Ticket van verlof
Een ticket of leave was een belangrijk document voor veroordeelden die naar Australië waren gestuurd. Veroordeelden die zich goed gedroegen kregen een ticket of leave. Dit gaf hen rechten en ze hoefden niet in de gevangenis te blijven. Met een ticket of leave kon een veroordeelde werk zoeken in een bepaald gebied, maar kon hij dat gebied niet verlaten zonder toestemming van de rechtbank. Elke verandering van werkgever of district werd op de bon geschreven.
Geschiedenis
Gouverneur Philip Gidley King begon met de verlofkaarten in 1801. Het gaf gevangenen een reden om zich te gedragen. Ook hielp het om goedkope arbeiders te leveren voor boeren die zich in Australië vestigden. De regering bespaarde geld omdat ze de gevangenen niet hoefde te voeden en te kleden.
Degenen met een verlofbrief konden trouwen of hun familie uit Groot-Brittannië meenemen. Ze konden land kopen, maar geen wapens dragen of op een schip stappen. Vaak moesten zij de kosten van hun reis in het gevangenisschip naar Australië terugbetalen. Het verlofticket moest elk jaar worden vernieuwd, en degenen die er een hadden moesten de muster (waar kon worden gecontroleerd of ze nog steeds in het gebied woonden) en kerkdiensten bijwonen. Gevangenen konden hun ticket verliezen en teruggestuurd worden naar de gevangenis als ze lui waren, als ze probeerden te veel betaald te krijgen, of als ze onbeleefd waren tegen de politie of soldaten. Soms kregen gevangenen die de regering hielpen, bijvoorbeeld door ontsnapte gevangenen te vangen, als beloning een verlofkaartje.
Een veroordeelde die zich aan de voorwaarden van zijn verlofbrief hield, kreeg een voorwaardelijk pardon na de helft van de tijd die hij in de gevangenis had moeten doorbrengen. Dan was hij geen veroordeelde meer en kon hij alles doen behalve de kolonie verlaten. Veroordeelden die zich niet aan de voorwaarden van hun ticket hielden, konden zonder waarschuwing worden gearresteerd, naar de rechtbank gaan zonder in beroep te kunnen gaan, en al hun bezittingen verliezen.
Het ticket
Het ticket zelf was een zeer gedetailleerd document. Het vermeldde het nummer van de veroordeelden, de naam, het schip waarmee ze naar Australië waren gestuurd, het jaar waarin ze aankwamen, de kapitein van het schip, waar ze vandaan kwamen, hun baan, de misdaden, de plaats en datum van berechting, de straf, de geboortedatum, hoe ze eruit zagen, het gebied waar de gevangene mocht wonen, de rechtbank die het ticket uitreikte, de datum waarop het ticket werd gegeven, eventuele andere voorwaarden van het ticket, en eventuele veranderingen van waar ze woonden. Veel van deze informatie is bewaard gebleven, waardoor ze een zeer belangrijke bron van informatie zijn voor mensen die naar de familiegeschiedenis kijken.
