MG42
De MG 42 (afgekort van Duits: Maschinengewehr 42, of "machinegeweer 42") was een universeel inzetbaar machinegeweer. Het is ontstaan in nazi-Duitsland. Het begon te worden gebruikt door de Wehrmacht in 1942. Het werd gebruikt met (en soms vervangen door) het MG 34 machinegeweer in de Duitse strijdkrachten. Beide wapens werden gemaakt en gebruikt tot het einde van de oorlog.
De MG 42 stond bekend om zijn betrouwbaarheid, eenvoud en gebruiksvriendelijkheid. Hij staat echter vooral bekend om zijn zeer hoge vuursnelheid, dus noemden de Duitsers hem "Hitlersäge", of "Hitler's saw". Er waren andere automatische wapenontwerpen met vergelijkbare vuurkracht. Enkele voorbeelden hiervan zijn de Franse Darne, de Hongaars-Gebauer, de Russische 7,62mm ShKAS en het Britse Vickers K machinegeweer. Omdat de MG 42 echter zijn munitie van een riem kreeg en zijn loop gemakkelijk te verwisselen was, kon hij langer vuren dan deze wapens.
De MG 42 werd gebruikt om nieuwe wapens te maken nadat nazi-Duitsland zich had overgegeven. De MG1 (MG 42/59) was bijna precies hetzelfde als de MG 42. De MG1 werd de MG1A3, die op zijn beurt de MG 3 werd. De Zwitserse MG 51, SIG MG 710-3, Oostenrijkse MG 74 en de Spaanse 5,56mm Ameli lichte machinegeweer werden allemaal ontworpen vanaf de MG 42. De M60 en de Belgische MAG kopieerden ook enkele kenmerken. De MG 42 werd na de oorlog nog door veel gewapende groepen gebruikt.
Geschiedenis
Ontwikkeling
In de jaren dertig van de vorige eeuw begon het Duitse leger de MG 34 te gebruiken. De MG 34 werd beschouwd als het eerste machinegeweer voor algemeen gebruik. De MG 34 had een loop die snel kon worden vervangen. Het was ook in staat om te vuren vanuit grote magazijnen of een riem. Dit betekende dat de MG 34 veel langer kon vuren dan wapens zoals het Browning Automatic Rifle, Japanse Type 11, Britse Bren en Franse Châtellerault LMG. Het was ook veel lichter dan wapens zoals de Vickers mitrailleur en de M1917 Browning mitrailleur. De MG 34 was ook zeer wisselvallig. Het was in staat om te vuren vanaf een riem en een trommelmagazijn. Het kon ook worden afgevuurd vanuit statieven of vanuit pantservoertuigen. Het werd zelfs een van de belangrijkste verdedigingswapens voor de Luftwaffe als de MG 81. Het werd ook gebruikt als tweede kanon op tanks als de MG 34 Panzerlauf. De MG 34 had echter wel wat problemen. Een voorbeeld hiervan is dat de MG 34 gemakkelijk kapot ging als er stof op kwam. Ook was het vrij duur om hem te maken. De MG 34S is gemaakt als een verbetering van het ontwerp.
Om deze problemen op te lossen werd een wedstrijd gestart om een vervanger voor de MG 34 te vinden. Drie bedrijven werden gevraagd om deze vervanger te ontwerpen. Deze waren: Metall und Lackierwarenfabrik Johannes Großfuß AG, Rheinmetall-Borsig en Stübgen. Het ontwerp van Großfuß AG bleek het beste te zijn. Vreemd genoeg maakte Großfuß geen wapens. Ze maakten vooral metalen lantaarns. Ernst Grunow was een van de hoofdontwerpers van Großfuß. Hij wist niets van machinegeweren toen hem werd verteld dat hij bij het project betrokken zou worden. Hij wist echter wel veel over de machines die gebruikt werden om veel van een product te maken (massaproductie). Grunow ging naar een training voor legermachinemonteurs om hem meer inzicht te geven in machinegeweren. Ook vroeg hij enkele soldaten om informatie. Hij gebruikte vervolgens enkele ideeën die door Mauser werden gebruikt en voegde er een aantal functies aan toe die hij leerde kennen uit gesprekken met machinegeweermensen uit het leger en dingen die in het begin van de Tweede Wereldoorlog gebeurden. Het nieuwe ontwerp, de MG 42, was veel gemakkelijker te bouwen. Het duurde 75 uur om het nieuwe geweer te maken. De MG 34 duurde echter 150 uur. Het nieuwe kanon kostte 250 RM. De MG 34 kostte echter 327 RM. De MG 42 was ook gemaakt van gestanst metaal. Dit maakte het gemakkelijker te maken dan andere machinegeweren.
Dit pistool werd uiteindelijk de MG 39 genoemd. Het was vergelijkbaar met de MG 34 in het algemeen. Voor de schutter was de enige grote verandering dat hij niet meer kon vuren vanuit trommelmagazijnen. Dit betekende dat het wapen moest vuren vanuit een riem of vanuit een trommelmagazijn dat aan de zijkant van het geweer was bevestigd en een riem in het geweer had.
Het wapen werd officieel in gebruik genomen. Het wapen werd in 1942 gemaakt als de MG 42. Großfuß, Mauser-Werke, Gustloff-Werke en enkele anderen kregen contracten om de MG 42 te maken.
Service geschiedenis
De MG 42 had een zeer hoge vuursnelheid. Het kon ongeveer 1.200 kogels per minuut afvuren. Dit was twee keer zo snel als het Britse Vickers machinegeweer en de Amerikaanse Browning. Soldaten waren zo bang voor de MG 42 dat het Amerikaanse leger trainingsfilms maakte om de soldaten te helpen om te gaan met de angst om tegen de MG 42 in de strijd te gaan. In zo'n hoog tempo kan het menselijk oor het geluid van een enkele kogel die wordt afgevuurd niet gemakkelijk horen. Dit betekende dat het geweer een geluid maakte dat vergelijkbaar is met "rrrrp". Geallieerde soldaten gaven de MG 42 de bijnaam "Hitler's Buzzsaw".
Toen de MG 42 lange tijd werd afgevuurd, werd er veel munitie gebruikt. Hierdoor zou een Duitse MG 42 schutter het wapen meestal slechts in korte tijd afvuren.
Door de manier waarop het vat werd veranderd, kon de MG 42 niet worden gebruikt op Duitse tanks uit de Tweede Wereldoorlog. Hij kon echter wel op één tank worden gebruikt. Deze tank werd de Jagdpanzer IV genoemd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog had elke Duitse machinegeweerploeg een MG 42.
Een Duitse SS-soldaat met een MG 42, Frankrijk, 1944.
Fallschirmjäger verdedigt Monte Cassino.
Gebruik
De MG 42 woog 11,8 kg. Dit was lichter dan de MG 34.
De MG 42 had meestal een bemanning van zes man. Deze mensen waren: de kanoncommandant (de persoon die de Nr.1 vertelde wat hij met het kanon moest doen), de Nr.1 die het kanon droeg en afvuurde, de Nr.2 die het statief droeg, en Nr.3, 4, en 5 die munitie, extra lopen en gereedschap droegen om schuttersputten in de grond te graven. Dit grote team werd vaak teruggebracht tot slechts drie: de schutter, de lader (die munitie in het wapen laadde en de lopen droeg), en de spotter (de persoon die doelwitten zag voor de schutter om op te schieten). De leider van het squadron en zijn assistent kregen MP-40 submachinegeweren.
De MG 42 werd gebruikt op bijna alle Duitse pantservoertuigen. In de strijd kon de loop van het kanon in enkele seconden worden vervangen.
De MG 42 was ook zeer duurzaam. Om het pistool te laten werken was alleen wat olie nodig. De MG 42 kon in de modder of het water worden gedropt en toch werken.
De taak van veel Duitse schutters was om het machinegeweer te ondersteunen. Als de MG 42 en zijn bemanning zich zouden verplaatsen, zouden de schutters hen dekken om hen veilig te houden. Als de bemanning de MG 42 opstelde, zouden de schutters gaten in de grond graven om de MG 42-bemanning in te laten zitten. Terwijl de MG 42 vuurde, droegen de schutters munitie naar de schutters.
Een MG 42 die wordt gebruikt in een gevecht zou meestal 3.000 rondes per dag gebruiken.
Een MG 42 op een statief.
Ontwerp
De MG 42 vuurt de 7,92 mm patronen aan vanuit een open bout.
De MG 42 kan alleen volautomatisch vuren. Enkelvoudige schoten zijn erg moeilijk, zelfs voor mensen die ervaring hebben met de MG 42. Dit komt door de hoge vuursnelheid van het wapen.
Het MG 42 vat kan snel worden verwisseld. Het heeft een apparaat in de loop om dit gemakkelijker te maken. Deze functie is vergelijkbaar met de Thompson Light Rifle.
Verschillende soorten MG 42
MG 45
In 1944 kwam het Derde Rijk materiaal tekort. Dit bracht hen ertoe om de MG 45 (of MG 42V) te ontwikkelen. Het had een nog hogere vuursnelheid en was gemakkelijker te maken.
T24-machinegeweer
Het Amerikaanse leger probeerde de MG 42 te kopiëren tijdens de oorlog. Ze dachten dat het een mogelijke vervanging kon zijn voor de Browning Automatic Rifle en de M1919A4 voor voetsoldaten. Saginaw Steering Gear maakte een prototype en noemde het de T24 machinegeweer. Men realiseerde zich echter dat de .30-06 patroon dat het geweer zou vuren misschien te lang zou zijn. Er was ook een ontwerpprobleem met het prototype. Deze problemen leidden ertoe dat het project werd beëindigd.
M53
Joegoslavië bouwde de MG 42 bij het bedrijf Zavodi Crvena Zastava als het M53-machinegeweer. Ze deden dit onder een licentie. Dit kanon vuurde nog steeds de 7,92 x 57mm Mauser cartridge af. Hiermee was de M53 bijna een exacte kopie van de Duitse MG 42. Het enige grote verschil is dat de vuursnelheid lager is dan bij de MG 42. Sommige M53's werden in de jaren tachtig naar Irak gestuurd. Ze werden ook veel gebruikt tijdens de beide Golfoorlogen. M53 was bekend onder de bijnaam Šarac.
MG 3
De Beretta MG 42/59 was slechts de MG 42 met enkele kleine wijzigingen. Deze wordt nog steeds gebruikt door het Italiaanse leger. De Rheinmetall MG 3 is ook gewoon de MG 42 met enkele wijzigingen. De MG 3 wordt gebruikt bij de Duitse strijdkrachten(Bundeswehr).
MG 74
Het laatste type MG 42 wordt de MG 74 genoemd. Het is ontwikkeld in Oostenrijk. Het is sinds 1974 het belangrijkste machinegeweer van de Oostenrijkse strijdkrachten.
Veel verschillende soorten MG 42.
Een MG 74 gebruikt door het Oostenrijkse federale leger.
Gerelateerde pagina's
Vragen en antwoorden
V: Wat is de MG 42?
A: De MG 42 is een machinegeweer voor algemeen gebruik dat werd ontwikkeld in Nazi-Duitsland en vanaf 1942 veel gebruikt werd door de Wehrmacht.
V: Hoe was de MG 42 te vergelijken met de MG 34?
A: De MG 42 werd soms gebruikt om de MG 34 te vervangen, maar beide wapens werden gemaakt en gebruikt tot het einde van de oorlog. De MG 42 stond bekend om zijn betrouwbaarheid, eenvoud en gebruiksgemak en had een veel hogere vuursnelheid.
V: Waarom noemden de Duitsers de MG 42 "Hitlersäge"?
A: De Duitsers noemden de MG 42 "Hitlersäge" of "Hitlers zaag" vanwege de zeer hoge vuursnelheid.
V: Welke andere automatische wapenontwerpen hadden een vergelijkbare vuurkracht als de MG 42?
A: Andere automatische wapenontwerpen met een vergelijkbare vuurkracht als de MG 42 zijn onder andere de Franse Darne, de Hongaarse-Gebauer, de Russische 7,62mm ShKAS en het Britse Vickers K machinegeweer.
V: Waarin onderscheidde de MG 42 zich van deze andere wapens?
A: De MG 42 kon langer vuren dan deze andere wapens omdat de munitie uit een riem kwam en de loop gemakkelijk te verwisselen was.
V: Welke nieuwe wapens werden er van de MG 42 gemaakt nadat Nazi-Duitsland zich had overgegeven?
A: De MG1 (MG 42/59) was bijna exact hetzelfde als de MG 42, en werd de basis voor de MG1A3 en uiteindelijk de MG 3. Andere wapens die ontworpen zijn op basis van de MG 42 zijn onder andere de Zwitserse MG 51, SIG MG 710-3, de Oostenrijkse MG 74 en de Spaanse 5,56mm Ameli lichte mitrailleur. De M60 en de Belgische MAG kopieerden ook enkele kenmerken.
V: Werd de MG 42 na de oorlog nog steeds gebruikt?
A: Ja, de MG 42 werd na de oorlog nog steeds door veel gewapende groepen gebruikt.
