G. Ledyard Stebbins | Amerikaans botanicus en geneticus
George Ledyard Stebbins, Jr (6 januari 1906 - 19 januari 2000) was een Amerikaans botanicus en geneticus. Hij was een van de belangrijkste evolutiebiologen van de 20e eeuw. Stebbins promoveerde in 1931 in de plantkunde aan Harvard University. Hij ging naar de Universiteit van Californië, Berkeley, waar zijn werk leidde tot een synthese van plantenevolutie en genetica.
Zijn belangrijkste publicatie was Variatie en evolutie in planten, waarin genetica en Darwins theorie van natuurlijke selectie werden gecombineerd om plantensoorten te beschrijven. Het hielp de moderne evolutionaire synthese te vormen, en vormt nog steeds het kader voor onderzoek in de plantenevolutiebiologie. Volgens Ernst Mayr "zijn weinig latere werken over de evolutionaire systematiek van planten niet diepgaand beïnvloed door het werk van Stebbins".
"Meer dan iets anders was het Stebbins' boek, Variatie en evolutie in planten, dat de plantkunde in de synthese bracht. Het had in de plantkunde dezelfde impact als het boek van Dobzhansky in de populatiegenetica, door de wijd verspreide literatuur over plantenevolutie te integreren en overvloedige suggesties te doen voor verder onderzoek".
Hij heeft ook veel onderzoek gedaan naar en geschreven over de rol van hybridisatie en polyploïdie bij soortvorming en plantenevolutie; zijn werk op dit gebied heeft een blijvende invloed gehad op het onderzoek op dit gebied.
Stebbins werd verkozen tot lid van de National Academy of Science en ontving de National Medal of Science. Hij was betrokken bij de ontwikkeling van op evolutie gebaseerde wetenschapsprogramma's voor middelbare scholen in Californië en bij het behoud van zeldzame planten in die staat.
UC Berkeley
In 1935 kreeg Stebbins een onderzoeksfunctie op het gebied van genetica aangeboden aan de Universiteit van Californië in Berkeley, waar hij samenwerkte met geneticus E.B. Babcock. Babcock had hulp nodig bij een groot, door Rockefeller gefinancierd project over de genetica en evolutie van planten uit het geslacht Crepis. Crepis hybridiseerde vaak, vertoonde polyploïdie en kon zaad maken zonder bevruchting (een proces dat bekend staat als apomixis). De samenwerking tussen Babcock en Stebbins leverde talrijke artikelen en twee monografieën op.
Stebbins' overzicht, The significance of polyploidy in plant evolution, liet zien hoe polyploïdie belangrijk was voor de ontwikkeling van grote, complexe en wijdverspreide geslachten. Door te kijken naar de geschiedenis van polyploïdie in plantenfamilies, betoogde hij dat polyploïdie alleen voorkwam bij kruidachtige vaste planten, maar weinig bij houtachtige planten en eenjarigen. Als zodanig speelden polyploïden een conservatieve rol in de evolutie, omdat vruchtbaarheidsproblemen de replicatie van nieuw genetisch materiaal, dat tot een nieuwe evolutielijn zou kunnen leiden, verhinderden. Dit werk werd voortgezet met het artikel Types of polyploids: their classification and significance uit 1947, waarin Stebbins' ideeën over de rol van paleopolyploïdie in de evolutie van angiospermen werden beschreven. Hij betoogde dat het chromosoomnummer een nuttig instrument kan zijn voor de constructie van fylogenieën. Deze overzichten waren zeer invloedrijk en hielpen anderen bij het bestuderen van de rol van polyploïdie in de evolutie.
In 1939 werd Stebbins met steun van Babcock benoemd tot hoogleraar aan de afdeling genetica van de UC Berkeley, nadat de afdeling plantkunde hem niet had bevorderd. Stebbins doceerde een cursus over evolutie. Tijdens zijn voorbereiding werd hij enthousiast over onderzoek waarin genetica en evolutie werden gecombineerd. Stebbins richtte zijn onderzoek op evolutie. Hij raakte in 1946 betrokken bij de Society for the Study of Evolution, en was een van de weinige plantkundigen in de nieuwe organisatie.
Hij werkte aan de genetica van gras dat voor begrazing wordt geteeld, waarbij hij de polyploïdie en de evolutie van de Poaceae (grassenfamilie) onderzocht. Hij produceerde een kunstmatig autotetraploïde gras van de diploïde soort Ehrharta erecta door behandeling met het chromosoomverdubbelingsmiddel colchicine. Hij slaagde erin de plant in het veld te vestigen, en stelde na 39 jaar veldproeven vast dat de tetraploïde niet zo succesvol was als zijn diploïde ouder in een onveranderlijke omgeving.
De driehoek laat zien hoe door hybridisatie en polyploïdie nieuwe soorten Brassica zijn ontstaan. Chromosomen van elk van de genomen A, B en C worden voorgesteld door verschillende kleuren. De cartoon toont de oorsprong van de soorten AABB, AACC en BBCC, die chromosoomreeksen hebben van hun AA-, BB- en CC-voorouders. Origineel werk van Mike Jones, voor Wikipedia.
Boeken
- Variatie en evolutie bij planten (1950)
- Processen van organische evolutie (1966)
- De basis van progressieve evolutie (1969)
- Chromosomale evolutie bij hogere planten (1971) ISBN 0-7131-2287-0
- Bloeiende planten: evolutie boven het soortniveau (1974) ISBN 0-674-30685-6
- Evolutie, met Dobzhansky, Ayala en Valentine (1977)
Vragen en antwoorden
V: Wie was George Ledyard Stebbins?
A: George Ledyard Stebbins, Jr. was een Amerikaanse botanicus en geneticus die een van de belangrijkste evolutiebiologen van de 20e eeuw was.
V: Waar is hij gepromoveerd?
A: Hij promoveerde in 1931 in de plantkunde aan de Harvard University.
V: Wat is zijn belangrijkste publicatie?
A: Zijn belangrijkste publicatie is Variatie en evolutie in planten, waarin genetica en Darwins theorie van natuurlijke selectie worden gecombineerd om plantensoorten te beschrijven.
V: Welke invloed had dit boek op de plantkunde?
A: Dit boek had dezelfde invloed op de plantkunde als het boek van Dobzhansky over populatiegenetica, door de wijd verspreide literatuur over plantenevolutie te integreren en overvloedige suggesties te doen voor verder onderzoek.
V: Welke andere gebieden heeft Stebbins onderzocht?
A: Hij deed ook onderzoek naar en schreef veel over de rol van hybridisatie en polyploïdie bij soortvorming en plantenevolutie; zijn werk op dit gebied heeft een blijvende invloed gehad op het onderzoek op dit gebied.
V: Welke onderscheidingen ontving hij tijdens zijn loopbaan?
A: Hij werd verkozen tot lid van de National Academy of Science en kreeg de National Medal of Science.
V: Bij welke andere activiteiten was hij betrokken?
A: Hij was betrokken bij de ontwikkeling van op evolutie gebaseerde wetenschapsprogramma's voor middelbare scholen in Californië, evenals bij het behoud van zeldzame planten in die staat.
