Mythologie

Mythologie verwijst op verschillende manieren naar de verzamelde mythen van een groep mensen of naar de studie van dergelijke mythen - hun verhalen die ze vertellen om de natuur, de geschiedenis en de gewoontes te verklaren. Het kan ook verwijzen naar de studie van dergelijke mythen.

Een mythe is een verhaal dat niet waar is. De definitie van het woord mythe staat nog steeds ter discussie. Mythes kunnen heel oud zijn, of nieuw (bijvoorbeeld: stadsmythen). Er zijn misschien geen verslagen of andere bewijzen dat ze zijn gebeurd, maar sommige delen van de mythes kunnen wel waar zijn. We kennen ze van oudere mensen die ze aan jongere mensen vertellen. Sommige mythen zijn misschien begonnen als 'ware' verhalen, maar zoals mensen ze vertelden en opnieuw vertelden, hebben ze misschien sommige delen veranderd, zodat ze minder 'waar' zijn. Ze kunnen per ongeluk zijn veranderd, of om ze interessanter te maken. Alle culturen hebben mythen. Verhalen over de Griekse en Romeinse goden en godinnen zijn mythen.

Veel mensen geloofden ooit in legendarische wezens en dieren. De dieren en legendarische wezens kunnen controle hebben of macht hebben over een deel van het menselijk of natuurlijk leven. Zo had de Griekse god Zeus bijvoorbeeld macht over bliksem en stormen. Wanneer Zeus dat wilde, kon hij een storm maken, en hij maakte stormen om zijn woede te tonen. Op dezelfde manier werd in de Hindoestaanse mythologie gezegd dat onweersbuien de toorn van Indra, het opperhoofd van alle goden, waren. Zijn krachtigste wapen was de Vajra, oftewel 'bliksemschicht'. Er werd gezegd dat niemand kon overleven na een aanval van dit wapen. Een ander voorbeeld is de Egyptische god Atum, die de schepper van alles ter wereld zou zijn.

Inhoud van de mythen

Alle culturen hebben in de loop der tijd hun eigen mythologie ontwikkeld. Mythologie omvat de legendes van hun geschiedenis, hun religies, hun verhalen over hoe de wereld is ontstaan en hun helden. Deze verhalen hebben een grote symbolische kracht, en dit kan een belangrijke reden zijn waarom ze overleven zolang ze dat doen, soms wel duizenden jaren lang.

De hoofdpersonen in mythen zijn meestal goden, halfgoden of bovennatuurlijke mensen, terwijl in legenden de mens meestal als hoofdpersoon voorkomt. Er bestaan veel uitzonderingen of combinaties, zoals in de Ilias, Odyssee en Aeneis. Mythen worden vaak onderschreven door heersers en priesters en zijn nauw verbonden met religie of spiritualiteit. In feite groeperen veel samenlevingen hun mythen, legenden en geschiedenis, waarbij ze mythes beschouwen als ware verslagen van hun verre verleden.

Scheppingsmythes vinden plaats in een vroege oertijd, toen de wereld zijn huidige vorm nog niet had bereikt. Andere mythen verklaren hoe de gewoontes, instellingen en taboes van de maatschappij tot stand kwamen en geheiligd werden. Er wordt een aparte ruimte gecreëerd voor volksverhalen, die door de mensen die ze vertellen niet als waar worden beschouwd. Naarmate verhalen zich verspreiden naar andere culturen of naarmate religies veranderen, kunnen mythen echter als volksverhalen worden beschouwd. Soms worden mythen en legenden samengevoegd. Hun goddelijke karakters worden herschikt als mensen of als demihumanen (zoals reuzen, elfen en feeën).

Scheppingsmythes beschrijven het "officiële" geloof over hoe de wereld is geschapen. Deze mythes verschillen sterk tussen de samenlevingen, zoals elke verzameling mythes duidelijk aantoont. In de afgelopen drie eeuwen is de macht van de mythes over de geesten van de mensen uitgedaagd door de groei van de wetenschap.

De opvattingen van historici over mythen

Hoewel mythen vaak worden beschouwd als verhalen van gebeurtenissen die niet zijn gebeurd, denken veel historici dat mythen gaan over werkelijke gebeurtenissen die verbonden zijn geraakt met een sterke symbolische betekenis, of die zijn veranderd, of verschoven in tijd of plaats, of zelfs omgedraaid. Een manier om over dit proces na te denken is zich 'mythen' voor te stellen als liggend aan het einde van een denkbeeldige lijn. Aan het ene eind van de lijn ligt 'dispersionate account', en aan het andere eind ligt 'legendarische gebeurtenis' of 'mythische status'. Naarmate een gebeurtenis vordert in de richting van het 'mythische' einde van deze lijn of dit continuüm, verandert de manier waarop mensen denken, voelen en zeggen over de gebeurtenis. Het kan een grotere historische betekenis krijgen terwijl de 'feiten' minder belangrijk worden. Tegen de tijd dat men aan het mythische einde van de lijn komt, is het verhaal "een eigen leven gaan leiden" en zijn de feiten van de oorspronkelijke gebeurtenis bijna onbelangrijk geworden.


Gerelateerde pagina's


AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3