Francis Crick

Later werk

Moleculaire biologie

In het midden en het eind van de jaren vijftig hielp Crick bij het uitzoeken van de manier waarop eiwitten worden gesynthetiseerd. In 1958 maakte Crick een lijst van alle belangrijke kenmerken van het proces van eiwitsynthese:

• genetische informatie die is opgeslagen in de sequentie van DNA-moleculen
• een boodschapper-RNA-molecuul om de instructies voor het maken van een eiwit naar de ribosomen in het cytoplasma te brengen
• adaptormoleculen ("ze kunnen nucleotiden bevatten") om korte reeksen nucleotiden in de boodschappermoleculen van het RNA te koppelen aan specifieke aminozuren
• ribonucleïne-eiwitcomplexen die de assemblage van aminozuren tot eiwitten katalyseren volgens het boodschapper-RNA

Uiteindelijk werd aangetoond dat de adaptormoleculen tRNA's waren en werden de katalytische "ribonucleïne-eiwit complexen" bekend als ribosomen. Een belangrijke stap was later de realisatie (in 1960) dat het boodschapper-RNA niet hetzelfde was als het ribosomaal RNA.

De volgende fundamentele vraag was de precieze aard van de genetische code. In zijn artikel van 1958 speculeerde Crick, evenals anderen, dat een triplet van nucleotiden zou kunnen coderen voor een aminozuur. Crick gebruikte ook de term "centraal dogma" om een idee samen te vatten dat impliceert dat de genetische informatiestroom tussen macro-moleculen in wezen eenrichtingsverkeer zou zijn:

DNA → RNA → Eiwit

In zijn denken over de processen die DNA-genen verbinden met proteïnen, maakte Crick een duidelijk onderscheid tussen de betrokken materialen, de vereiste energie, en de informatiestroom. Crick concentreerde zich op deze derde component (informatie) en dit werd het organiserende principe van wat bekend werd als moleculaire biologie.

Neurofysiologie

In de laatste fase van zijn loopbaan publiceerde Crick samen met Christof Koch een reeks artikelen over het bewustzijn (1990-2005).

Crick besloot zijn werk te richten op de wijze waarop de hersenen visueel bewustzijn genereren binnen een paar honderd milliseconden na het zien van een scène. Cricks boek The Astonishing Hypothesis stelde dat de neurowetenschap nu over de nodige instrumenten beschikte om een wetenschappelijke studie te beginnen van de wijze waarop de hersenen bewuste ervaringen voortbrengen.

Het Francis Crick Instituut

Het Francis Crick Institute is een biomedisch onderzoekscentrum van 660.000.000 pond in Londen. Het Francis Crick Institute is een samenwerkingsverband tussen Cancer Research UK, Imperial College London, King's College London, de Medical Research Council, University College London (UCL) en de Wellcome Trust. Het is het grootste centrum voor biomedisch onderzoek en innovatie in Europa.

Het instituut ligt naast St Pancras station aan de Euston Road. Het heeft een jaarlijks budget van meer dan 100 miljoen pond. Het gewelfde dak van het gebouw bestaat uit twee schalen en is voorzien van zonnepanelen. Een derde van het gebouw ligt onder de grond om de zichtbare massa te beperken.

Moleculair model van een tRNA-molecule. Crick voorspelde dat dergelijke adaptormoleculen verbindingen zouden kunnen vormen tussen codons en aminozuren.