Militaire zweefvliegtuigen
Militaire zweefvliegtuigen (een variant op het gewone zweefvliegtuig) zijn door de militairen van verschillende landen gebruikt om troepen en zwaar materieel naar een oorlogsgebied te vervoeren. Ze werden vooral gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze toestellen zonder motoren werden de lucht in gesleept en het grootste deel van de weg naar hun doelwit afgelegd door militaire transportvliegtuigen. Een van de meest populaire sleepvliegtuigen was de C-47 Skytrain of Dakota. Ze konden ook door bommenwerpers worden gesleept. Militaire zweefvliegtuigen stijgen niet. Eenmaal losgelaten van het sleepvliegtuig in de buurt van de frontlinie, zouden ze op elk geschikt open terrein in de buurt van hun doelwit landen.
Ze probeerden te landen met zo weinig mogelijk schade aan de lading en de bemanning. Maar de meeste landingszones (LZ) waren verre van ideaal. Door het eenzijdige karakter van de missies werden militaire zweefvliegtuigen als wegwerpvliegtuigen behandeld. Daarom werden ze gemaakt van gewone en goedkope materialen zoals hout. Ze waren ongewapend, kwetsbaar, vliegtuigen met ruwe besturing en zonder remmen. Daarom stortte een groot aantal van hen neer bij de landing. Troepen die met een zweefvliegtuig landden, werden lucht-infanterie genoemd. De piloten noemden zichzelf "sleepdoelen" terwijl de soldaten de zweefvliegtuigen "vliegende kisten" noemden. Bij sommige missies vielen er wel 40% slachtoffers.
Gilders had echter bepaalde voordelen. Parachutisten, soldaten die per parachute landden, waren meestal verspreid over een groot gebied. Ze konden gemakkelijk worden gescheiden van andere parachutisten en van door de lucht gedropt materiaal, zoals voertuigen en antitankkanonnen. Zweefvliegtuigen daarentegen konden troepen en uitrusting precies op het landingsgebied van het doelwit landen. Eenmaal losgelaten van het sleepvliegtuig waren de militaire zweefvliegtuigen stil en moeilijk te identificeren voor de vijand. Grotere zweefvliegtuigen werden ontwikkeld voor het landen van zwaar materieel zoals antitankkanonnen, luchtafweergeschut, kleine voertuigen, zoals jeeps, en ook lichte tanks (bijvoorbeeld de Tetrarch tank). Deze zwaardere uitrusting maakte de zweefvliegtuigkrachten veel capabeler. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden de Verenigde Staten ongeveer 6.000 getrainde zweefvliegtuigpiloten. Sommigen kregen een tweede kans om als zweefvliegtuigpiloten te vliegen nadat ze de conventionele vliegtuigtraining niet hadden voltooid. De Sovjets experimenteerden ook met manieren om lichte tanks door de lucht af te leveren, waaronder de Antonov A-40, een zweeftank met afneembare vleugels.
Ten tijde van de Koreaanse oorlog hadden helikopters de zweefvliegtuigen grotendeels vervangen. Helikopters hebben het voordeel dat ze met meer precisie soldaten van en naar het slagveld kunnen leveren en halen. Ook kunnen door de moderne vooruitgang zelfs lichte tanks met een parachute worden gedropt. Alleen speciale krachten gebruiken tegenwoordig zweefvliegtuigen voor stille, kleinschalige inzet.
Een U.S. Army Air Force Waco CG-4 zweefvliegtuig...
Vragen en antwoorden
V: Wat voor soort vliegtuigen zijn militaire vliegtuigen?
A: Een militair zweefvliegtuig is een variant van een standaard zweefvliegtuig en heeft geen motoren.
V: Hoe werden militaire zweefvliegtuigen tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt?
A: Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden militaire zweefvliegtuigen de lucht in gesleept door militaire transport- of bommenwerpers, en vervolgens losgelaten in de buurt van de frontlinies om te landen in elk geschikt open terrein dicht bij hun doel.
V: Welke materialen werden gebruikt bij de vervaardiging van militaire verbanden?
A: Militaire vesten werden gemaakt van gewone en goedkope materialen zoals hout, omdat ze werden beschouwd als wegwerpartikelen.
V: Hoe noemden de troepen die in het zweefvliegtuig landden zichzelf?
A: Piloten noemden zichzelf "sleepdoelen", terwijl soldaten zweefvliegtuigen "vliegende doodskisten" noemden.
V: Welke voordelen hadden militaire piloten ten opzichte van parachutisten?
A: Zweefvliegtuigen hadden bepaalde voordelen ten opzichte van parachutisten, omdat ze met troepen en uitrusting precies op de landingsplaats konden landen, ze waren stil en voor de vijand moeilijk te identificeren. Ze konden ook zwaarder materieel zoals antitankkanonnen, luchtafweergeschut, kleine voertuigen zoals jeeps en lichte tanks (bv. de Tetrarch-tank) nauwkeuriger binnenhalen dan parachutes.
V: Hoeveel getrainde piloten hadden de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog?
A: De Verenigde Staten hadden ongeveer 6.000 getrainde piloten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
V: Worden militaire zweefvliegtuigen nog steeds gebruikt?
A: Tegenwoordig worden militaire zweefvliegtuigen alleen nog gebruikt door speciale eenheden voor stille, kleinschalige landingsmissies, omdat de vooruitgang in de helikoptertechnologie het mogelijk heeft gemaakt om zelfs lichte tanks nauwkeuriger te parachuteren.
