William Bateson
William Bateson (Yorkshire, 8 augustus 1861 - 8 februari 1926) was een Brits zoöloog, een Fellow van St. John's College, Cambridge University. Hij was de eerste die de term genetica gebruikte om de studie van erfelijkheid te beschrijven, en de belangrijkste popularisator van de ideeën van Gregor Mendel, na hun herontdekking in 1900 door Hugo de Vries en Carl Correns.
Carrière
Bateson werd beroemd als mutationist die geloofde dat evolutie met sprongen plaatsvond. Later toonden Ronald Fisher en J.B.S. Haldane aan dat discrete mutaties verenigbaar waren met geleidelijke evolutie: zie de moderne evolutionaire synthese.
Bateson was de eerste die het woord "genetica" opperde om de studie van overerving te beschrijven, in een brief aan Adam Sedgwick van 18 april 1905. Bateson gebruikte de term "genetica" voor het eerst in het openbaar op de Derde Internationale Conferentie over plantenhybridisatie in Londen in 1906. Dit was weliswaar drie jaar voordat Wilhelm Johannsen het woord "gen" gebruikte om de eenheden van erfelijke informatie te beschrijven, maar De Vries had al in 1889 het woord "pangene" geïntroduceerd voor hetzelfde concept en etymologisch vindt het woord genetica zijn oorsprong in Darwins concept van pangenesis.
Bateson ontdekte samen met Reginald Punnett genetische koppeling en hij en Punnett richtten in 1910 het Journal of Genetics op. Bateson bedacht ook de term "epistase" om de genetische interactie van twee onafhankelijke eigenschappen te beschrijven. Zo belangrijk van 1900 tot 1910, dat hij de volgende tien jaar bijna een toeschouwer was, omdat hij weigerde de rol van chromosomen in de genetica te aanvaarden. Eindelijk, in 1921, overtuigde een bezoek aan het vliegenlab van T.H. Morgan hem, maar toen kon hij zijn invloed niet meer terugkrijgen.
Krijttekening door D.G. Lillie, 1909.
