Analytische taal
Een analytische taal is een taal die woorden en grammatica organiseert op basis van een strikte woordvolgorde in plaats van verbuigingen, of woorduiteinden die grammatica laten zien. Voorbeelden van analytische talen zijn Chinees, Engels, Vietnamees, Thais, Khmer en Laotiaans.
In het Chinees staan de zinnen meestal in de SVO (subject-verb-object) woordvolgorde. De zin moet dus "ik eet noedels" zijn, niet "ik eet noedels" of "eet ik noedels". In het Chinees is dit geschreven als 我吃面条. Het werkwoord 吃 (uitgesproken als chī, wat betekent: "eet") verandert niet op basis van het onderwerp "I" of het object "noodles", en ook het onderwerp 我 (uitgesproken als wǒ, wat betekent: "I") en object 面条 (uitgesproken als miàntiáo, wat betekent: "noodle/noodles") hebben geen speciale woordaansluitingen op basis van de rol of het aantal ervan. Wat wel belangrijk is, is dat alle woorden in de juiste volgorde staan.
Het moderne Engels heeft wel wat verbuigingen op basis van het onderwerp (het werkwoord "eat" wordt "eat" als het onderwerp een derde persoon "he/she/it" is) en nummer ("noodle" is enkelvoudig terwijl "noedels" meervoudig is), maar afgezien daarvan zijn er bijna geen. Daarom is het moderne Engels meestal een analytische taal. Het moderne Engels heeft veel minder verbuigingen dan bijna alle andere Indo-Europese talen, zoals Spaans, Duits en Russisch.
Oud-Engels was een verbuigende taal en inhoudelijke woorden konden verschillende woordaansluitingen hebben, net als het Duits vandaag de dag. Engeland werd echter overgenomen door sprekers van andere talen, met name Frans, Deens en Latijn, en sinds de nieuwe machthebbers tweede taalversies van het Engels zijn geworden, is de grammatica vereenvoudigd tot wat het nu is.
Vragen en antwoorden
V: Wat is een analytische taal?
A: Een analytische taal is een taal die woorden en grammatica organiseert volgens een strikte woordvolgorde in plaats van verbuigingen, of woorduitgangen die de grammatica weergeven.
V: Wat zijn enkele voorbeelden van analytische talen?
A: Voorbeelden van analytische talen zijn Chinees, Engels, Vietnamees, Thai, Khmer en Lao.
V: Hoe werkt de zinsbouw in het Chinees?
A: In het Chinees zijn de zinnen meestal in de SVO-woordvolgorde (onderwerp-werkwoord-voorwerp). De zin is dus "ik eet noedels", niet "ik eet noedels" of "ik eet noedels". Het werkwoord en het onderwerp veranderen niet op basis van het voorwerp of het aantal.
V: Heeft Modern Engels verbuigingen?
A: Ja, Modern Engels heeft enkele verbuigingen op basis van het onderwerp (het werkwoord "eat" wordt "eats" als het onderwerp een derde persoon "hij/zij/het" is) en getal ("noodle" is enkelvoud en "noodles" is meervoud), maar verder zijn er bijna geen. Daarom kan het worden beschouwd als een analytische taal.
V: Waarin verschilde het Oudengels van het Modern Engels?
A: Het Oudengels was een verbuigtaal en inhoudelijke woorden konden verschillende uitgangen hebben, net als het huidige Duits. Maar door invasies van andere talen zoals Frans, Deens en Latijn, waardoor veel heersers het Engels als tweede taal gingen spreken, is de grammatica in de loop der tijd vereenvoudigd tot wat ze nu is.
