Norman Foster (architect) | Engels architect

Biografie

Vroeg leven

Foster werd in 1935 geboren als zoon van Robert Foster en Lilian Smith in Reddish, Stockport, Cheshire. Zij verhuisden kort na zijn geboorte twee mijl naar 4 Crescent Grove in Levenshulme, Manchester, dat zij huurden voor veertien shilling (70 pence) per week: Foster heeft geen herinneringen aan Reddish. Foster's ouders waren ijverige, harde werkers - zo ijverig dat Foster, als enig kind, het gevoel had dat hun zware werklast zijn relatie met hen beperkte en hij werd vaak verzorgd door buren of andere familieleden. Hij ging naar de Burnage Grammar School for Boys in Burnage. In een interview met de Guardian in 1999 zei Foster dat hij zich op school altijd "anders" voelde en gepest werd en dat hij zich terugtrok in de wereld van de boeken. Hij vond zichzelf in zijn jonge jaren stil en onhandig en maakte vaak faux pas.

Foster beschreef Manchester als "een van de werkplaatsen van de wereld" en "de belichaming van een grote stad". Zijn vader, Robert, werkte bij Metropolitan-Vickers in Trafford Park, wat Fosters belangstelling voor techniek en design aanwakkerde. Hij was gefascineerd door techniek en het proces van ontwerpen. Hij zegt dat dit hem ertoe bracht een carrière na te streven in het ontwerpen van gebouwen. Specifieke interesses waren onder meer vliegtuigen, een hobby die hij vandaag de dag nog steeds heeft, en treinen, ontstaan doordat hij in zijn jeugd voor de deur van zijn rijtjeshuis naar voorbijrijdende treinen keek.

Hij verliet de school toen hij 16 was en werkte op het kantoor van de Manchester City Treasurer. Vervolgens ging hij in dienst bij de Royal Air Force. Na zijn ontslag ging Foster in 1956 naar de University of Manchester's School of Architecture and City Planning. Hij studeerde af in 1961. Later won Foster de Henry Fellowship naar de Yale School of Architecture, waar hij zijn Master's degree behaalde. Foster ontmoette ook Richard Rogers op Yale. Vervolgens reisde hij een jaar door Amerika. In 1963 keerde hij terug naar het Verenigd Koninkrijk. Toen richtte hij een architectenbureau op als Team 4 met Rogers en de zussen Georgie en Wendy Cheesman. Georgie (later Wolton) was de enige van het team die haar RIBA-examens had gehaald. Hierdoor konden zij zelfstandig een praktijk opzetten. Team 4 kreeg al snel een reputatie op het gebied van hightech industrieel ontwerp.

Onderwijs

Foster nam een baan aan als assistent van een contractmanager bij John Bearshaw and Partners, een plaatselijk architectenbureau.  Het personeel adviseerde hem, dat als hij architect wilde worden, hij een portfolio met tekeningen moest samenstellen met als voorbeeld de perspectief- en werktekeningen van Bearshaw's praktijk. Bearshaw was zo onder de indruk van de tekeningen dat hij de jonge Foster promoveerde naar de tekenafdeling van de praktijk.

In 1956 won Foster een plaats aan de University of Manchester School of Architecture and City Planning. Foster kwam niet in aanmerking voor een beurs voor levensonderhoud, dus nam hij een aantal parttime banen aan om zijn studie te financieren: hij werd ijsverkoper, uitsmijter in een nachtclub en draaide nachtdiensten in een bakkerij om beschuit te maken. Hij combineerde dit met zelfstudie via bezoeken aan de plaatselijke bibliotheek in Levenshulme. Foster was zeer geïnteresseerd in het werk van Frank Lloyd Wright, Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier en Oscar Niemeyer en studeerde in 1961 af in Manchester.

Foster won de Henry Fellowship voor de Yale School of Architecture, waar hij zijn toekomstige zakenpartner Richard Rogers ontmoette en zijn masterdiploma behaalde. Vincent Scully moedigde Foster en Rogers aan om een jaar door Amerika te reizen. Na terugkeer in het Verenigd Koninkrijk in 1963 richtte hij een architectenbureau op als Team 4 met Rogers en de zussen Georgie en Wendy Cheesman. Georgie (later Wolton) was de enige van het team die haar RIBA-examens had gehaald, waardoor ze zelfstandig een praktijk konden opzetten. Team 4 kreeg al snel een reputatie op het gebied van high-tech industrieel ontwerp.

Foster + Partners

Nadat Team 4 hun eigen weg ging, richtten Foster en Wendy Cheesman Foster Associates op, dat later in 1967 Foster and Partners werd. Een lange periode van samenwerking met de Amerikaanse architect Richard Buckminster Fuller begon in 1968 en duurde tot Fullers dood in 1983. Ze werkten samen aan verschillende projecten die katalysatoren werden in de ontwikkeling van een milieubewuste benadering van ontwerpen - waaronder het Samuel Beckett Theatre project.

Aanvankelijk concentreerden zij zich op industriële gebouwen. Het keerpunt was het administratieve en vrijetijdscentrum voor Fred. Olsen Lines in London Docklands, waar arbeiders en managers niet meer gescheiden zijn. Het doorbraakgebouw van Foster and Partners in het VK was het hoofdkantoor van Willis Faber & Dumas in Ipswich, uit 1974. De opdrachtgever was een familieverzekeringsmaatschappij die het gemeenschapsgevoel op de werkplek wilde herstellen. Foster creëerde open kantoorvloeren lang voordat open plannen de norm werden. In een stad die niet overvloedig is voorzien van openbare voorzieningen, verhoogden de daktuinen, het 25 meter lange zwembad en de fitnessruimte de levenskwaliteit van de 1200 werknemers van het bedrijf. Het gebouw heeft een volledig glazen gevel die zich voegt naar het middeleeuwse stratenplan en zorgt voor drama door subtiel over te gaan van ondoorzichtig, reflecterend zwart naar een gloeiende, verlichte transparantie als de zon ondergaat. Het ontwerp is geïnspireerd op de Daily Express Building in Manchester, een werk dat Foster in zijn jeugd bewonderde. Het gebouw staat nu op de monumentenlijst I*.

Het Sainsbury Centre for Visual Arts, een kunstgalerie en museum op de campus van de University of East Anglia, Norwich, was een van de eerste grote openbare gebouwen die door Foster werden ontworpen. Het werd in 1978 voltooid en werd in december 2012 op de monumentenlijst geplaatst. In 1990 werd Foster's ontwerp voor het Terminal Building op de luchthaven London Stansted bekroond met de European Union Prize for Contemporary Architecture / Mies van der Rohe Award.

Foster verwierf een reputatie met het ontwerpen van kantoorgebouwen. In de jaren 80 ontwierp hij het HSBC Main Building in Hong Kong voor HSBC. Het gebouw wordt gekenmerkt door een hoge mate van lichttransparantie, aangezien alle 3500 werknemers uitzicht hebben op Victoria Peak of Victoria Harbour. Foster zei dat als het bedrijf de opdracht niet had gekregen, het waarschijnlijk failliet zou zijn gegaan. Foster gelooft dat het aantrekken van jong talent essentieel is, en is er trots op dat de gemiddelde leeftijd van de mensen die voor Foster and Partners werken 32 is, net als in 1967.

Heden

Tegenwoordig werkt Foster + Partners samen met zijn ingenieurs met computersystemen. Ze besteden aandacht aan natuurkundige basiswetten zoals convectie. Zij hebben efficiënte gebouwen gecreëerd, zoals het hoofdkantoor van Swiss Re in Londen. De muren laten lucht binnen voor passieve koeling en laten deze weer ontsnappen als het warmer wordt en stijgt.

De vroegere ontwerpen van Foster weerspiegelden een verfijnde, door machines beïnvloede hightech visie. Zijn stijl is geëvolueerd naar een meer scherpgerande moderniteit. In 2004 ontwierp Foster de hoogste brug ter wereld, het Viaduct van Millau in Zuid-Frankrijk. Burgemeester Jacques Godfrain van Millau verklaarde: "De architect, Norman Foster, heeft ons een kunstmodel gegeven".

In januari 2007 berichtte The Sunday Times dat Foster Catalyst, een financieringsmaatschappij, had ingeschakeld om kopers te vinden voor Foster + Partners. Foster wil niet met pensioen, maar wil zijn belang van 80-90% in het bedrijf, dat op 300 tot 500 miljoen pond wordt geschat, verkopen.

Foster is lid van de raad van bestuur van de architectonische liefdadigheidsinstelling Artikel 25. Zij ontwerpen, bouwen en beheren veilige, duurzame gebouwen in gevaarlijke delen van de wereld. Hij zit ook in de Board of Trustees van The Architecture Foundation. De reden voor zijn rijkdom is dat hij 15% van de bouwkosten ontvangt.

In 2007 werkte hij samen met Philippe Starck en Sir Richard Branson van de Virgin Group voor de plannen van Virgin Galactic.

Foster ontwierp de Apple Campus in Cupertino en ontwerpt momenteel de meeste Apple winkels. Hij ontwerpt ook het hoofdkantoor van Bloomberg in Londen. Ook heeft hij onlangs de Monaco Yacht club en het McLaren technologiecentrum ontworpen.

Foster zit momenteel in de Board of Trustees van de architectonische liefdadigheidsinstelling Article 25, die innovatieve, veilige en duurzame gebouwen ontwerpt, bouwt en beheert in enkele van de meest onherbergzame en onstabiele regio's ter wereld. Hij is ook lid van de Board of Trustees van de Architecture Foundation.

Onlangs heeft hij de Norman Foster Foundation opgericht, die interdisciplinair denken en onderzoek stimuleert om nieuwe generaties architecten, ontwerpers en urbanisten te helpen anticiperen op de toekomst.

Foster heeft onlangs zijn persoonlijke Instagram-account opgezet onder de gebruikersnaam @officialnormanfoster waar hij foto's van zijn dagelijks leven publiceert.

 
Apple Park in augustus 2016  


Uitzicht op 30 St Mary Axe. Het gebouw doet dienst als hoofdkantoor in Londen voor Swiss Re en staat informeel bekend als "The Gherkin".  


Hoofdkantoor HSBC Hong Kong  


Foster en Partners kantoor Londen  

Erkenning

Foster werd in 1990 geridderd en in 1997 benoemd in de Orde van Verdienste. In 1999 werd hij tot life peer benoemd, als Baron Foster of Thames Bank, van Reddish in het graafschap Greater Manchester. Hij was een Crossbencher; in 2010 nam hij ontslag uit het House of Lords omdat hij weigerde Britse belastingen te betalen op zijn buitenlandse inkomsten.

Norman Foster is de tweede Britse architect die de Stirling Prize tweemaal heeft gewonnen: de eerste keer voor het American Air Museum in het Imperial War Museum Duxford in 1998, en de tweede keer voor 30 St Mary Axe in 2004.

Foster ontving in 1999 de Pritzker Architecture Prize.

Hij is ook Fellow van de Chartered Society of Designers en winnaar van de Minerva Medal, de hoogste onderscheiding van de Society. In Duitsland ontving Lord Foster de Orde Pour le Mérite.

Onlangs, in september 2007, ontving Foster de Aga Khan Award for Architecture, de grootste architectuurprijs ter wereld, voor de University of Technology Petronas, in Maleisië.

In januari 2008 werd aangekondigd dat Foster een eredoctoraat zou krijgen van de Dundee School of Architecture van de Universiteit van Dundee. In 2009 ontving Foster de Prins van Asturië Award in de categorie Kunst.

In 2012 behoorde Foster tot de Britse culturele iconen die door kunstenaar Sir Peter Blake werden uitgekozen om te verschijnen in een nieuwe versie van zijn beroemdste kunstwerk - de Beatles' Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band albumhoes - om de Britse culturele figuren uit zijn leven te vieren die hij het meest bewondert.

In 2017 ontving hij de Freedom of the City of London voor zijn bijdrage aan de hedendaagse architectuur.

 

Persoonlijk leven

Foster trouwde met zakenpartner Wendy Cheesman. Zij stierf in 1989 en liet hem achter met vier zonen. Tijdens zijn leven werd ook darmkanker bij hem geconstateerd. Vervolgens trouwde hij met de in India geboren Begum Sabiha Rumani Malik. Sabiha was getrouwd met Andrew Knight toen zij en Foster elkaar ontmoetten. Knight was voorzitter van News International. Foster en Sabiha scheidden in 1998. Foster is nu getrouwd met Elena Ochoa, voorzitter van de Tate International Council, en oprichter van Ivory Press. Hij heeft vijf kinderen en drie kleinkinderen.

Foster vliegt met zijn eigen privéjet en helikopter tussen zijn huizen in Londen, Frankrijk, Zwitserland, Marthas Vineyard, New York en Madrid.

 

Geselecteerde projecten

Foster heeft in vier decennia een zeer productieve carrière opgebouwd. Hieronder volgen enkele van zijn belangrijkste bouwwerken:

Masterplannen

• Meer Londen, Londen, UK (1998-2000)
• Binnenhaven van Duisburg, Duitsland (1991-2003)
• Herinrichting Trafalgar Square, Londen, VK (1996-2003)
• Quartermile, Edinburgh, Schotland 2001-
• Masdar City, Abu Dhabi, VAE 2007-
• Cultureel district West Kowloon, Hong Kong (2009)
• Thames Hub, UK, 2011-
• Cardiff Central Square, UK, 2015-

Bruggen

• Viaduct van Millau, de hoogste verkeersbrug ter wereld (2004)
• Westelijke Årsta-brug, Årstabroarna, Zweden (1994/2005)
• Millennium Bridge in Londen (1999/2002)

Overheid

• Herinrichting van het Rijksdaggebouw in Berlijn (1999)
• Stadhuis van Londen (2002)
• Nieuw gebouw Hooggerechtshof, Singapore (2005)
• Paleis van Vrede en Verzoening in Nur-Sultan, Kazachstan - (september 2006)
• Stadhuis van Buenos Aires (nieuw hoofdkantoor), Buenos Aires, Argentinië (april 2015 )

Cultureel

• Sainsbury Centre for Visual Arts aan de Universiteit van East Anglia in Norwich, UK (1978)
• Clyde Auditorium, onderdeel van het Scottish Exhibition and Conference Centre complex, Glasgow (1997)
• Sackler Galleries, Royal Academy of Arts, Londen, UK (1985-1991)
• Carré d'Art, [Nîmes, Frankrijk] 1984-1993
• American Air Museum, Imperial War Museum Duxford, UK (1997) - Stirling Prize
• Herinrichting van het Queen Elizabeth II Great Court van het British Museum (2000)
• The Sage Gateshead, [Gateshead, Engeland], (1997-2004)
• De Zenith, Le Zénith#Le Zénith de Saint-Étienne, St Etienne, Frankrijk (2004-2007)
• De Robert en Arlene Kogod binnenplaats, Smithsonian Institution, [National Portrait Gallery], Washington, DC (2004-2007)
• Winspear Opera House, Dallas (2003-2009)
• Art of the Americas Wing, Museum of Fine Arts, Boston, [Boston, VS](1999-2010)
• Khan Shatyr Amusementscentrum, [Astana, Kazachstan](2006-2010)
• Sperone Westwater Gallery, [New York, VS] (2008-2010)
• Uitbreiding kunstmuseum Lenbachhaus, München (2013)
• Het SSE Hydro, Glasgow, Schotland (2004-2013)

Hoger onderwijs

• Kings Norton Library, Cranfield University, UK (1994)
• Rechtsfaculteit, Cambridge, Cambridge, UK (1995)
• Faculteit Management (nu bekend als Aberdeen Business School), The Robert Gordon University, UK (1998)
• Imperial College School of Medicine, Sir Alexander Flemming Building, Londen, UK 1994-1998
• Centrum voor klinisch wetenschappelijk onderzoek, Universiteit van Stanford Stanford, Californië, VS (1995-2000)
• British Library of Political and Economic Science, London School of Economics,

The Bow, Calgary, Canada, 500 Centre Street SE Londen, UK (1993-2001)

• Imperial College London, Bloemengebouw Londen, UK 1997-2001
• Faculteit Sociale Studies, Universiteit van Oxford, UK (1996-2002)
• James H. Clark Center, Stanford, Californië, VS (1999-2003)
• Universiti Teknologi Petronas, Tronoh, Perak, Maleisië (2004)
• Tanaka Business School, vanaf 2008 omgedoopt tot Imperial College Business School, Londen 2004
• Vrije Universiteit Berlijn Berlijn, Duitsland 2005
• Leslie Dan Faculteit Farmacie, Universiteit van Toronto, Toronto, ON, Canada (2006)
• Bibliotheek, California State University California, VS 2000-2008
• Yale School of Management, nieuwe campus, New Haven, CT (verwacht 2013)
• Masdar Institute of Science and Technology, Abu Dhabi, VAE (2007-2015)
• China Resources University, Shenzhen (2011-2016)

Sport

• Wembley Stadion reconstructie (2007)
• Lusail Iconic Stadion, Qatar (2010)

Vervoer

• Metro Bilbao, Spanje (1995) - Lijn 2 (2004)
• Internationale luchthaven van Hongkong, Chek Lap Kok in Hongkong (1998)
• Canary Wharf metrostation, Londen, UK (1999)
• Expo MRT-station, Singapore (2001)
• Herinrichting centraal station Dresden, Duitsland (1997-2006)
• Beijing Capital International Airport (2008)
• Terminal Oost van de luchthaven London Heathrow (prognose 2013)
• Spaceport America, New Mexico (2005-2013)
• Vier stations voor het Haramain High Speed Rail Project, Saoedi-Arabië (geprojecteerd in 2015)
• Kai Tak Cruise Terminal (verwacht in 2013)
• New Mexico City International Airport (gepland voor 2020)
• Slussen, herontwikkeling en masterplan van een belangrijk vervoersknooppunt in het centrum van Stockholm (gepland voor 2022)
• Internationale luchthaven Queen Alia, Amman, Jordanië 2005-2013
• Thames Hub, Verenigd Koninkrijk, vanaf 2011
• Luchthaven Thames Hub, Verenigd Koninkrijk, vanaf 2013

Kantoor

• Fred. Olsen Lines terminal, London Docklands (1971)
• Willis Building (Ipswich), UK, (1971-1975)
• HSBC-toren (1986)
• Commerzbank Tower in Frankfurt, Duitsland (1997)
• Citigroup Centre, Londen, Londen, UK (1996-2000)
• HSBC HQ, 8 Canada Square, Londen, UK (1997-2002)
• The Gherkin (30 St Mary Axe), Londen - hoofdkantoor Swiss Re (2004) - winnaar Stirling Prize
• McLaren Technology Centre, basis voor het McLaren Formule 1-team en de McLaren Group (2004)
• Deutsche Bank Place, Sydney, Australië, (1997-2005)

• Hearst Tower, New York City (juni 2006)
• Willis Building (Londen) Londen, UK (2001-2007)
• Caja Madrid, Madrid, Spanje (2002-2009)
• Apple Campus 2 in Cupertino, Californië
• The One, Toronto (in aanbouw)

Vrije tijd

• The Great Glashouse Nationale Botanische Tuin van Wales, Wales, UK (1995-2000)
• Olifantenhuis, Copenhagen Zoo#Foster's Elephant House, Denemarken (2002-2008)
• Grote restauratie Dolder, Zürich, Zwitserland (2002-2008)
• Faustino Winery Bodegas Faustino, Castilla y Leon, Spanje (2007-2010)
• ME Hotel, ME by Meliá, Londen, UK (2004-2013)

Gemengd gebruik

• Albion Riverside, Londen, UK (1998-2003)
• Al Faisaliyah Centrum, Riyad, Saoedi-Arabië, (1994-2000)
• The Index (Dubai), Dubai, VAE (2010)
• De Trojka (Kuala Lumpur), Maleisië (2004-2011)
• The Bow, Calgary (2005-2013)
• Central Market Project, Abu Dhabi, VAE (2006-2013)

• One Central Park, Sydney
• (Voorheen) 200 Greenwich Street, New York (verwacht 2020) Two World Trade Center
• CityCenterDC, Washington, D.C. (eerste deel verwacht in 2012; tweede deel verwacht in 2015)
• Crystal Island (voltooiingsdatum nog niet vastgesteld)
• Hermitage Plaza, La Défense, Parijs uit 2008
• India Tower (geannuleerd)
• Comcast Technology Center, Philadelphia (verwachte opleveringsdatum 2017)
• VietinBank Business Center Office Tower, Hanoi, Vietnam (verwachte opleveringsdatum 2017)
• Battersea Power Station Fase 3, Londen, UK (in aanbouw)

Residentieel

• De Murezzan, St Moritz, Zwitserland (2003-2007)
• Regent Place, Sydney, Australië (2003-2007)
• Jameson House, Vancouver, Brits Columbia, Canada (2004-2011)
• De Aleph, Buenos Aires, Argentinië (2006-2013)
• Anfa Place, Casablanca, Marokko (2007-2013)
• Faena House, Miami Beach
• The Towers van Foster + Partners, Brickell (Miami)
• Arcoris Mont Kiara, Maleisië (verwacht 2016)
• 610 Lexington Avenue (verwacht in 2016)
• 50 United Nations Plaza (verwacht in 2014)

Niet-architectonische projecten

Andere ontwerpwerkzaamheden van Foster omvatten het Nomos-bureausysteem voor de Italiaanse fabrikant Tecno en het motorjacht Izanami (later Ronin) voor Lürssen Yachts.

 
Metro van Bilbao  


Hearst Tower in april 2008  


Luchthaven van Peking  


McLaren-technologiecentrum  


Luchthaven Hongkong  


De Salie  


Rijksdaggebouw  


Masdar City zelfrijdende auto  

Gerelateerde pagina's

• Dunne-shell structuur
• Peter Rijst