Edmund Husserl

Edmund Gustav Albrecht Husserl (IPA: [ˈhʊsɛrl]; 8 april 1859, Prostějov, Moravië, Oostenrijks keizerrijk - 26 april 1938, Freiburg, Duitsland) was een Oostenrijks-Duits filosoof en wiskundige die wordt beschouwd als de grondlegger van de fenomenologie. Hij brak met de positivistische oriëntatie van de wetenschap en filosofie van zijn tijd en geloofde dat ervaring de bron is van alle kennis.

Husserl studeerde wiskunde bij Karl Weierstraß, promoveerde bij Leo Königsberger, en studeerde filosofie bij Franz Brentano en Carl Stumpf.

Daarna doceerde Husserl filosofie, als Privatdozent te Halle vanaf 1887, en als hoogleraar:

Biografie

Opleiding en vroege werken

Husserl werd geboren in een Joodse familie in een stad die toen deel uitmaakte van het Oostenrijkse keizerrijk (na 1918 een deel van Tsjecho-Slowakije, en sinds 1993 een deel van de Tsjechische Republiek). Hij werd lid van de Lutherse Kerk in 1886.

Aanvankelijk studeerde hij wiskunde, maar daarna begon hij colleges over psychologie en filosofie te volgen. Husserl was zo onder de indruk van Brentano dat hij besloot zijn leven aan de filosofie te wijden.

Zijn belangrijkste geschreven werk is Philosophie der Arithmetik (1891). In deze eerste werken probeert hij wiskunde, psychologie en filosofie te combineren met als hoofddoel een solide basis te verschaffen voor de wiskunde. Hij analyseert het psychologische proces dat nodig is om het begrip van getal te verkrijgen en probeert vervolgens op basis van deze analyse een systematische theorie op te bouwen. Om dit te bereiken gebruikt hij verschillende methoden en concepten die hij van zijn leraren heeft overgenomen. Aan Weierstrass ontleent hij het idee dat wij het getalbegrip genereren door een bepaalde verzameling van voorwerpen te tellen. Van Brentano en Stumpf neemt hij het onderscheid tussen eigenlijke en oneigenlijke voorstellingen over.

In een voorbeeld legt Husserl dit als volgt uit: als je voor een huis staat, heb je een juiste, directe voorstelling van dat huis, maar als je er naar op zoek bent en de weg vraagt, dan zijn die aanwijzingen (b.v. het huis op de hoek van deze en die straat) een indirecte, oneigenlijke voorstelling. Met andere woorden, je kunt een juiste voorstelling van een object hebben als het werkelijk aanwezig is, en een onjuiste (of symbolische zoals hij het ook noemt) als je dat object alleen kunt aanduiden door middel van tekens, symbolen, enz.

Een ander belangrijk element dat Husserl van Brentano overnam is intentionaliteit, de opvatting dat het belangrijkste kenmerk van het bewustzijn is dat het altijd intentioneel is. Hoewel dit vaak simplistisch wordt samengevat als "overheid" of de relatie tussen mentale handelingen en de buitenwereld, definieerde Brentano het als het belangrijkste kenmerk van mentale verschijnselen, waardoor ze van fysieke verschijnselen konden worden onderscheiden.

De uitwerking van fenomenologie

Enkele jaren na de publicatie van zijn hoofdwerk, de Logische Untersuchungen (1900-1901), maakte Husserl enkele belangrijke conceptuele uitwijdingen die hem ertoe brachten te beweren dat men, om de structuur van het bewustzijn te bestuderen, een onderscheid zou moeten maken tussen de handeling van het bewustzijn en de verschijnselen waarop het gericht is (het object-in-zichzelf, transcendent aan het bewustzijn).

Kennis van essenties zou alleen mogelijk zijn door alle veronderstellingen over het bestaan van een buitenwereld te "bracketen". Hij noemde deze procedure epoché.

Husserl begon zich toen te concentreren op de ideale, essentiële structuren van het bewustzijn.

Het metafysische probleem om vast te stellen wat voor werkelijkheid wij waarnemen was voor Husserl van weinig belang, ondanks het feit dat hij een transcendentaal idealist was.

Husserl stelde voor dat de wereld van objecten en de manieren waarop wij ons op die objecten richten en ze waarnemen normaal gesproken wordt opgevat in wat hij het "natuurlijke standpunt" noemde, dat wordt gekenmerkt door de overtuiging dat objecten materieel bestaan en eigenschappen vertonen die wij als van hen uitgaand zien.

Husserl stelde een radicaal nieuwe fenomenologische manier voor om naar objecten te kijken door te onderzoeken hoe wij in onze vele manieren van opzettelijk op hen gericht zijn, ze feitelijk "vormen" (te onderscheiden van materieel "objecten of voorwerpen scheppen" .

In een latere periode begon Husserl te worstelen met de gecompliceerde kwesties van intersubjectiviteit, in het bijzonder met de vraag hoe communicatie over een object verondersteld kan worden te verwijzen naar dezelfde ideale entiteit (Cartesiaanse Meditaties, Meditatie V).

Husserl probeert zijn lezers met nieuwe methoden het belang van de fenomenologie voor de wetenschappelijke waarneming duidelijk te maken: hij verwijst met name naar de psychologie) en naar wat hij bedoelt met "de natuurlijke instelling schrap zetten".

De crisis van de Europese wetenschappen is het onvoltooide werk van Husserl dat het meest direct op deze kwesties ingaat. Hierin probeert Husserl voor het eerst een historisch overzicht te geven van de ontwikkeling van de Westerse filosofie en wetenschap, waarbij hij de nadruk legt op de uitdagingen die hun steeds meer (eenzijdig) empirische en naturalistische oriëntatie met zich meebrengt.

Husserl verklaart dat de geestelijke en mentale werkelijkheid hun eigen werkelijkheid bezitten, onafhankelijk van enige fysieke basis.

Lijst van werken

In het Duits

  • 1887. over het concept van nummer. Psychologische analyses.
  • 1891 Filosofie van de rekenkunde. Psychologische en Logische Onderzoeken (Filosofie van de Rekenkunde).
  • 1900. Logische onderzoeken. Eerste deel: Prolegomena tot de zuivere logica (Logical Investigations, Vol 1)
  • 1901. Logische onderzoeken. Zweite Teil: Untersuchungen zur Phänomenologie und Theorie der Erkenntnis (Logische Onderzoekingen, deel 2).
  • 1911. Philosophie als strenge Wissenschaft (opgenomen in Phenomenology and the Crisis of Philosophy: Filosofie als strenge wetenschap en Filosofie en de crisis van de Europese mens)
  • 1913: Ideeën voor een zuivere fenomenologie en fenomenologische filosofie. Eerste boek: Allgemeine Einführung in die reine Phänomenologie (Ideeën: Algemene inleiding tot de zuivere fenomenologie).
  • 1923-24. Eerste Filosofie. Zweiter Teil: Theorie der phänomenologischen Reduktion (Eerste filosofie, deel 2: Fenomenologische reducties).
  • 1925. eerste filosofie. Erste Teil: Kritische Ideengeschichte (Eerste Filosofie Deel 1: Kritische Ideengeschiedenis).
  • 1928. lezingen over de fenomenologie van het innerlijke tijdsbewustzijn.
  • 1929. Formele en Transcendentale Logica. Versuch einer Kritik der logischen Vernunft (Formele en Transcendentale Logica).
  • 1931. Méditations cartésiennes (Cartesiaanse meditaties)
  • 1936. De crisis van de Europese wetenschappen en de transcendentale fenomenologie: een inleiding tot de fenomenologische filosofie.
  • 1939. ervaring en oordeel. Onderzoeken naar de genealogie van de logica. (Ervaring en Oordeel)
  • 1952. ideeën II: fenomenologisch onderzoek naar de constitutie.
  • 1952. ideeën III: fenomenologie en de grondslagen van de wetenschap.

In het Engels

  • Cartesiaanse Meditaties, 1960 [1931]. Cairns, D., trans. Dordrecht: Kluwer. Online.
  • The Crisis of European Sciences and Transcendental Philosophy, 1970 [1936/54], Carr, D., trans. Evanston: Northwestern University Press.
  • Ervaring en Oordeel, 1973 [1939], Churchill, J. S., en Ameriks, K., vertalers. Londen: Routledge.
  • Formele en Transcendentale Logica, 1969 [1929], Cairns, D., trans. Den Haag: Nijhoff.
  • Ideeën die behoren tot een zuivere fenomenologie en tot een fenomenologische filosofie -- Eerste boek: Algemene inleiding tot een zuivere fenomenologie, 1982 [1913]. Kersten, F., trans. Den Haag: Nijhoff.
  • Ideeën die behoren tot een zuivere fenomenologie en tot een fenomenologische filosofie - Tweede boek: Studies in de fenomenologie van de constitutie, 1989. R. Rojcewicz en A. Schuwer, vertalers. Dordrecht: Kluwer.
  • Ideeën die behoren tot een zuivere fenomenologie en tot een fenomenologische filosofie - Derde boek: Fenomenologie en de grondslagen der wetenschappen, 1980, Klein, T. E., en Pohl, W. E., vertalers. Dordrecht: Kluwer.
  • Logical Investigations, 1973 [1913], Findlay, J. N., trans. Londen: Routledge.
  • Over de fenomenologie van het bewustzijn van de innerlijke tijd (1893-1917), 1990 [1928]. Brough, J.B., trans. Dordrecht: Kluwer.
  • "Filosofie als strenge wetenschap", vertaald in Lauer, Q., ed., 1965 [1910] Phenomenology and the Crisis of Philosophy. New York: Harper.
  • Filosofie van de rekenkunde, Willard, Dallas, trans., 2003 [1891]. Dordrecht: Kluwer.

Bloemlezingen:

  • Willard, Dallas, trans., 1994. Early Writings in the Philosophy of Logic and Mathematics. Dordrecht: Kluwer.
  • Welton, D., ed., 1999. De essentiële Husserl. Bloomington: Indiana University Press.

Vragen en antwoorden

V: Wie was Edmund Gustav Albrecht Husserl?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl was een Oostenrijks-Duits filosoof en wiskundige die beschouwd wordt als de grondlegger van de fenomenologie.

V: Wanneer is Edmund Gustav Albrecht Husserl geboren en waar is hij gestorven?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl werd geboren op 8 april 1859 in Prostějov, Moravië, Oostenrijks Keizerrijk, en hij stierf op 26 april 1938 in Freiburg, Duitsland.

V: Wat is de bijdrage van Edmund Gustav Albrecht Husserl aan de filosofie?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl brak met de positivistische oriëntatie van de wetenschap en filosofie van zijn tijd en geloofde dat ervaring de bron van alle kennis is. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van de fenomenologie.

V: Onder wie studeerde Edmund Gustav Albrecht Husserl wiskunde?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl studeerde wiskunde bij Karl Weierstraß en promoveerde bij Leo Königsberger.

V: Onder wie studeerde Edmund Gustav Albrecht Husserl filosofie?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl studeerde filosofie bij Franz Brentano en Carl Stumpf.

V: Wanneer begon Edmund Gustav Albrecht Husserl filosofie te doceren?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl begon vanaf 1887 filosofie te doceren als Privatdozent in Halle.

V: Wat waren de academische functies van Edmund Gustav Albrecht Husserl?


A: Edmund Gustav Albrecht Husserl doceerde filosofie als Privatdozent in Halle vanaf 1887 en als professor.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3