverplevier kritiek laag. Uit een telling in 2005 en 2006 bleek dat deze soort in vijf jaar tijd met ongeveer 40 procent was afgenomen tot slechts 235 individuen. Sindsdien is er echter sprake van een kleine toename van de aantallen.
De Sint-Helena zilverplevier is sinds 1894 bij wet beschermd op Sint-Helena, en verschillende organisaties zetten zich in voor het behoud van deze soort; een van de organisaties die helpen bij het behoud van deze soort is The Royal Society for the Protection of Birds, die een project heeft genaamd "Enabling the people of St Helena to conserve the St Helena wirebird", als onderdeel van het Overseas Territories Environment Programme van het Verenigd Koninkrijk.
