Heptarchie
De heptarchie (Oudgrieks: ἑπτά + ἀρχή, zeven + rijk) is een verzamelnaam die wordt toegepast op zeven Angelsaksische koninkrijken. Dit waren: Northumbria, Mercia, East Anglia, Essex, Kent, Sussex en Wessex. De Angelsaksische koninkrijken werden uiteindelijk het Koninkrijk Engeland. De term is in gebruik sinds de 16e eeuw. Hij wordt zowel gebruikt voor de zeven koninkrijken als voor de periode waarin zij bestonden.
Een kaart van de koninkrijken van de Angelsaksische Heptarchie
Oorsprong van de heptarchie
Het idee van een heptarchie, een groep van zeven onafhankelijke koninkrijken, zou afkomstig zijn van de Engelse historicus Hendrik van Huntingdon in de 12e eeuw. Hij somde de zeven Angelsaksische koninkrijken op in zijn Historia Anglorum (Geschiedenis van het Engelse Volk). Bede stelde echter het idee op dat verschillende koninkrijken dominanter waren dan andere (op verschillende momenten). Hij stelde een lijst op van koningen die de andere koninkrijken overheersten. De scheidslijn tussen deze koninkrijken was de rivier de Humber. Northumbria (Deira en Bernicia) was het noordelijke koninkrijk, terwijl de overige koninkrijken die van de zuidelijke Engelsen waren. De eigenlijke term "heptarchie" werd voor het eerst gebruikt in de 16e eeuw door William Lambarde. Zijn houtsnijkaart uit 1568 is het vroegst bekende gebruik van de term.
De term heptarchie wordt soms gebruikt om een confederatie tussen de koninkrijken aan te duiden die niet bestond. Van de 6e eeuw tot de 9e eeuw waren dit eenvoudigweg zeven koninkrijken die door de Germaanse invallers en hun afstammelingen waren opgericht. Er was weinig gelijkheid tussen hen. Northumbria, Mercia en Wessex waren de machtigste van de zeven en overheersten vaak de anderen. De koninkrijken werden geleidelijk in aantal gereduceerd. De heptarchie eindigde in feite met de komst van de Vikingen. De term heptarchie was populair onder geleerden van de 16e tot de 19e eeuw, maar wordt nu nog af en toe gebruikt.
Bretwaldas
Oorspronkelijk noemde Bede zeven koningen die het gezag hadden over de andere koninkrijken in Engeland in die tijd. De Angelsaksische Kroniek noemt de achtste bretwalda:
- Aelle Koning van de Zuid Saksen (Sussex)
- Ceawlin Koning van de West Saksen (Wessex)
- Aethelbert Koning van Kent
- Raedwald Koning van East Anglia
- Edwin Koning van Northumbria
- Oswald Koning van Northumbria
- Oswiu Koning van Northumbria
- Egbert Koning van de West Saksen (Wessex)
Twee Merciaanse koningen uit de 8e eeuw kunnen ook als bretwaldas worden beschouwd:
- Aethelbald Koning van Mercia
- Offa Koning van Mercia
Koninkrijken van de Heptarchie
De zeven koninkrijken waren:
- East Anglia
- Mercia
- Northumbria, met inbegrip van de sub-rijkdommen Bernicia en Deira
- Wessex
- Essex
- Kent
- Sussex
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Heptarchie?
A: De heptarchie is een verzamelnaam voor zeven Angelsaksische koninkrijken.
V: Wat zijn de namen van de zeven Angelsaksische koninkrijken?
A: De zeven koninkrijken zijn Northumbria, Mercia, East Anglia, Essex, Kent, Sussex en Wessex.
V: Waar verwijst de term Heptarchie naar?
A: De term Heptarchie verwijst zowel naar de zeven koninkrijken als naar de periode waarin ze bestonden.
V: Wanneer is de term Heptarchie in gebruik genomen?
A: De term is in gebruik sinds de 16e eeuw.
V: Werden de Angelsaksische koninkrijken uiteindelijk één koninkrijk?
A: Ja, de Angelsaksische koninkrijken werden uiteindelijk het Koninkrijk Engeland.
V: Wat betekent het woord Heptarchie in het Oudgrieks?
A: Heptarchie komt van de Oudgriekse woorden "ἑπτά" wat zeven betekent en "ἀρχή" wat rijk betekent.
V: Welke Angelsaksische koninkrijken vallen onder de Heptarchie?
A: De Angelsaksische koninkrijken die deel uitmaken van de Heptarchie zijn Northumbria, Mercia, East Anglia, Essex, Kent, Sussex en Wessex.
