Edmund Phelps | Amerikaans econoom

Edmund Strother "Ned" Phelps, Jr. is een Amerikaans econoom. Hij werd geboren op 26 juli 1933 in Evanston, Illinois. Hij kreeg in 2006 de Nobelprijs voor Economische Wetenschappen. Hij is vooral bekend om zijn werk over economische groei aan de Cowles Foundation van Yale University in de jaren zestig. Dit omvat het idee van de spaarquote volgens de Gouden Regel, die gaat over hoeveel geld moet worden uitgegeven en hoeveel moet worden gespaard voor de toekomst. Een deel van zijn beste werk gaat over micro-economie van volledige werkgelegenheid en hoe prijzen de lonen beïnvloeden. Een deel van dit werk gaat over de natuurlijke werkloosheid.

Phelps is sinds 1982 de McVickar professor politieke economie aan de Columbia University. Hij is tevens directeur van het Columbia Center on Capitalism and Society.

Zijn Nobelprijs werd bekendgemaakt op 9 oktober 2006. Hij ontving de prijs in zijn eentje, waarmee hij het recente patroon doorbrak om de prijs aan twee of meer winnaars tegelijk toe te kennen.



 

Biografie

Vroeg leven en onderwijs

Edmund Phelps werd in 1933 geboren in de buurt van Chicago, maar hij groeide op en ging naar school in Hastings-on-Hudson, New York, waar zijn familie naartoe verhuisde toen hij zes jaar oud was. In 1951 ging hij als student naar Amherst College. Op aanraden van zijn vader volgde Phelps zijn eerste cursus economie in zijn tweede jaar op Amherst. Zijn economieleraar was James Nelson en zijn studie was gebaseerd op een beroemd leerboek van Paul Samuelson. Phelps was zeer geïnteresseerd in het bestuderen van het bedrijfsleven. Hij wist van belangrijke onopgeloste problemen en had nieuwe ideeën, zoals de kloof tussen micro-economie en macro-economie.

Nadat hij in 1955 zijn B.A. in Amherst had behaald, ging Phelps naar de Yale University voor graduaatstudies. Daar waren zijn professoren enkele van de grootste economen, zoals Nobelprijswinnaars James Tobin en Thomas Schelling, en studeerde hij bij Arthur Okun. William Fellner en Henry Wallich waren zeer belangrijk in zijn studiecursussen. Phelps promoveerde in 1959 aan Yale. Het werk voor zijn Ph.D. was gebaseerd op een idee van Tobin, dat de behoefte van mensen in een noodsituatie meer effect heeft dan plotselinge prijsveranderingen.

Onderzoek in de jaren '60 en '70

Na zijn promotie ging Phelps werken als econoom voor de RAND Corporation. Zijn voornaamste interesse was macro-economie, maar RAND concentreerde zich op defensiewerk, dus besloot Phelps het volgende jaar, 1960, terug te keren naar zijn studie. Hij nam een onderzoeksbaan aan bij de Cowles Foundation en een baan als docent aan Yale. Bij de Cowles Foundation deed hij vooral onderzoek naar toekomstige prijzen en lonen, in navolging van het werk van Robert Solow. Als onderdeel van dit onderzoek publiceerde Phelps in 1961 een beroemd artikel over de spaarquote volgens de gouden regel, een van zijn belangrijkste werken voor de economische wetenschap. Hij schreef ook papers over andere economische theorieën, zoals monetaire economie (Ricardiaanse gelijkwaardigheid) en het belang daarvan voor de beste economische groei.

Het werk bij de Cowles Foundation gaf Phelps de kans om andere belangrijke economen te ontmoeten die aan de groeitheorie werkten, zoals David Cass en Nobelprijswinnaar Tjalling Koopmans. Ook bezocht Phelps tijdens het academisch jaar 1962-63 het MIT, waar hij Nobelprijswinnaars Paul Samuelson, Robert Solow en Franco Modigliani ontmoette.

In 1966 verliet Phelps Yale en verhuisde hij naar de Universiteit van Pennsylvania, waar hij een vaste baan kreeg als hoogleraar economie. In Pennsylvania deed Phelps vooral onderzoek naar het verband tussen werkgelegenheid, lonen en inflatie. Hij schreef hierover in 1968: "Money-Wage Dynamics and Labor Market Equilibrium". Dit onderzoek had belangrijke nieuwe ideeën over de Phillips-curve. Het was het eerste idee van de natuurlijke werkloosheidsgraad en stelde dat inflatiecijfers geen invloed hadden op de arbeidsmarkt. In januari 1969 hield Phelps een bijeenkomst op de universiteit van Pennsylvania ter ondersteuning van het onderzoek naar inflatie en werkgelegenheid. Het verhaal van de bijeenkomst werd het jaar daarop gepubliceerd in een boek dat zeer belangrijk was en bekend staat als het "Phelps-volume". In deze periode werkte Phelps samen met andere economen aan onderzoek naar economische groei, de effecten van monetair en fiscaal beleid en de beste bevolkingsgroei.

In het jaar 1969-1970 werkte professor Phelps voor het Center for Advanced Study in Behavioral Science aan de Stanford University. De ontmoeting met Nobelprijswinnaars Amartya Sen en Kenneth Arrow, en het lezen van het werk van John Rawls, die hij in dat jaar ontmoette, gaven professor Phelps belangstelling voor onderzoek buiten de macro-economie. In 1972 publiceerde hij een onderzoek dat hij "statistische discriminatie" noemde. Hij publiceerde ook onderzoek naar economische rechtvaardigheid, waarbij hij gebruik maakte van ideeën uit Rawls' boek "A Theory of Justice".

In 1971 verhuisde Phelps naar de afdeling economie van Columbia University, waar Nobelprijswinnaars William Vickrey en James J. Heckman studeerden. Nobelprijswinnaar Robert Mundell kwam er drie jaar later bij, evenals Phoebus Dhrymes, Guillermo Calvo en John B. Taylor. Professor Phelps publiceerde onderzoek naar de inflatiebelasting en de effecten van fiscaal beleid op de inflatie. In 1972 publiceerde Phelps een boek over zijn nieuwe theorie. Het boek bevatte veel ideeën over de effecten van langdurig werkloos zijn en maakte hem populairder.

In de volgende jaren werd de Keynesiaanse economie als minder belangrijk beschouwd na de publicatie van het werk van John Muth genaamd rationele verwachtingen. Phelps startte met Calvo en John Taylor een programma om de Keynesiaanse economie opnieuw op te bouwen met nieuwe ideeën over prijzen en lonen die voor een bepaalde tijd gelijk blijven. Professor Phelps en John Taylor publiceerden in 1977 onderzoek over de berekening van lonen ("Staggered Wages"). In de jaren '70 werkten Phelps en Calvo aan onderzoek naar het maken van contracten met behulp van asymmetrische informatie.

Eind jaren '70 deed professor Phelps onderzoek met Roman Frydman, die les kreeg van Phelps. Zij werkten aan rationele verwachtingen en toonden problemen aan. In 1983 werd een boek gepubliceerd over wat mensen zeiden op een grote bijeenkomst die zij in 1981 hadden over rationele verwachtingen. Dit boek werd niet erg belangrijk gevonden.

In 1982 werd Phelps benoemd tot McVickar-hoogleraar politieke economie aan Columbia. Begin jaren '80 schreef hij een leerboek over economische kennis. Het boek, Political Economy, verscheen in 1985, maar werd niet op veel scholen gebruikt.

Europese medewerkers sinds midden jaren '80

In de jaren tachtig werkte professor Phelps samen met Europese universiteiten en instellingen, zoals de Banca d'Italia (het grootste deel van zijn vakantie in 1985-86 bracht hij door in Italië) en het Observatoire Français des Conjonctures Économiques (OFCE). Hij raakte geïnteresseerd in de aanhoudende hoge werkloosheid in Europa en publiceerde hierover met Jean-Paul Fitoussi (de directeur van OFCE). Gedurende de volgende jaren werkte professor Phelps aan de berekening van het natuurlijke werkloosheidspercentage. Hij publiceerde een deel van zijn onderzoek in een boek uit 1994. Phelps werkte ook samen met Luigi Paganetto aan de Universiteit van Rome Tor Vergata en tussen 1988-98 hielden zij het Villa Mondragone International Seminar.

In 1990 nam Phelps deel aan een missie van de EBWO naar Moskou, waar hij samen met Kenneth Arrow werkte aan de hervorming van de USSR. Hij werd lid van de economische adviesraad van de EBWO en bleef daar tot 1993. Professor Phelps raakte daar geïnteresseerd in de Oost-Europese overgangseconomieën.



 

Nobelprijs

In haar bekendmaking zei de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen dat het werk van Phelps "ons begrip van de relatie tussen korte- en langetermijneffecten van economisch beleid heeft verdiept".

Professor Tyler Cowen van de George Mason University schreef in de blog Marginal Revolution dat "zijn belangrijkste bijdrage bestaat uit een beter begrip van de Phillips-curve en de dynamiek van de werkloosheid op korte termijn en het concept van het natuurlijke werkloosheidspercentage". Cowen schreef ook dat "zijn macrowerk uit de jaren 1960 waarachtig, belangrijk en uiterst invloedrijk was. Het werk op het gebied van de kapitaaltheorie blijft bestaan en biedt een basis voor latere theorie. De algemene reikwijdte is indrukwekkend, en Phelps' zorgen dwaalden nooit ver af van de echte wereld." Cowen schreef verder dat de prijs voor Phelps betekende: "De grote vragen doen er nog steeds toe. Werkloosheid, economische groei, arbeidsmarkten, kapitaalaccumulatie, eerlijkheid, discriminatie en rechtvaardigheid over de generaties heen verdienen inderdaad economische aandacht."

Professor Cowen en professor Brad DeLong van Berkeley zeiden beiden dat de keuze voor Phelps een goede noe was, en professor Gregory Mankiw van Harvard zei dat het "een prachtige keuze" was.



 

Enkele boeken van professor Phelps

  • Phelps, Edmund S. (1961). "The Golden Rule of Capital Accumulation". American Economic Review. 51: 638-643.
  • Phelps, Edmund S. (1966). Gouden regels voor economische groei: Studies van efficiënte en optimale investeringen. W. W. Norton, New York. ISBN 0-393-09708-0.
  • Phelps, Edmund S. (1966). "Modellen van technische vooruitgang en de gouden regel van onderzoek" (PDF). Review of Economic Studies. 33 (2): 133-146. doi:10.2307/2974437. JSTOR 2974437.
  • Phelps, Edmund S. (1968). "Money-Wage Dynamics and Labor Market Equilibrium". Journal of Political Economy. 76 (4, deel 2): 678-711. doi:10.1086/259438. S2CID 154427979.
  • Phelps, Edmund S.; et al. (1970). Micro-economic Foundations of Employment and Inflation Theory. W. W. Norton, New York. ISBN 0-393-09326-3.
  • Phelps, Edmund S. (1972). Inflatiebeleid en werkloosheidstheorie. W. W. Norton, New York. ISBN 0-393-09395-6.
  • Phelps, Edmund S. (1972). "The Statistical Theory of Racism and Sexism". American Economic Review. 62: 659-661.
  • Phelps, Edmund S. en John B. Taylor (1977). "Stabiliserende bevoegdheden van het monetaire beleid onder rationele verwachtingen". Journal of Political Economy. 85: 163-190. doi:10.1086/260550. S2CID 14729818.
  • Phelps, Edmund S., Roman Frydman; et al. (1983). Individual Forecasting and Aggregate Outcomes: "Rational Expectations" Examined. Cambridge University Press. ISBN 0-521-25744-1.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  • Phelps, Edmund S. (1994). Structurele inzinkingen: The Modern Equilibrium Theory of Employment, Interest and Assets. Harvard University Press. ISBN 0-674-84373-8.
  • Phelps, Edmund S. (2003). Designing Inclusion. Cambridge University Press. ISBN 0-521-81695-5.
 

Vragen en antwoorden

V: Wie is Edmund Strother "Ned" Phelps?


A: Edmund Strother "Ned" Phelps is een Amerikaanse econoom die in 2006 de Nobelprijs voor Economische Wetenschappen kreeg.

V: Waar is hij geboren?


A: Hij is geboren op 26 juli 1933 in Evanston, Illinois.

V: Waar is hij het meest bekend om?


A: Hij is vooral bekend door zijn werk over economische groei aan de Cowles Foundation van Yale University in de jaren zestig, waaronder het idee van de spaarquote volgens de Gouden Regel.

V: Waarop richt zijn werk zich?


A: Zijn werk richt zich op de micro-economie van volledige werkgelegenheid en hoe prijzen de lonen beïnvloeden, alsmede op de natuurlijke werkloosheidsgraad.

V: Welke functie bekleedt hij sinds 1982?


A: Sinds 1982 is hij McVickar Professor in politieke economie aan de Columbia University en directeur van het Columbia Center on Capitalism and Society.

V: Wanneer werd zijn Nobelprijs aangekondigd?


A: Zijn Nobelprijs werd bekendgemaakt op 9 oktober 2006.

V: Kreeg hij de prijs alleen of samen met anderen?



A: Hij ontving hem alleen, waarmee hij het recente patroon van twee of meer winnaars tegelijk onderscheiden, doorbrak.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3