Mary Anning
Mary Anning (21 mei 1799 - 9 maart 1847) was een Britse fossielenverzamelaar, -handelaar en paleontoloog uit het begin van de 19de eeuw. Ze verdiende haar brood met het vinden en prepareren van fossielen, in de rijke Jurassische zeebodem in Lyme Regis, Dorset waar ze woonde. Ze deed veel belangrijke vondsten. Deze omvatten het eerste ichthyosaurus skelet dat correct werd geïdentificeerd (Temnodontosaurus platyodon); de eerste twee plesiosaurus skeletten die ooit werden gevonden (Plesiosaurus dolichodeirus); het eerste pterosaurus skelet dat buiten Duitsland werd gevonden (Dimorphodon macronyx); en enkele belangrijke visfossielen.
Haar waarnemingen speelden een belangrijke rol in de ontdekkingen dat belemniet fossielen gefossiliseerde inktzakken bevatten, en dat coprolieten, destijds bekend als bezoar-stenen, gefossiliseerde uitwerpselen waren. Toen de geoloog Henry De la Beche Duria Antiquior schilderde, baseerde hij zich grotendeels op de fossielen die Anning had gevonden. Hij verkocht prenten ten behoeve van haar. Haar werk speelde een belangrijke rol in de groei van de wetenschappelijke biologie in het begin van de 19de eeuw. Het toonde zonder twijfel aan dat er in de Jurassische zeeën onbekende levensvormen bestonden, die allemaal al lang uitgestorven waren.
Anning's geslacht en sociale klasse - haar ouders waren arme religieuze dissidenten (niet-Anglicaanse protestanten) - weerhielden haar ervan om volledig deel te nemen aan de wetenschappelijke gemeenschap van het begin van de 19e eeuwse Engeland, die gedomineerd werd door rijke Anglicaanse heren. Sommige van de mannen met wie ze werkte en voor wie ze werkte, gaven haar alle eer voor haar bijdragen, maar andere niet.
Hoewel ze in geologische kringen in Groot-Brittannië, Europa en Amerika bekend werd en ze veel geld verdiende met haar beste vondsten, heeft ze een groot deel van haar leven financieel geworsteld. In 1818 kwam Anning onder de aandacht van Thomas Birch, een rijke fossielenverzamelaar, toen ze hem een ichthyosaurus skelet verkocht. Een jaar later werd hij verstoord door de armoede van de familie Anning, die op het punt stond hun meubels te moeten verkopen om de eindjes aan elkaar te knopen. Birch regelde de veiling van zijn eigen fossielencollectie en de opbrengst (zo'n £400) werd aan de Annings gegeven. De openbare veiling zorgde niet alleen voor de broodnodige financiële middelen, maar ook voor een betere profilering van de familie Anning in de geologische wereld. Later verloor ze in 1835 £300 (een enorm bedrag) aan onverstandige investeringen, maar ze werd gespaard door een overheidspensioen van £25 per jaar. Dit werd georganiseerd door een andere van haar vrienden, William Buckland. Haar vroege dood werd veroorzaakt door borstkanker.
Deze blauwe plaquette is gemonteerd op de vermoedelijke plaats van het huis waar Mary Anning is geboren en haar eerste fossielenwinkel had, momenteel de plaats van het Lyme Regis Museum.
De fossielenwinkel
Vroeger bezochten toeristen Lyme Regis, dat een populaire badplaats was geworden. Net als hun vader, zetten Mary en haar broer Joseph Anning bij de bushalte in een plaatselijke herberg een tafel met 'curiosa' op om hun waren aan de toeristen te verkopen. Nadat Jozef in 1810 een belangrijke vondst deed van een schedel van een ichthyosaurus en Mary een jaar later het bijbehorende skelet vond, werden ze bekend bij de geologen en amateurs die geïnteresseerd waren in fossielen. Hun passie voor fossielen groeide uit tot de belangrijkste bron van inkomsten voor hun familie.
Haar voorraad in de handel waren ongewervelde fossielen zoals ammoniet en belemnietenschelpen, die in het gebied gebruikelijk waren en voor een paar schellingen werden verkocht. Gewervelde fossielen waren veel zeldzamer, en uitzonderlijke exemplaren zoals een bijna compleet ichthyosaurus skelet konden voor veel meer worden verkocht.
De bron van deze fossielen waren de kustkliffen die Lyme omringen en die deel uitmaken van een geologische formatie die bekend staat als de Blue Lias. Deze formatie bestaat uit afwisselend lagen kalksteen en leisteen, die in het begin van de Jura-periode (ongeveer 210-195 miljoen jaar geleden) als sediment op een ondiepe zeebodem werden gelegd. De kliffen zijn een van de rijkste fossiele locaties in Groot-Brittannië.
Naarmate Mary Anning belangrijke vondsten deed, groeide haar reputatie. In 1826, op 27-jarige leeftijd, wist ze genoeg geld te besparen om een huis te kopen met een glazen etalage voor haar winkel, genaamd Anning's Fossil Depot. De verhuizing stond in de plaatselijke krant, die opmerkte dat de winkel momenteel een mooi ichthyosaurus skelet tentoonstelde. Veel geologen en fossielenverzamelaars uit Europa en Amerika bezochten Anning in Lyme om exemplaren te kopen. Onder hen bevond zich ook de geoloog George William Featherstonhaugh die in 1827 fossielen kocht voor het pas geopende New Yorkse Lyceum of Natural History. Koning Frederik Augustus II van Saksen bezocht haar winkel in 1844 en kocht een ichthyosaurus skelet voor zijn uitgebreide natuurhistorische collectie.
Een publicatie
Lady Harriet Silvester bezocht Lyme in 1824. Ze merkte op in haar dagboek:
... het bijzondere aan deze jonge vrouw is dat ze zich zo grondig vertrouwd heeft gemaakt met de wetenschap dat ze op het moment dat ze botten vindt, weet tot welke stam ze behoren. Ze bevestigt de botten op een frame met cement en maakt vervolgens tekeningen en laat ze graveren. . . Het is zeker een prachtig voorbeeld van goddelijke gunst - dat dit arme, onwetende meisje zo gezegend is, want door te lezen en toe te passen is ze zover gekomen dat ze de gewoonte heeft om met professoren en andere slimme mannen over dit onderwerp te schrijven en te praten, en ze erkennen allemaal dat ze meer van de wetenschap begrijpt dan wie dan ook in dit koninkrijk.
Na verloop van tijd nam haar vertrouwen in haar kennis toe en in 1839 schreef ze naar het Tijdschrift voor Natuurlijke Historie om vraagtekens te zetten bij hun bewering dat een hakenkruisvogel van de prehistorische haai Hybodus een nieuwe ontdekking betekende. Ze had jaren geleden het bestaan ontdekt van fossiele haaien met zowel rechte als verslapte tanden. Het uittreksel uit de brief die het tijdschrift heeft gedrukt was het enige dat Anning ooit heeft gepubliceerd.
Grote vondsten
- Ichthyosaurus 1810/11
- diverse Ichthyosaurussen 1815/19
- Plesiosaurus 1820/21
- Inktzak van belemniet 1826
- Pterosaurus 1828
- Fossiele vis 1828/29
- Plesiosaurus 1830
De geoloog Henry De la Beche schilderde de invloedrijke aquarel Duria Antiquior in 1830 grotendeels op basis van door Anning gevonden fossielen.
Haar latere roem
Mary Anning is het onderwerp van de oude tongue-twister, "Ze verkoopt zeeschelpen aan de kust." Het werd gecomponeerd in 1908, meer dan een halve eeuw na haar dood, door Terry Sullivan die zich liet inspireren door haar levensverhaal. De tekst is in de loop der tijd veranderd, maar de oorspronkelijke tekst was dat wel:
Ze verkoopt zeeschelpen op de kustDe
schelpen die ze verkoopt zijn zeeschelpen, ik weet
zekerAls ze zeeschelpen verkoopt op de kustDan
weet ik zeker dat ze ze zeeschelpen verkoopt.
Anning's levensverhaal werd door een aantal schrijvers in de 20e eeuw als inspirerend gezien. Het meeste van dit materiaal was bedoeld als inspirerende literatuur voor kinderen, en richtte zich op haar kindertijd en vroege carrière, waarbij ze haar latere prestaties verwaarloosde. Veel ervan was ook geromantiseerd en niet altijd historisch correct. Ze verscheen als personage in historische romans, misschien wel het meest in het bijzonder in The French Lieutenant's Woman (1969) van John Fowles, dat in 1981 tot een speelfilm werd gemaakt. Fowles merkte kritisch op dat geen enkele Britse wetenschapper in haar leven een soort naar Anning had vernoemd.
In de jaren 1840 noemde de Zwitsers-Amerikaanse expert op het gebied van fossiele vissen Louis Agassiz echter twee fossiele vissoorten, Acrodus anningiae, en Belenostomus anningiae, naar haar, en een andere naar haar vriendin Elizabeth Philpot. Agassiz was dankbaar voor de hulp die de twee vrouwen hem hadden gegeven bij het onderzoeken en begrijpen van fossiele vissoorten, tijdens zijn bezoek aan Lyme Regis in 1834.
Vragen en antwoorden
V: Wie was Mary Anning?
A: Mary Anning was een Britse verzamelaar, handelaar en paleontoloog uit het begin van de 19e eeuw.
V: Welke belangrijke ontdekkingen deed zij?
A: Zij deed vele belangrijke vondsten, waaronder het eerste ichthyosaurusskelet dat correct werd geïdentificeerd (Temnodontosaurus platyodon); de eerste twee plesiosaurusskeletten die ooit werden gevonden (Plesiosaurus dolichodeirus); het eerste pterosaurusskelet dat buiten Duitsland werd gevonden (Dimorphodon macronyx); en enkele belangrijke visfossielen. Ze stelde ook vast dat er voorheen onbekende levensvormen hadden bestaan in de Jurazeeën, die allemaal al lang waren uitgestorven.
V: Hoe droeg haar werk bij tot de wetenschappelijke biologie in het begin van de 19e eeuw?
A: Haar werk speelde een sleutelrol in de groei van de wetenschappelijke biologie in het begin van de 19e eeuw door onomstotelijk aan te tonen dat er voorheen onbekende levensvormen hadden bestaan in de Jurazeeën, die alle reeds lang waren uitgestorven.
V: Waarom kon zij in die tijd niet volledig deelnemen aan de wetenschappelijke gemeenschap?
A: Haar geslacht en sociale klasse - haar ouders waren arme religieuze dissidenten - weerhielden haar ervan volledig deel te nemen aan de wetenschappelijke gemeenschap van het Engeland van het begin van de 19e eeuw, die werd gedomineerd door rijke Anglicaanse heren.
V: Hoe hielp Thomas Birch de familie van Mary Anning?
A: Toen hij hun armoede bemerkte, regelde Birch de veiling van zijn eigen collectie fossielen en schonk hen een opbrengst van 400 pond. Dit zorgde niet alleen voor het broodnodige geld, maar verhoogde ook hun bekendheid in geologische kringen.
V: Hoe hielp William Buckland Mary Anning financieel?
A: Nadat zij 300 pond had verloren door onverstandige investeringen, organiseerde Buckland een overheidspensioen voor haar ter waarde van 25 pond per jaar.
V: Wat was de oorzaak van haar dood?
A: Mary Anning stierf aan borstkanker.
