Gustav Leonhardt
Gustav Leonhardt (geboren 's-Graveland, Nederland, 30 mei 1928, overleden Amsterdam, 16 januari 2012) was een beroemde Nederlandse klavecinist, organist en dirigent die bekend werd door het spelen van muziek uit historische perioden op periode-instrumenten. Aan het begin van zijn carrière was het klavecimbel nog geen populair instrument en muziek uit de Renaissance en Barok werd meestal op dezelfde manier gespeeld als muziek uit latere eeuwen. Gustav Leonhardt maakte zijn publiek bewust van hoe muziek van Johann Sebastian Bach zou hebben geklonken in Bachs tijd.
Gustav Leonhardt bespeelt een klavecimbel op het MAfestival in Brugge
Life
Gustav Leonhardt werd geboren in een Nederlands, protestants gezin dat op het platteland woonde. Zijn protestantisme was een belangrijk deel van zijn leven. Zijn vader was een rijke zakenman. Zijn ouders waren beiden zeer enthousiaste amateur-muzikanten. Toen Gustav tien was kochten ze een klavecimbel. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak was het leven hard op het platteland en Leonhardt moest zich vaak verstoppen onder de vloerplanken om niet te worden weggestuurd voor slavenarbeid. Als hij niet ondergedoken zat, besteedde hij veel tijd aan het oefenen van het klavecimbel.
Gustav Leonhardt studeerde orgel en klavecimbel aan de Schola Cantorum in Basel. In die tijd was dit de enige plaats in Europa waar men oude muziek kon leren spelen. Hij ging naar Wenen om dirigent te worden, omdat zijn ouders dachten dat dirigent zijn een goede manier was om veel geld te verdienen. Gustav was echter nooit erg enthousiast over dirigeren en hij bracht al zijn tijd daar door in de bibliotheek met het bestuderen van muziekpartituren en het kopiëren van muziek. De meeste van deze muziek was nog nooit gepubliceerd en was nog niet uitgevoerd sinds de tijd dat het was gecomponeerd.
In 1952 werd hij docent harpisch akkoord aan de Weense Hochschule fur Musik. Hij ontmoette Nikolaus Harnoncourt die dezelfde interesses had als hij. Hij werd al snel hoogleraar klavecimbel aan het Amsterdams Conservatorium en bleef daar tot 1988. Hij was ook organist aan de Waalse Kerk, Amsterdam. Deze kerk heeft een zeer beroemd historisch orgel. Hij werd bekend door zijn klavecimbelconcerten en opnames. Hij leidde het Leonhardt Baroque Ensemble met de Engelse counter-tenor Alfred Deller met wie hij een van de eerste opnamen maakte van enkele Bach cantates. Tot het ensemble behoorde ook zijn vrouw Marie, alsmede Nikolaus Harnoncourt die cello speelde. Samen met Harnoncourt dirigeerde en nam hij alle cantates van Bach op.
Leonhardt woonde in een groot 16e eeuws huis aan een van de grachten in het centrum van Amsterdam. Op het concertpodium zag hij er heel serieus uit, maar hij had gevoel voor humor en speelde af en toe een stukje ragtime aan het eind van een recital.
Leonhardt overleed in Amsterdam op 16 januari 2012.
