Kingsford Smith International Airport | in de voorstad Mascot in Sydney, Australië

Geschiedenis

1920-30: vroege geschiedenis

Voordat de luchthaven werd gebouwd, was het een veld voor ossen. Nigel Love, een voormalig piloot uit de Eerste Wereldoorlog, wilde vliegtuigen gaan bouwen. Hij had een fabriek en een vliegveld in de buurt van de stad nodig. Hij vond een stuk land dat eigendom was van de Kensington Race Club. Het was gebruikt door een plaatselijk slachthuis, dat zijn deuren sloot, om schapen en vee te laten grazen. Het oppervlak was volkomen vlak en bedekt met een weide van buffelgras. Dit gras was zo gelijkmatig begraasd door de schapen en runderen die erop liepen, dat het gemakkelijk geschikt was om vliegtuigen te laten landen. Bovendien was het aan alle vier de zijden vrij voor vliegtuigen. Aan de zijkanten van het veld lagen een renbaan, tuinen, een rivier en Botany Bay.

Love richtte Mascot op als privébedrijf en huurde gedurende drie jaar 200 acres (0,81 km² ) van de Kensington Race club. Aanvankelijk had hij een kleine canvas structuur, maar later werd een geïmporteerde Richards hangar neergezet. De eerste vlucht vanaf Mascot was op 19 november 1919 toen Love filmcameraman Billy Marshall meenam in een Avro. De officiële openingsvlucht vond plaats op 9 januari 1920, ook uitgevoerd door Love.

In 1921 kocht de Australische regering 161 acres (0,65 km² ) in Mascot om er een openbaar vliegveld aan te leggen. In 1923, aan het einde van het driejarige huurcontract van Love, nam de regering het land over van de raceclub. De eerste regelmatige vluchten begonnen in 1924.

1930-60

In 1933 werden de eerste grindbanen aangelegd. De loop van Cooks River werd in 1947-52 verlegd om meer land voor het vliegveld vrij te maken en andere kleine stroompjes werden gedempt. Toen Mascot in 1920 tot vliegveld werd verklaard, stond het bekend als Sydney Airport. In 1953 werd het omgedoopt tot Sydney (Kingsford Smith) Airport naar Charles Kingsford Smith, een pionierende Australische vliegenier. De eerste verharde landingsbaan was 07-25 en de volgende was 16R, die vanaf 1959 in de Botany Bay uitstak om grote jets te laten landen. 07-25 wordt voornamelijk gebruikt door lichtere vliegtuigen, hoewel grote straalvliegtuigen met vier motoren nog steeds op de baan landen vanuit het oosten, wanneer er een zuidwestenwind waait in Sydney. 16R is momenteel de langste operationele landingsbaan in Australië, met een verharde lengte van 4.400 m en een breedte van 3.920 m tussen de zebramuren.

1960-2000

Tegen de jaren 1960 was een nieuwe internationale terminal nodig, en de werkzaamheden begonnen eind 1966. Het nieuwe gebouw werd op 3 mei 1970 officieel geopend door koningin Elizabeth II.

De eerste Boeing 747 "Jumbo Jet" die op de luchthaven landde, Pan American's Clipper Flying Cloud (N734PA), arriveerde op 4 oktober 1970. In de jaren 1970 werd de noord-zuidbaan verlengd tot een van de langste banen op het zuidelijk halfrond. De internationale terminal werd in 1992 groter gemaakt en is sindsdien verschillende keren gemoderniseerd.

Met slechts twee banen die elkaar kruisten werd het een probleem en verschillende regeringen probeerden jarenlang de capaciteit van de luchthaven van Sydney te vergroten. Uiteindelijk werd besloten een derde baan aan te leggen. Dit was niet populair bij de mensen die in de buurt van de luchthaven woonden. De derde baan werd parallel aan de bestaande hoofdbaan "noord-zuid" gebouwd, volledig op teruggewonnen land van Botany Bay). Een voorgestelde nieuwe luchthaven aan de rand van Sydney werd niet ontwikkeld.

De "derde baan" bleef een probleem vanwege de toegenomen vliegbewegingen, vooral boven veel binnenwijken. In de jaren negentig werd de No Aircraft Noise Party opgericht, die echter geen zetels in het parlement won. In 1996 voerde de regering Howard veranderingen door in de werking van de luchthaven van Sydney. Deze omvatten:

• een avondklok die geen vliegbewegingen toestaat tussen 2300-0600H
• draaiende baan operaties
• laat vliegtuigen uit verschillende richtingen naar de luchthaven vliegen
• vliegroutes over water gebruiken, met name Botany Bay
• beperk het geluid door een lager vermogen bij het opstijgen.

2000-10

In 2002 verkocht de Australische regering de luchthaven van Sydney aan Southern Cross Airports Corporation Holdings Ltd. 82,93% van SACL is in handen van MAp Airports International Limited, een onderdeel van Macquarie Bank. Sydney Airport Intervest GmbH bezit 12,11% en Ontario Teachers' Australia Trust bezit 4,96%. SACL heeft een 99-jarige huurovereenkomst voor de luchthaven, die kroongrond blijft.

De internationale terminal is verschillende keren groter gemaakt. De volgende verbouwing vindt plaats in fasen over een periode van twintig jaar (2005-25). Deze omvat een hoogbouw kantoorgebouw, een parkeergarage met meerdere verdiepingen en grotere internationale en binnenlandse terminals. Deze verbouwing en andere plannen van Macquarie Bank voor de luchthaven worden als controversieel beschouwd. Zij behoeven geen wettelijk toezicht van de plaatselijke gemeenteraden, die gewoonlijk optreden als de plaatselijke planningsautoriteit voor dergelijke ontwikkelingen.

Vanaf april 2006 is een deel van de voorgestelde ontwikkeling teruggeschroefd.

De internationale terminal van Sydney Airport werd voor 500 miljoen dollar verbouwd en medio 2010 voltooid. Deze omvatte een nieuw bagagesysteem, 7.300 m² extra ruimte voor winkels en wachtruimtes voor passagiers en andere verbeteringen.

In maart 2010 zei de Australian Competition and Consumer Commission dat de prijzen op de luchthaven van Sydney te hoog waren. Volgens het rapport noteerde de luchthaven van Sydney de hoogste gemiddelde prijzen van 13,63 dollar per passagier, tegenover de laagste van 7,96 dollar op de luchthaven van Melbourne. De prijs van kort parkeren was in het boekjaar 2008-2009 bijna verdubbeld, van 28 dollar naar 50 dollar voor vier uur. Volgens het rapport maakte de luchthaven ook misbruik van haar monopoliepositie.

2010-20

In december 2011 zei Sydney Airport dat het de luchthaven zou opsplitsen in twee zones met luchtvaartmaatschappijen die tegen 2019 internationale, binnenlandse en regionale diensten onder één dak zouden hebben. Terminal 2 en Terminal 3 zouden worden gebruikt door Qantas, Jetstar en leden van de oneworld alliantie. Terminal 1 zou worden gebruikt door Virgin Australia en haar internationale partners. Andere internationale luchtvaartmaatschappijen blijven opereren vanuit T1.

 
Sydney Airport vanuit de lucht  


Boeing 757-200 van Royal Tongan Airlines op de luchthaven van Sydney met Sydney op de achtergrond (2004)  


Ansett B727 bij Terminal 2 in 1970  

Terminals

De luchthaven van Sydney heeft drie passagiersterminals. De internationale terminal is van de andere twee gescheiden door een landingsbaan. Passagiers die een andere vlucht moeten halen, moeten rekening houden met langere overstaptijden. Sydney Airport vereist minimale verbindingstijden:

• Van binnenlandse vlucht naar binnenlandse vlucht: 30 minuten
• Van binnenlandse vlucht naar internationale vlucht: 1 uur
• Van internationale vlucht naar binnenlandse vlucht: 1 uur en 15 minuten
• Van internationale vlucht naar internationale vlucht: 1 uur

De luchthaven verzorgt een busdienst tussen de terminals tegen een kostprijs van A$5,50.

Terminal 1

Terminal 1 werd geopend op 3 mei 1970, ter vervanging van de oude Overseas Passenger Terminal. Terminal 1 is sindsdien sterk uitgebreid. Tegenwoordig staat hij bekend als de Internationale Terminal, in het noordwestelijke deel van de luchthaven. Het heeft 30 gates (Concourse B met 8-37 en Concourse C met 50-63) die worden bediend door aerobridges, evenals een aantal remote bays. Er is plaats voor de Airbus A380, die routes vliegt naar Singapore (Singapore Airlines), Londen via Singapore en Los Angeles (Qantas), Dubai en Auckland (Emirates). Het terminalgebouw heeft drie niveaus, elk voor aankomst, vertrek en kantoren van de luchtvaartmaatschappijen. Het vertrekniveau heeft 20 rijen incheckbalies, elk met 10 afzonderlijke balies, zodat er in totaal 200 incheckbalies zijn. De terminal heeft ook een observatiedek op het dak. De terminal heeft zes lounges voor luchtvaartmaatschappijen: Twee voor Qantas, en één voor Air New Zealand, Singapore Airlines, Malaysia Airlines en Emirates. De terminal onderging een grote herinrichting van 500 miljoen dollar die in 2010 werd voltooid. Het winkelgebied werd groter gemaakt, de uitgaande douaneactiviteiten werden op één plaats ondergebracht en de oppervlakte van de terminal werd vergroot tot 254.000 vierkante meter.

Terminal 2

Terminal 2, in het noordoostelijke deel van de luchthaven, was de voormalige thuisbasis van de binnenlandse activiteiten van Ansett Australia. Het heeft 15 parkeervakken met aerobridges en een aantal non-contactvakken. Tegenwoordig bedient het Virgin Australia, Jetstar, Tiger Airways, Regional Express Airlines, Aeropelican Air Services en Qantaslink-diensten van Eastern Australia Airlines. Er zijn lounges voor Qantas, Virgin Australia en Regional Express Airlines.

Terminal 3

Terminal 3 is een binnenlandse terminal, voor vluchten van Qantas en Qantaslink naar Canberra. Het was de thuisbasis van Trans Australia Airlines (later omgedoopt tot Australian Airlines). Net als terminal 2 bevindt deze zich in het noordoostelijke deel. Het huidige terminalgebouw is grotendeels het resultaat van uitbreidingen aan het eind van de jaren negentig. Er zijn 14 parkeerplaatsen met aerobridges, waaronder twee met dubbele aerobridges. Terminal 3 heeft een grote Qantas Club lounge en een Business Class en Chairmans lounge. Terminal 3 heeft ook een 'Heritage Collection', met voorwerpen uit de 90 jaar dienst van Qantas. Het heeft ook uitzicht op de luchthaven en wordt gebruikt door vliegtuigspotters. Hij ligt naast Gate 13.

Andere terminals

De luchthaven van Sydney had ooit een vierde passagiersterminal, ten oosten van Terminal 2. Deze stond vroeger bekend als Domestic Express en werd gebruikt door Regional Express Airlines, Virgin Blue (nu bekend als Virgin Australia) en Impulse Airlines. Nu wordt het echter gebruikt door DHL Express en Tasman Cargo Airlines als kantoorgebouw.

De Vrachtterminal ligt ten noorden van Terminal 1. Hij wordt gebruikt voor internationale vrachtoperaties, behalve voor de trans-Tasman diensten van Tasman Cargo Airlines.

 
Een paar Boeing 727-vrachtvliegtuigen voor de voormalige Domestic Express-terminal  


Luchtfoto van de binnenlandse kant van de luchthaven  


De gevel van de internationale terminal  

Luchtvaartmaatschappijen en bestemmingen

• AirAsia X
• Aircalin
• Air Canada
• Air China
• Air India
• Air New Zealand
• Air Niugini
• Air Vanuatu
• All Nippon Airways
• American Airlines
• Asiana Airlines
• British Airways
• Cathay Pacific
• China Airlines
• China Eastern Airlines
• China Southern Airlines
• Delta Air Lines
• Emiraten
• Etihad Airways
• Fiji Luchtvaartmaatschappijen
• Garuda Indonesië
• Hainan Airlines
• Hawaiian Airlines
• Japan Airlines
• Jetconnect
• Jetstar
• Korean Air Lines
• LAN Airlines
• Malaysia Airlines
• Filippijnse luchtvaartmaatschappij
• Qantas
• QantasLink
• Qatar Airways
• Singapore Airlines
• Thai Airways International
• Tigerair
• United Airlines
• Vietnam Airlines
• Virgin Australië
• Maagdelijk Samoa
• Xiamen Airlines

Luchtvaartmaatschappijen uit het verleden

Deze maatschappijen vlogen vroeger naar Sydney:

• Aeroflot
• Aerolíneas Argentinas
• Air Austral
• Air France
• Air Paradise International
• Air Tahiti Nui
• Alitalia
• Ansett Australië
• AOM Franse luchtvaartmaatschappijen
• Austrian Airlines
• Canadian Pacific Air Lines
• Vrijheid lucht
• Luchtvaartmaatschappij Hazelton
• Kiwi Travel Internationale Luchtvaartmaatschappijen
• KLM Koninklijke Luchtvaart Maatschappij
• Lauda Air
• Lufthansa
• Northwest Airlines
• Martinair
• Luchtvaartmaatschappijen uit het Midden-Oosten
• Olympic Airways
• Pan Am
• Polynesische luchtvaartmaatschappijen
• Zuid-Afrikaanse Luchtvaartmaatschappijen
• Trans Australia Airlines
• UTA Franse luchtvaartmaatschappijen
• Virgin Atlantic

Cargo

Luchtvaartmaatschappijen	Bestemmingen	Terminal
Cathay Pacific Cargo	Hongkong, Melbourne	Vracht
DHL Express geëxploiteerd door Tasman Cargo Airlines	Auckland	Noot 3
Emirates SkyCargo	Dubai, Hongkong, Singapore	Vracht
FedEx Express	Guangzhou, Los Angeles, Honolulu	Vracht
Koreaanse luchtvracht	Guangzhou, Seoul-Incheon	Vracht
MASkargo	Kuala Lumpur	Vracht
Qantas Freight geëxploiteerd door Atlas Air	Hongkong, Honolulu, Shanghai-Pudong	Vracht
Qantas Freight geëxploiteerd door Express Freighters Australia	Auckland, Christchurch	Vracht
Singapore Airlines Vracht	Singapore	Vracht
Thai Airways Vracht	Bangkok	Vracht
Toll Priority geëxploiteerd door Airwork	Brisbane, Melbourne	Noot 3
UPS Luchtvaartmaatschappijen	Anchorage, Nadi, Honolulu, Los Angeles	Vracht

Opmerkingen:

• ^1 Hoewel dit een internationale bestemming is, vertrekt de vlucht vanuit (binnenlandse) Terminal 2 en maakt onderweg een tussenstop voor verwerking.
• ^2 Deze vluchten mogen een binnenlandse tussenstop maken op weg naar hun vermelde eindbestemming; de luchtvaartmaatschappijen hebben echter geen verkeersrechten om passagiers uitsluitend tussen Sydney en de Australische tussenstop te vervoeren.
• ^3 Elk van deze vrachtmaatschappijen heeft zijn eigen faciliteit (elk gelegen op verschillende delen van de luchthaven) en opereert niet vanuit de internationale vrachtterminal.

 
Australische luchtexpresfaciliteit  

Avondklok

In 1995 nam de Australische regering een wet aan die "The Sydney Airport Curfew Act" heette. Dit beperkt de openingstijden van de luchthaven. Dit werd gedaan in een poging om klachten over vliegtuiglawaai te stoppen. De avondklok verbiedt het opstijgen en landen van vliegtuigen tussen 23.00 en 06.00 uur. Sommige speciale vluchten zijn echter toegestaan tussen 23.00 en middernacht en tussen 05.00 en 06.00 uur, op grond van artikel 12 van de wet.

Bij slecht weer zijn vluchten vaak te laat en kunnen mensen op late vluchten niet reizen op een bepaalde dag. In 2009 waren vier luchtvaartmaatschappijen beboet voor het landen tijdens de gesloten tijden. De maximumboete bedraagt 550 000 A$.

 

Transport

Rail

De luchthaven is vanuit de stad bereikbaar via de metrolijn Airport Link. Het internationale treinstation bevindt zich onder de internationale terminal, terwijl het binnenlandse treinstation zich bevindt onder de parkeerplaats tussen de binnenlandse terminals (Terminal 2 en Terminal 3). Hoewel de stations deel uitmaken van het Cityrail-netwerk, zijn ze particulier eigendom en worden ze geëxploiteerd door Airport Link. Passagiers moeten een stationstoeslag of 'gate fee' van $11,80 betalen. Deze toeslag wordt toegevoegd aan de prijs van het treinkaartje.

De treinen die naar de luchthaven rijden zijn gewone voorstadstreinen. In tegenstelling tot speciale luchthaventreinen op andere luchthavens hebben deze geen speciale voorzieningen voor klanten met bagage. Ze rijden niet express naar de luchthaven en soms zijn alle zitplaatsen al bezet door forenzen voordat de treinen op de luchthaven aankomen.

Bus

Sydney Buses rijdt Route 400 van Burwood naar Bondi Junction treinstations en stopt bij de internationale en binnenlandse terminals. Hij verbindt de oostelijke buitenwijken, Inner West en St George met de luchthaven. Privé-pendelbussen bedienen de luchthaven ook vanuit Sutherland Shire, Blue Mountains en Central Coast.

Weg

De luchthaven van Sydney heeft wegverbindingen in alle richtingen. Southern Cross Drive (M1), een snelweg, is de snelste verbinding met het stadscentrum. De enige andere snelweg, de M5 South Western Motorway (inclusief de M5 East Freeway) verbindt de luchthaven met de zuidwestelijke voorsteden van Sydney.

Er is een ringweg rond de luchthaven. General Holmes Drive heeft een tunnel onder de belangrijkste noord-zuidbaan en drie taxibanen en een uitkijkplaats voor vliegtuigen. Binnen de luchthaven verbindt een gedeeltelijke ringweg de Domestic Terminal met de verkeerstoren, het algemene luchtvaartgebied, de opslagplaatsen van autoverhuurbedrijven, de langetermijnparkeerplaats, de helihaven, diverse detailhandelszaken en een hotel. Binnen het beveiligde gebied loopt een randweg die alleen bestemd is voor voertuigen van de luchthaven.

De luchthaven beheert verschillende officiële parkeerterreinen:

• Binnenlandse korte termijn
• Binnenlandse verafgelegen lange termijn
• Internationaal Korte/Lange Termijn.

Er zijn ook veel particuliere parkeerbedrijven rond de luchthaven die goedkoper zijn dan de officiële parkeerplaatsen. Zij hebben gratis pendelbussen naar de luchthaven.

Voetganger en fiets

De Internationale Terminal ligt naast een breed voetgangers- en fietspad. Het verbindt Mascot en Sydney City in het noordoosten met Tempe (via een voetgangersbrug over het Alexandra-kanaal) en Botany Bay in het zuidwesten. Alle terminals hebben fietsenrekken en zijn ook gemakkelijk te voet bereikbaar vanuit nabijgelegen gebieden.

 
T3 luchthavenverbinding ingang  

Ongevallen en incidenten

• Op 18 juni 1950 raakte en ontspoorde een Douglas DC-3 van Ansett Airways, die zich opmaakte voor de start vanaf Sydney's voormalige startbaan 22, een kolentrein op de spoorlijn die de startbaan kruiste. Alleen de copiloot raakte gewond.
• Op 30 november 1961 stortte Ansett-ANA Vlucht 325, een Vickers Viscount, kort na de start neer in Botany Bay. De stuurboordvleugel begaf het nadat het vliegtuig in een onweersbui was gevlogen. Alle 15 mensen aan boord kwamen om het leven.
• Op 1 december 1969 vloog de Boeing 707-321B N892PA van Pan Am Vlucht 812 tijdens het opstijgen over de baan als gevolg van vogelaanvaringen. Motor nummer 2 was beschadigd en verloor vermogen. De start werd afgebroken. Het vliegtuig kwam 170 meter voorbij het einde van baan 34 (nu baan 34L) tot stilstand. Tijdens de crash raakte motor nummer 2 de grond en raakte beschadigd. De neus en het linkerhoofdlandingsgestel begaven het en het vliegtuig kwam tot stilstand ondersteund door motoren 1 en 2, de neus en de rest van het hoofdlandingsgestel. De 125 passagiers en 11 bemanningsleden raakten niet gewond.
• Op 21 februari 1980 steeg VH-AAV, een Beechcraft Super King Air op van Sydney Airport en kreeg een motorstoring. De piloot vloog het vliegtuig terug naar het vliegveld en probeerde te landen, maar stortte neer op de zeedijk. Alle 13 mensen aan boord kwamen bij het ongeluk om het leven.
• Op 24 april 1994 kreeg de Douglas DC-3 VH-EDC van South Pacific Airmotive een motorstoring kort na het opstijgen op een chartervlucht naar Norfolk Island. Het vliegtuig landde in Botany Bay. Alle vier de bemanningsleden en 21 passagiers werden veilig gered.