Warrant (wet)
Een arrestatiebevel is een bevelschrift dat iemand toestaat een bepaalde rechtshandeling te verrichten. Meestal is het bevelschrift afkomstig van een rechter. Het wordt gebruikt door wetshandhavers om acties te ondernemen zoals het zoeken naar bewijsmateriaal, het verrichten van een arrestatie of het in beslag nemen van eigendom.
Huiszoekingsbevel
In de Verenigde Staten hebben de politie en andere wetshandhavers een huiszoekingsbevel nodig. Ze moeten ook een waarschijnlijke oorzaak hebben (een goede reden om aan te nemen dat ze bewijs van een misdrijf zullen vinden). Een huiszoekingsbevel moet worden ondertekend door een rechter of magistraat. De agent moet een beëdigde verklaring overleggen, een zogenaamde beëdigde verklaring. Als de rechter of magistraat gelooft dat de beëdigde verklaring een waarschijnlijke oorzaak vaststelt, keurt hij of zij het bevel goed. Een arrestatiebevel geldt meestal voor een bepaalde periode en beschrijft precies wat de agenten mogen zoeken en in beslag nemen.
Aanhoudingsbevel
Verenigde Staten
In veel gevallen is geen aanhoudingsbevel nodig. Als een politieagent iemand persoonlijk een misdrijf ziet plegen, mag hij die persoon zonder aanhoudingsbevel arresteren. Een agent kan ook iemand arresteren als hij vermoedelijke redenen heeft om aan te nemen dat die persoon een misdrijf heeft gepleegd of op het punt staat dat te doen. Bijvoorbeeld, een politieagent krijgt een melding dat er net een bank is overvallen en krijgt een beschrijving van de verdachte. De enkele overvaller is vertrokken in een donkerblauwe Ford Mustang. De agent stopt een donkerblauwe Ford Mustang met zakken geld op de achterbank (in het zicht) en de bestuurder voldoet aan de beschrijving. De agent gelooft dat hij een waarschijnlijke oorzaak heeft en arresteert de bestuurder.
Als de persoon zich in zijn (of haar) eigen huis bevindt en het gaat niet om een ernstig misdrijf, heeft een agent een aanhoudingsbevel nodig.
Europese Unie
In de Europese Unie wordt tussen de lidstaten meestal een Europees aanhoudingsbevel (EAB) gebruikt in plaats van een langdurige uitleveringsprocedure. Deze zijn op 1 januari 2004 in werking getreden. Sindsdien worden ze gebruikt om gevaarlijke criminelen aan te houden die over de grenzen in Europa vluchten.
Japan
In Japan kan een agent een persoon arresteren van wie hij denkt dat hij een misdaad heeft gepleegd. Zij kunnen de persoon maximaal 48 uur vasthouden. De politie moet de persoon informeren over de reden van zijn arrestatie. Tijdens de periode van 48 uur kan de persoon worden voorgeleid aan een openbare aanklager als de politie voldoende bewijs heeft. Als de openbare aanklager vindt dat het bewijs voldoende is, vraagt hij binnen 24 uur een aanhoudingsbevel aan bij de rechter. De verdachte verschijnt voor de rechter wanneer het bevel wordt aangevraagd. De zaak kan worden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs, hetzij voor de openbare aanklager, hetzij voor de rechter.
