Economie

Subjecten en objecten in de economie

De subjecten (actoren) in de economische studie zijn huishoudens, bedrijven, de overheid (de staat), en het buitenland. Huishoudens bieden hun "productiefactoren" aan bedrijven aan. Hieronder vallen arbeid, grond, kapitaal (zaken als machines en gebouwen) en informatie. In ruil voor hun productiefactoren krijgen huishoudens inkomen dat zij gebruiken om goederen van andere subjecten te consumeren (kopen).

Ondernemingen produceren en verkopen goederen en diensten en kopen productiefactoren van huishoudens en van andere ondernemingen.

De staat of publieke sector omvat instellingen en organisaties. De staat neemt een deel van de inkomsten van de bedrijven en de huishoudens, en gebruikt die om "openbare goederen" te betalen, zoals straten of onderwijs, die voor iedereen beschikbaar moeten zijn. Het laatste onderwerp is het buitenland. Dit omvat alle huishoudens, bedrijven en staatsinstellingen, die niet in het eigen land gevestigd zijn. Zij vragen en leveren goederen uit het buitenland.

De objecten (dingen waarnaar wordt gehandeld) in de economische studie zijn consumptiegoederen, kapitaalgoederen en productiefactoren. Consumptiegoederen worden ingedeeld als "gebruiksgoederen" (bijvoorbeeld benzine of toiletpapier), als "gebruiksgoederen" (bijvoorbeeld een huis of een fiets), en als "diensten" (bijvoorbeeld het werk van een arts of een schoonmaakster). Kapitaalgoederen zijn goederen die nodig zijn voor de productie van andere goederen. Voorbeelden hiervan zijn gebouwen, apparatuur en machines. Productiefactoren zijn arbeid, grond, kapitaal, informatie en milieu.

Algemene economische regels

• Alle mensen moeten een keuze maken tussen hun opties.
• De kosten van goederen zijn wat iemand opgeeft voor de goederen.
• Wanneer iemand iets opgeeft (zoals geld) om een goed te krijgen, geeft hij ook andere dingen op die hij in plaats daarvan had kunnen krijgen. Dit betekent dat de werkelijke kosten van iets zijn wat je opgeeft om het te krijgen. Dit omvat geld, en de economische voordelen ("nut") die je niet hebt gekregen omdat je niet langer iets anders kunt kopen. Dit worden opportuniteitskosten genoemd.
• Mensen kiezen tussen opties op basis van de beloningen ("incentives") of slechte dingen ("disincentives") die zij van elke optie verwachten. Door de beloningen voor een optie te verhogen, zullen vaak meer mensen voor die optie kiezen.
• Handel kan iedereen beter maken.
• Markten zijn meestal goed voor de organisatie van het economisch leven. Op de vrije markt worden goederen verdeeld door mensen en bedrijven die kleine beslissingen nemen. De "onzichtbare hand" van de markt (Adam Smith) stelt dat als iedereen probeert te krijgen wat hij wil, iedereen zo welvarend zal zijn als maar mogelijk is.
• Soms geven prijzen niet volledig de kosten of baten voor de samenleving weer. Luchtvervuiling is bijvoorbeeld slecht voor de samenleving, en onderwijs is goed voor de samenleving. De overheid kan een belasting heffen (of iets doen om de verkoop te beperken) op zaken die slecht zijn voor de samenleving. Zij kan ook zaken steunen (zoals geld geven voor zaken) die goed zijn voor de samenleving.
• De levensstandaard van een land hangt af van de vaardigheden om diensten en goederen te produceren. Productiviteit is de hoeveelheid geproduceerde goederen gedeeld door het totale aantal werkuren.
• Wanneer de totale geldhoeveelheid toeneemt, of wanneer de productiekosten stijgen, gaan de prijzen omhoog. Dit wordt inflatie genoemd.

Geschiedenis

• 18e eeuwse analyse van rijkdom
• Fysiocratie
• Klassieke economie
• Marxistische economie
• Oostenrijkse economie
• Neoklassieke economie
• Welvaartseconomie

De ideeën van economen hangen sterk af van de tijd waarin zij leven. Karl Marx leefde bijvoorbeeld in een tijd waarin de omstandigheden van arbeiders zeer slecht waren, en John Maynard Keynes leefde tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig. De economen van vandaag kunnen terugkijken en begrijpen waarom zij hun oordeel hebben geveld, en proberen betere te maken.

Takken van economie

De twee belangrijkste takken van de economie zijn de micro-economie en de macro-economie.

Macro-economie gaat over de economie in het algemeen. Macro-economen bestuderen bijvoorbeeld zaken die de rijkdom van een land doen stijgen en zaken die ervoor zorgen dat miljoenen mensen hun baan verliezen. Micro-economie gaat over kleinere en meer specifieke zaken, zoals hoe gezinnen en huishoudens hun geld uitgeven en hoe bedrijven werken.

Er zijn nog een aantal andere takken van de economie:

• Gedragseconomie
• Bedrijfseconomie
• Constitutionele economie
• Culturele economie
• Ontwikkelingseconomie
• Ecologische economie
• Economische geografie
• Milieueconomie
• Energie-economie
• Financiële economie
• Industriële economie
• Informatie-economie
• Internationale economie
• Arbeidseconomie
• Managementeconomie
• Wiskundige economie of econometrie
• Grondstoffeneconomie
• Stedelijke economie
• Publieke economie
• beschrijvende, theoretische en beleidseconomie
• monetaire economie

Beroemde economen

Beroemde economen in de geschiedenis zijn:

• Adam Smith (Zijn werken omvatten The Wealth of Nations en The Theory of Moral Sentiments. Introduceerde als eerste het concept van de "Onzichtbare Hand").
• Thomas Malthus (Auteur van An Essay on the Principle of Population. Stelt de theorie van de bevolking vast ).
• David Ricardo (introduceerde als eerste de theorie van het comparatief voordeel).
• Karl Marx (Zijn werken omvatten Das Kapital en The Communist Manifesto; een beroemde kritiek op het kapitalisme).
• John Maynard Keynes (grondlegger van de Keynesiaanse economieschool).
• Milton Friedman (voorstander van het monetarisme, o.a. Capitalism and Freedom).

Beroemde economen uit de 19e en 20e eeuw zijn onder meer Friedrich August von Hayek, Wassily Leontief, Carl Menger, en Léon Walras.

Verwante pagina's

• Politieke economie
• Constitutionele economie