Malden Island
Malden Island is een eiland in de Stille Oceaan. Tegenwoordig behoort het eiland tot Kiribati. Het is een van de Line Islands. In de 19e eeuw werd het eiland soms Independence Island genoemd. Tegenwoordig is het eiland onbewoond, het is een natuurreservaat voor broedende zeevogels.
NASA orbitale foto van Malden Island (noorden onderaan)
Geografie
Malden Island ligt 242 zeemijlen (nmi) ten zuiden van de evenaar, 150 nmi ten zuiden van Honolulu, Hawaii. De kust van Zuid-Amerika ligt meer dan 4.000 zeemijlen (5.000 statische mijlen of 8.000 km) naar het oosten.
Het dichtstbijzijnde land is het onbewoonde Starbuck Island, 110 mijl naar het zuidwesten. De dichtstbijzijnde bewoonde plaats is Tongareva (Penrhyn Island), 243 nmi naar het zuidwesten. Het dichtstbijzijnde vliegveld is op Kiritimati (Christmas Island), 365 nmi naar het noordwesten. Er zijn andere onbewoonde eilanden in de buurt. Hiertoe behoren Jarvis Island, 373 mijl naar het noordwesten, Vostok Island, 385 mijl naar het zuidzuidoosten, en Caroline (Millennium) Island, 460 mijl naar het zuidoosten.
Het eiland heeft ruwweg de vorm van een gelijkzijdige driehoek, met 8 km (5 mi) aan een zijde, uitgelijnd met de zuidwestzijde die van noordwest naar zuidoost loopt. De west- en zuidhoeken zijn enigszins afgeknot, waardoor de noord-, oost- en zuidwestkust ongeveer 7 km (4 mi) korter zijn en de west- en zuidkust ongeveer 1 tot 2 km (1 ⁄2 -1 mi) korter.
Er is een grote lagune met vele kleine eilandjes in het centraal-oostelijke deel van het eiland. De lagune is volledig omringd door land. Hij is met de zee verbonden door ondergrondse kanalen en is vrij zout. Het grootste deel van het landoppervlak van het eiland ligt ten zuiden en ten westen van de lagune. De totale oppervlakte van het eiland bedraagt ongeveer 39,2 vierkante kilometer.
Het eiland is zeer laag, niet meer dan 10 meter boven de zeespiegel op het hoogste punt. De hoogste hoogten bevinden zich langs een rand die de kustlijn nauwgezet volgt. De binnenkant vormt een depressie die slechts enkele meters boven zeeniveau ligt in het westelijke deel en onder zeeniveau ligt (gevuld door de lagune) in het centrale oostelijke deel. Door deze topografie is de oceaan vanuit een groot deel van het binnenland van Malden niet te zien.
Er is geen stilstaand zoet water op Malden Island, hoewel er een zoetwaterlens kan bestaan.
Langs de hele kust valt een voortdurende zware branding, die een smal wit tot grijs zandstrand vormt. Aan de westkust is het witte zandstrand groter. Aan de rest van de kust is er een strook donkergrijs koraalpuin, dat een heuvelrug vormt. Dit maakt het strand zelf kleiner.
Malden is het eiland met de rode cirkel eromheen
Geschiedenis
George Anson Byron, een Britse kapitein, ontdekte Malden Island op 30 juli 1824. Hij noemde het naar Charles Robert Malden, die als eerste op het eiland landde. Ten tijde van de ontdekking was het eiland onbewoond, maar er waren wel ruïnes. Archeologen ontdekten dat het eiland enkele eeuwen eerder werd bewoond door 100 tot 200 Polynesiërs.
De oude stenen structuren liggen rond de strandkammen. De meeste bevinden zich aan de noord- en zuidkant. In totaal zijn eenentwintig sites bekend. Drie daarvan zijn groter dan de andere. Ze zijn te vinden aan de noordwestkant van het eiland. De sites zijn ofwel tempels, huizen of graven. De tempelruïnes worden marae genoemd. Soortgelijke marae zijn ook gevonden op andere eilanden, zoals Raivavae, een van de Australes-eilanden.
De bewoners hadden ook waterputten gemaakt, maar latere kolonisten vonden die droog of te zout.
In 1828 werd op het eiland guano ontdekt. In 1856 wilden de Verenigde Staten het eiland in handen krijgen, maar Australische bedrijven waren al begonnen met het ontginnen van de guano. De winning van guano stopte rond 1927. In 1956 en 1957 testte Groot-Brittannië H-bommen op het eiland. De tests werden Operatie Grapple genoemd.
Een van de ruïnes op Malden Island, met een archeoloog