Engels | taal die begon in Angelsaksisch Engeland

Engels is een taal die ontstaan is in Angelsaksisch Engeland. Het komt oorspronkelijk voort uit Anglo-Friese en Oud-Saksische dialecten. Engels wordt nu als wereldtaal gebruikt. Er zijn ongeveer 375 miljoen moedertaalsprekers (mensen die het als hun eerste taal gebruiken) in de wereld.

Het Fries is de taal die het dichtst bij het Engels staat. De woordenschat van het Engels werd in de vroege middeleeuwen beïnvloed door andere Germaanse talen en later door Romaanse talen, met name het Frans.

Engels is de enige officiële taal of een van de officiële talen van bijna 60 landen. Het is ook de hoofdtaal van meer landen in de wereld dan enig ander land. Het is de hoofdtaal in het Verenigd Koninkrijk, Ierland, de Verenigde Staten, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Het is een van de officiële talen in Singapore, India, Hongkong en Zuid-Afrika. Het wordt veel gesproken in delen van het Caribisch gebied, Afrika en Zuid-Azië.

In 2005 waren er naar schatting meer dan 2 miljard sprekers van het Engels. Engels is de eerste vreemde taal voor de meeste leerlingen die een andere hoofdtaal hebben. Het is een officiële taal van de Verenigde Naties, de Europese Unie en vele andere internationale organisaties. Het is de meest gesproken Germaanse taal: minstens 70% van de Germaanse sprekers spreekt Engels. Ongeveer 220 miljoen anderen gebruiken het als tweede taal. Het is, samen met het Duits, de belangrijkste taal van wetenschap en technologie. Het wordt vaak gebruikt voor werk, reizen en handel, en er zijn minstens een miljard mensen die het leren. Daarmee is Engels de grootste taal naar aantal sprekers.

Net als alle andere talen is het Engels in de loop der tijd veranderd en ontwikkeld. De duidelijkste veranderingen zijn de vele woorden die zijn overgenomen uit het Latijn en het Oud-Frans, die vervolgens zijn overgegaan in het Oud-Engels en vervolgens in het Modern Engels, dat vandaag de dag wordt gebruikt.

De Engelse grammatica is ook heel anders geworden dan die van andere Germaanse talen, maar bleef anders dan die van de Romaanse talen. Omdat bijna 60% van de woordenschat uit het Latijn komt, wordt het Engels soms de Germaanse taal met het meeste Latijn genoemd, en wordt het vaak verward met een Romaanse taal.



  EN taalcode (ISO 639-1)  Zoom
EN taalcode (ISO 639-1)  

Geschiedenis

Germaanse stammen (Saksen, Angelen en Juten) kwamen rond 449 na Christus naar Groot-Brittannië. Zij vestigden zich in het zuiden en oosten van het eiland en verdrongen de Keltische Britten die er voor hen waren, of lieten hen de Engelse taal spreken in plaats van de oude Keltische talen. Sommige mensen spreken tegenwoordig nog Keltische talen, onder meer in Wales (Welsh). Gaelic is de Schotse Keltische taal, die door sommigen op de Schotse Hooglanden en eilanden nog steeds wordt gesproken. "Scots" is een dialect van het Engels, ontleend aan het Engels dat in Northumbria werd gesproken. Iers Gaelic wordt tegenwoordig door zeer weinig mensen gesproken.

De Germaanse dialecten van de verschillende stammen werden wat nu Oudengels heet. Het woord "Engels" komt van de naam van de Angelen: Englas. Het Oudengels klonk en leek niet veel op het Engels van vandaag. Als hedendaagse Engelssprekenden een passage in het Oudengels zouden horen of lezen, zouden zij slechts enkele woorden begrijpen.

De taal die het dichtst bij het Engels staat en nog steeds wordt gebruikt is het Fries, dat wordt gesproken door ongeveer 500.000 mensen in Nederland, Duitsland en Denemarken. Het lijkt veel op het Engels, en veel woorden zijn hetzelfde. De twee talen stonden zelfs dichter bij elkaar voordat het Oud Engels veranderde in het Midden Engels). Vandaag de dag zouden sprekers van de twee talen elkaar niet kunnen verstaan. Het Nederlands wordt door meer dan 20 miljoen mensen gesproken, en staat nog verder af van het Engels. Het Duits is nog groter, en nog verder weg. Al deze talen behoren tot dezelfde West-Germaanse familie als het Engels.

Veel andere mensen kwamen later in verschillende tijden naar Engeland en spraken verschillende talen, en deze talen voegden meer woorden toe om het huidige Engels te maken. Bijvoorbeeld, rond 800 na Christus kwamen veel Deense en Noorse piraten, ook wel Vikingen genoemd, naar het land en stichtten de Danelaw. Dus kreeg het Engels veel Noorse leenwoorden. Hun talen waren Germaanse talen, zoals het Oudengels, maar zijn een beetje anders. Ze worden de Noord-Germaanse talen genoemd.

Toen Willem de Veroveraar in 1066 na Christus Engeland overnam, bracht hij zijn edelen mee, die Normandisch spraken, een taal die nauw verwant was aan het Frans. Het Engels veranderde sterk omdat het ongeveer 300 jaar lang vooral werd gesproken in plaats van geschreven, omdat alle officiële documenten in het Normandisch Frans werden geschreven. Het Engels leende in die tijd veel woorden van het Normandisch, en begon ook de oude woordeinden te laten vallen. Het Engels van deze tijd wordt Midden-Engels genoemd. Geoffrey Chaucer is een bekende schrijver van het Midden-Engels. Na meer klankveranderingen werd het Midden-Engels Modern Engels.

Het Engels bleef nieuwe woorden overnemen uit andere talen, bijvoorbeeld voornamelijk uit het Frans (ongeveer 30% tot 40% van de woorden), maar ook uit het Chinees, Hindi, Urdu, Japans, Nederlands, Spaans, Portugees, enz. Omdat wetenschappers uit verschillende landen met elkaar moesten praten, kozen ze namen voor wetenschappelijke dingen in de talen die ze allemaal kenden: Grieks en Latijn. Die woorden kwamen ook in het Engels terecht, bijvoorbeeld fotografie ("photo-" betekent "licht" en "-graph" betekent "foto" of "schrift", in het Grieks. Een foto is een afbeelding gemaakt met behulp van licht), of telefoon. Het Engels is dus opgebouwd uit Oud-Engels, Deens, Noors en Frans, en veranderd door Latijn, Grieks, Chinees, Hindi, Japans, Nederlands en Spaans, samen met enkele woorden uit andere talen.

De Engelse grammatica is ook veranderd en eenvoudiger en minder Germaans geworden. Het klassieke voorbeeld is het verlies van de naamval in de grammatica. Grammaticale naamvallen geven de rol van een zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of voornaamwoord in een zin aan. In het Latijn (en andere Indo-Europese talen) gebeurt dit door toevoeging van achtervoegsels, maar in het Engels meestal niet. De stijl van het Engels is dat de betekenis meer duidelijk wordt gemaakt door de context en de syntaxis.

De geschiedenis van het Britse Rijk heeft bijgedragen tot de verspreiding van het Engels. Tegenwoordig is Engels op veel plaatsen een belangrijke taal. In onder meer Australië, Canada, India, Pakistan, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten (zoals die van het Gemenebest van Naties) is Engels de hoofdtaal. Omdat het Verenigd Koninkrijk (het land waar Engeland ligt) en de Verenigde Staten historisch gezien machtig zijn in handel en bestuur, vinden veel mensen het nuttig om Engels te leren om te kunnen communiceren in de wetenschap, het bedrijfsleven en de diplomatie. Dit heet Engels leren als extra taal, Engels als tweede taal (ESL) of Engels als vreemde taal (EFL).

De Engelse literatuur kent vele beroemde verhalen en toneelstukken. William Shakespeare was een beroemde Engelse schrijver van gedichten en toneelstukken. Zijn Engels is vroegmodern Engels, en niet helemaal zoals wat mensen vandaag spreken of schrijven. Vroegmodern Engels klonk anders, deels omdat de taal begon aan een "grote klinkerverschuiving". Later werden ook veel korte verhalen en romans in het Engels geschreven. De roman zoals wij die kennen, ontstond in het 18e-eeuwse Engels. Daarom wordt tegenwoordig in veel beroemde liedjes en films (bioscoopfilms) het Engels gebruikt.



 

Grammatica

De Engelse grammatica begon op basis van het Oudengels, dat wordt beschouwd als een Germaanse taal. Nadat de Normandische Fransen in 1066 Engeland hadden veroverd, werden delen van de Latijnse taal door de Normandische Fransen in het Engels gebracht.

Zelfstandige naamwoorden

Er zijn verschillende soorten zelfstandige naamwoorden in het Engels, zoals eigennamen en gewone naamwoorden. Om aan te geven of een zelfstandig naamwoord meervoudig is, wat betekent dat er meer dan één zelfstandig naamwoord is, wordt meestal "-s" toegevoegd aan het einde van een woord.

Voornaamwoorden

Voornaamwoorden zijn woorden die de plaats innemen van een zelfstandig naamwoord om herhaling te voorkomen. Er zijn verschillende soorten voornaamwoorden in de Engelse taal. De belangrijkste zijn:

  • Persoonlijke voornaamwoorden
  • Aanwijzende voornaamwoorden
  • Betrekkelijke voornaamwoorden
  • Vragende voornaamwoorden
  • Onbepaalde voornaamwoorden
  • Dummy voornaamwoorden

Werkwoorden

Werkwoorden in het Engels geven de actie of de toestand van een zin weer. Werkwoorden kunnen in een zin verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de tijd of de toestand waarover we het hebben. Zo verandert het werkwoord "eat" in "ate" in de verleden tijd.

Bijvoeglijke naamwoorden

Bijvoeglijke naamwoorden zijn woorden die een zelfstandig naamwoord beschrijven. In het Engels komen ze altijd vóór een zelfstandig naamwoord om u meer informatie te geven over dat zelfstandig naamwoord. U kunt dit zien in de zin "de rode appels zijn sappig".



 

Spelling

Het geschreven Engels gebruikt een reeks historische spellingpatronen die in de loop der tijd zijn veranderd als gevolg van politieke en culturele veranderingen. Daardoor kunnen verschillende woorden dezelfde letters en combinaties gebruiken voor heel verschillende klanken. Bijvoorbeeld, "-ough" was ooit een keelklank, maar is anders geworden in "through" (gooide), "rough" (ruff), "dough" (doe) of "cough" (coff).

Veel Engelstalige landen spellen woorden anders. Sommige woorden die in het Verenigd Koninkrijk en veel andere landen van het Britse Gemenebest op één manier worden gespeld, worden in de Verenigde Staten anders gespeld.

Amerikaanse spelling

Britse spelling

pantser

harnas

kleur

kleur

grijs

grijs

meter

meter

programma

programma



 

Alfabetten

Er zijn 26 letters in het Engelse alfabet:

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



 

Woordenlijst

Bijna 60% van de woordenschat in het Engels is afkomstig uit het Latijn en zijn afstammelingen, voornamelijk het Frans:

  • Langue d'oïl (Frans): 29.3%
  • Latijn, inclusief modern wetenschappelijk en technisch Latijn en Frankisch (Germaanse taal): 28.7%
  • Germaanse talen: 24% (geërfd van Oud Engels/Angelsaksisch, Proto-Germaans, Oud Noors, enz. zonder de Germaanse woorden die zijn ontleend aan een Romaanse taal mee te rekenen)
  • Grieks: 5,32%
  • Italiaans, Spaans en Portugees: 4,03%.
  • Afgeleid van eigennamen: 3,28%
  • Alle andere talen: minder dan 1%.

De meest voorkomende woorden zijn echter vaker van Germaanse oorsprong. Ook uitdrukkingen en typische korte zinnen zijn vaak van Germaanse oorsprong.



 Invloeden op de Engelse woordenschat  Zoom
Invloeden op de Engelse woordenschat  

Gerelateerde pagina's

  • Indisch Engels
  • Amerikaans Engels
  • Australisch Engels
  • Brits Engels
  • Canadees Engels
  • Jamaicaans Engels
  • Zuid-Afrikaans Engels
  • Nieuw-Zeelands Engels
  • Pakistaans Engels
  • Schots Engels


 

Vragen en antwoorden

V: Van welke taal is het Engels afgeleid?


A: Engels is oorspronkelijk afgeleid van Anglo-Friese en Oud-Saksische dialecten.

V: Hoeveel moedertaalsprekers van het Engels zijn er in de wereld?


A: Er zijn ongeveer 375 miljoen moedertaalsprekers (mensen die Engels als eerste taal gebruiken) in de wereld.

V: Welke talen hebben de woordenschat van het Engels beïnvloed?


A: De woordenschat van het Engels werd beïnvloed door andere Germaanse talen in de vroege Middeleeuwen en later door Romaanse talen, vooral het Frans.

V: In welke landen is Engels een officiële taal of een van de officiële talen?


A: Engels is de enige officiële taal of een van de officiële talen van bijna 60 landen. Het is ook de hoofdtaal van meer landen in de wereld dan enig ander land, waaronder, maar niet uitsluitend, het Verenigd Koninkrijk, Ierland, de Verenigde Staten, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Het is ook een officiële taal in Singapore, India, Hongkong en Zuid-Afrika.

V: Hoeveel mensen spreken Engels als tweede taal?


A: Ongeveer 220 miljoen mensen gebruiken het als tweede taal.

V: Waaruit bestaat de meeste woordenschat van het Engels?


A: Ongeveer 60% van de woordenschat komt uit het Latijn.

V: Wanneer zijn er veranderingen opgetreden in de manier waarop wij het hedendaagse Engels kennen?


A: De veranderingen in het hedendaagse Engels begonnen toen woorden werden overgenomen uit het Latijn en het Oud-Frans, die vervolgens in het Oud-Engels terechtkwamen en vervolgens in het moderne Engels dat vandaag de dag wordt gebruikt.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3