David Hume | filosoof en historicus uit Schotland
David Hume (7 mei 1711 - 25 augustus 1776) was een filosoof en historicus uit Schotland. Toen hij nog leefde, dacht men aan hem als historicus. Hij schreef een reeks grote boeken onder de naam The History of England. Maar tegenwoordig denkt men aan Hume als een belangrijk filosoof.
Schilderij van David Hume door Allan Ramsey. De afbeelding bevindt zich in de Scottish National Portrait Gallery
Werkt
In zijn boeken over filosofie zei Hume dat veel van onze overtuigingen niet voortkomen uit de rede. In plaats daarvan komen ze voort uit onze instincten of gevoelens. De rede vertelt ons bijvoorbeeld niet dat het ene ding het andere veroorzaakt. In plaats daarvan zien we één ding en dan zien we een ander, en we voelen een verband tussen de twee. Evenzo vertelt de rede ons niet dat iemand een goed mens is. In plaats daarvan zien we dat de persoon vriendelijk en aardig is, en voelen we een speciaal moreel gevoel. Omdat Hume dacht dat deze overtuigingen niet voortkomen uit de rede, noemt men hem een "sceptisch" of "anti-rationalistisch" filosoof.
Hume is beroemd om zijn "Induction Fallacy". Deze vestigt de aandacht op een veelgemaakte fout die mensen maken. Mensen zien iets, en beweren dat wat zij zien altijd zal zijn zoals zij het zien. Mensen zien bijvoorbeeld alleen witte zwanen en beweren dat alle zwanen wit zijn. Dit is "misleidend" of onjuist, omdat het altijd mogelijk is dat zij dan een zwarte zwaan zien.
Hume was ook sceptisch over religie. Hij was geen religieus persoon en religieuze mensen hielden niet van zijn meningen. Hij geloofde niet in wonderen. Hij zei dat zelfmoord niet altijd verkeerd was, maar zei nooit of hij wel of niet in God geloofde. In 1776, toen hij op sterven lag, vonden zijn vrienden hem erg rustig over de dood, ondanks het feit dat hij niet in een hiernamaals geloofde. Tegenwoordig zijn de boeken van Hume erg belangrijk voor filosofen die geïnteresseerd zijn in religie.
Invloed
Hedendaagse filosofen gebruiken soms de term "Hume's vork" om aan te geven dat Hume alles waarover we kunnen denken ofwel een relatie van ideeën noemt (dingen zoals wiskunde, die waar moeten zijn) ofwel een feit (zoals wetenschap, waar we naar dingen moeten kijken om te zeggen of ze waar zijn of niet).
Een andere filosoof, Immanuel Kant, las enkele van Hume's boeken en veranderde van mening over enkele belangrijke zaken. Kant zei dat Hume hem had doen ontwaken uit een slapend dogmatisme, de traditionele metafysica.
Standbeeld van David Hume, in Edinburgh, Schotland.
Boeken
Dit zijn de belangrijkste boeken van Hume:
- Een verhandeling over de menselijke natuur: Being an Attempt to introduce the experimental Method of Reasoning into Moral Subjects. (1739-40)
In dit grote boek spreekt Hume over de menselijke geest en probeert hij te achterhalen hoe die werkt. Hij spreekt over kennis, oorzaak en gevolg, emoties, goed en kwaad, en vele andere zaken.
- Een onderzoek naar het menselijk inzicht (1748)
In dit boekje spreekt Hume over veel van dezelfde dingen uit de Verhandeling, zoals kennis en oorzaak en gevolg. Hij probeerde dit boekje makkelijk leesbaar te maken.
- Een onderzoek naar de beginselen van de moraal (1751)
Dit is weer een klein boek, en ook hier heeft Hume geprobeerd het makkelijk leesbaar te maken. Het boek gaat over goed en fout.
- Dialogues Concerning Natural Religion (na de dood van Hume)
In dit boek laat Hume drie personages met elkaar twisten over God.
Vragen en antwoorden
V: Wie was David Hume?
A: David Hume was een filosoof en historicus uit Schotland die leefde van 7 mei 1711 tot 25 augustus 1776.
V: Wat vonden de mensen van hem toen hij nog leefde?
A: Toen hij nog leefde, dachten de mensen aan hem als historicus.
V: Wat heeft Hume geschreven?
A: Hij schreef een reeks grote boeken genaamd The History of England.
V: Hoe wordt er tegenwoordig tegen Hume aangekeken?
A: Tegenwoordig beschouwt men Hume als een belangrijk filosoof.