Jan Smuts

Biografie

Vroeg leven

Jan Smuts werd geboren in een rijke Afrikaner familie in de Britse Kaapkolonie. Hij ging voor het eerst naar school toen hij 12 was en ging vier jaar later naar het Victoria College om wetenschap en kunst te studeren. Later ging hij naar het Christ's College in Cambridge om rechten te studeren.

Boerenoorlog en eenwording

Smuts was een aanhanger van Cecil Rhodes totdat bekend werd dat hij deel uitmaakte van de Jameson Raid door een groep Uitlanders (buitenlanders in het Afrikaans) in de Republiek Transvaal. In 1898 verhuisde Smuts naar Johannesburg in Transvaal om zijn beroep als advocaat uit te oefenen. Later werd hij minister in de Transvaalse regering tot het uitbreken van de Anglo-Boerenoorlog.

Tijdens de Boerenoorlog leidde hij een Boerencommando in de Kaapkolonie met guerrillatactieken. Na de oorlog trad Smuts in 1907 toe tot het kabinet onder leiding van Louis Botha. Zijn ongenoegen over de samenwerking van zijn Afrikaner kameraden met de Britten bracht hem ertoe de Afrikaners een jaar later te verstoten en zichzelf uit te roepen tot Zuid-Afrikaan.

Soldaat en staatsman

Twee jaar na de vorming van de Unie van Zuid-Afrika richtte Smuts de Union Defence Force (UDF) op. Hij leidde de UDF en speelde een belangrijke rol bij de verovering van Duits Zuid-West-Afrika en Duits Oost-Afrika tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1917 werd Smuts uitgenodigd voor het Keizerlijk Oorlogskabinet. In 1918 hielp Smuts bij de oprichting van de Royal Air Force.

Smuts en Botha waren belangrijke onderhandelaars op de vredesconferentie van Parijs. Na de ondertekening van het Verdrag van Versailles, waardoor Zuid-Afrika de controle over Namibië kreeg, keerde Smuts terug naar de politiek.

Toen Botha in 1919 stierf, werd Smuts premier. Hij bleef in functie tot hij in 1924 werd verslagen door de Nationale Partij.

Wereldoorlog II

Na negen jaar in de oppositie te hebben gezeten, werd Smuts vice-premier in een coalitieregering onder leiding van Barry Hertzog. Toen Hertzog tijdens de Tweede Wereldoorlog om neutraliteit ten opzichte van nazi-Duitsland vroeg, werd hij afgezet en werd Smuts opnieuw premier. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Smuts opnieuw uitgenodigd voor het Keizerlijk Oorlogskabinet, waar hij nauw samenwerkte met Winston Churchill. Op 28 mei 1941 werd Smuts veldmaarschalk van het Britse leger, als eerste Zuid-Afrikaan in die rang. Deze samenwerking met Churchill maakte Smuts zeer impopulair bij de Afrikaners, wat tot zijn ondergang leidde.

In mei 1945 vertegenwoordigde Smuts Zuid-Afrika bij het opstellen van het Handvest van de Verenigde Naties. Net als in 1919 drong Smuts bij de afgevaardigden aan op de oprichting van een krachtige internationale organisatie om de vrede te bewaren. Smuts ondertekende het Vredesverdrag van Parijs en was daarmee de enige persoon die de verdragen ondertekende die een einde maakten aan zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog.

Na de Tweede Wereldoorlog

Na de Tweede Wereldoorlog bleef Smuts Zuid-Afrika internationaal vertegenwoordigen. Smuts was voorstander van het zionisme en zijn regering erkende snel de nieuw gevormde staat Israël na de oprichting ervan in mei 1948. Zijn steun voor de oorlog en zijn plannen om de rassenscheiding in Zuid-Afrika te veranderen, maakten hem echter zeer impopulair bij de Afrikaners, en in 1948 verloor hij de verkiezingen van Daniel Francois Malan en de pro-Apartheid Nationale Partij.

Smuts stierf op 11 september 1950 aan een hartaanval op zijn familieboerderij.