Sino-Koreaanse woordenschat
Sino-Koreaanse woordenschat, of hanja-eo (hangul: 한자어, hanja: 漢子語) zijn Chinese leenwoorden in de Koreaanse taal. Net als Japans heeft het Koreaans niets te maken met de Chinese taal. Het Chinees is een Sino-Tibetaanse taal, terwijl het Koreaans een taal isoleert (wat betekent dat er geen bekende talen aan gerelateerd zijn), maar het Chinees heeft het Koreaans zo beïnvloed dat het veel veranderingen heeft aangebracht in de Koreaanse taal. Chinese leenwoorden maken ongeveer 60% van de woordenschat van de taal uit, hoewel de Koreanen de neiging hebben om veel meer Koreaanse woorden te gebruiken in het dagelijkse spraakgebruik. Dit is vergelijkbaar met hoe ongeveer 50% van de Engelse woorden uit het Latijn, Frans of Grieks komen, maar Engelssprekenden hebben de neiging om veel meer inheemse Engelse woorden te gebruiken. Net als Japans is Chinees een van de drie belangrijkste bronnen voor Koreaanse woorden, de andere twee zijn Koreaanse woorden en woorden uit andere vreemde talen, vooral Engels. Toen sommige Chinese leenwoorden van betekenis veranderden in het Japans, veranderde hun betekenis ook in het Koreaans omdat Korea in die tijd een Japanse kolonie was. Omdat de Koreanen door de wet gedwongen werden om Japans te spreken en het verboden was om Koreaans te spreken, namen de Chinese leenwoorden de nieuwe Japanse betekenissen over toen de Koreanen weer vrijelijk hun eigen taal mochten spreken.
Sinds het Koreaanse schiereiland zich opsplitste in twee verschillende landen, Noord-Korea en Zuid-Korea, ontwikkelden de verschillende dialecten zich zeer verschillend van elkaar.
Zuid-Korea
Vandaag de dag schrijven Zuid-Koreanen met een mix van hangul (het inheemse Koreaanse alfabet) en hanja 漢子 (de Koreaanse versie van Chinese karakters), hoewel ze met de laatste veel minder schrijven dan Chinezen en Japanners. Omdat Chinese woorden zelfs in het Chinees vaak op elkaar lijken, zijn ze ook homofoon geworden toen ze in het Koreaans kwamen, maar omdat Koreaanse tonen ontbreken, klinken ze in het Koreaans nog meer op elkaar. Zuid-Koreanen schrijven meestal alleen in hangul, maar als een woord veel homofonen heeft en de betekenis van het woord vanuit de context onduidelijk is, schrijven Koreanen het woord soms in hanja, zodat er geen verwarring ontstaat tussen de woorden. Bijvoorbeeld, aangezien het Koreaanse woord sudo (hanja: 수도) veel homofonen heeft en betekenissen kan hebben als "geestelijke discipline", "gevangene", "stad van het water, d.w.z. Venetië of Suzhou", "rijst", "afvoer/rivieren/pad van het oppervlaktewater", "tunnel", of "hoofdstad", dus om verwarring te voorkomen over wat sudo betekent, kunnen deze woorden worden geschreven door hun hanja, die 修道, 囚徒, 水都, 水稻, 水道, 隧道, en 首都 zijn. Koreanen schrijven echter bijna nooit inheemse Koreaanse woorden in hanja. Inheemse Koreaanse woorden zoals Hananim (hangul: 하나님, hanja: 神, wat betekent: God), mul (hangul: 물, hanja: 水, wat betekent: water), mal (hangul: 말, hanja: 馬, wat betekent: paard), nara (hangul: 나라, hanja: 國, land), en saram (hangul: 사람, hanja: 人, wat betekent: persoon) zullen bijna altijd in hangul worden geschreven, ook al kunnen veel van deze woorden in hanja worden geschreven. Dit is anders dan in het Japans, dat vaak Chinese karakters schrijft om zowel inheemse Japanse woorden als Chinese leenwoorden weer te geven.
Noord-Korea
In Noord-Korea, waar het Koreaanse nationalisme erg sterk werd, werden hanja en veel Chinese leenwoorden afgeschaft om de Koreaanse taal te "zuiveren", of om woorden uit andere talen te verwijderen en in plaats daarvan inheemse woorden te gebruiken. Tegenwoordig, wanneer Noord-Koreanen in het Koreaans schrijven, schrijven ze alleen nog maar in hangul.
Koreaanse namen
Koreanen hebben meestal een één-woordige familienaam van Chinese oorsprong en een twee-woordige voornaam die ook van Chinese oorsprong is. Traditioneel zou het ene woord in de voornaam hetzelfde zijn als dat van alle broers en zussen van de persoon, en het andere zou uniek zijn voor henzelf. Voorbeelden hiervan zijn Park Geun-hye (hangul: 박근혜, hanja: 朴槿惠) en Kim Jong-un (hangul: 김정은, hanja: 金正恩). Sommige Koreanen hebben echter een twee-woordige familienaam van Chinese oorsprong, zoals Namgung (hangul: 남궁, hanja: 南宮) en een één-woordige voornaam van Chinese oorsprong zoals in Namkung Do (hangul: 남궁도, hanja: 南宮道). In andere gevallen kunnen de Koreanen een éénwoordige voornaam en een éénwoordige familienaam hebben. Een voorbeeld hiervan is Go Soo (hangul: 고수, hanja: 高洙). Tegenwoordig is het echter gebruikelijker geworden dat Koreanen hun voornaam een inheems Koreaans woord vinden, zoals Haneul (hanja:한을, wat betekent: "Hemel"/"Hemel"), Areum (hanja:아름, wat betekent: "Schoonheid"), Iseul (hanja:이슬 "Dauw"), en Seulgi (hanja:슬기, wat betekent: "Wijsheid"). Op officiële documenten moeten de Koreanen hun naam in hanja en hangul schrijven. Voor inheemse Koreaanse namen kozen de Koreanen hanja die net dezelfde uitspraak hebben als de lettergrepen van het woord, in plaats van hanja die dezelfde betekenis hebben.
Vragen en antwoorden
V: Wat is Sino-Koreaanse woordenschat?
A: Chinees-Koreaanse woordenschat, of hanja-eo (hangul: 한자어, hanja: 漢子語), zijn Chinese leenwoorden in de Koreaanse taal.
V: Wat is de relatie tussen Koreaans en Chinees?
A: Chinees is een Sino-Tibetaanse taal, terwijl Koreaans een geïsoleerde taal is (wat betekent dat er geen bekende talen aan verwant zijn), maar het Chinees heeft het Koreaans zo beïnvloed dat het veel veranderingen in de Koreaanse taal heeft aangebracht.
V: Welk percentage van de woordenschat van het Koreaans bestaat uit Chinese leenwoorden?
A: Ongeveer 60% van de woordenschat van de taal bestaat uit Chinese leenwoorden.
V: Hoe is dit te vergelijken met Engelse woorden uit het Latijn, Frans en Grieks?
A: Vergelijkbaar met het Engels, waar ongeveer 50% van de woorden uit het Latijn, Frans of Grieks komen, maar Engelstaligen hebben de neiging veel meer inheemse Engelse woorden te gebruiken.
V: Wat zijn de drie belangrijkste bronnen voor Koreaanse woorden?
A: De drie belangrijkste bronnen voor Koreaanse woorden zijn inheemse Koreaanse woorden, vreemde talen zoals het Engels, en Chinese leenwoorden.
V: Hoe heeft het Japans sommige betekenissen van Chinese leenwoorden in Korea beïnvloed?
A: Toen Korea onder Japans bewind stond veranderden sommige Chinese leenwoorden van betekenis in het Japans; ze namen nieuwe Japanse betekenissen aan toen de Koreanen weer vrij hun eigen taal mochten spreken.
V: Hoe hebben de dialecten van Noord- en Zuid-Korea zich verschillend ontwikkeld sinds de opsplitsing?
A: Sinds de opsplitsing in twee verschillende landen - Noord- en Zuid-Korea - hebben hun respectieve dialecten zich zeer verschillend van elkaar ontwikkeld.
