John Ireland
John Ireland (geboren nabij Manchester, 13 augustus 1879; overleden Washington, Sussex, 12 juni 1962) was een Engels componist. Hij wordt vooral herinnerd om zijn Pianoconcert en om zijn kerkmuziek, met name de hymne Greater love hath no man, het lied The Holy Boy en de hymn tune to My song is love unknown. Hij had een ongelukkige jeugd en voelde zich altijd onzeker en nogal eenzaam.
John Ireland (rond 1920)
Leven
John Ireland werd geboren in Bowdon, Greater Manchester. Zijn vader, die 70 jaar oud was, was een uitgever die eigenaar was van een krant. Hij was voor de tweede keer getrouwd nadat zijn vrouw was overleden, en John was de jongste van vijf kinderen uit het tweede huwelijk. Zijn moeder was 30 jaar jonger dan haar man. Toen John 14 was stierf zijn moeder, en zijn vader stierf het jaar daarop.
John Ireland studeerde piano en orgel aan het Royal College of Music. Later kreeg hij ook compositieles van Charles Villiers Stanford. Later werd hij zelf docent aan het College. Tot zijn leerlingen behoorden de componisten Alan Bush en Geoffrey Bush (die geen familie waren), Ernest Moeran en Benjamin Britten. Geoffrey Bush hielp later veel van Ierlands werken voor te bereiden voor publicatie. Ireland verdiende zijn brood vooral als organist en koordirigent.
Ireland ging graag naar de Kanaaleilanden. Hij hield van de landschappen daar. Hij werd geëvacueerd vlak voor de Duitse invasie tijdens de Tweede Wereldoorlog.
John Ireland trouwde één keer, maar zijn huwelijk duurde maar een paar maanden.
Op 10 september 1949 werd zijn 70ste verjaardag gevierd in een speciaal Prom-concert. De soliste in het Pianoconcert was de pianiste Eileen Joyce, die later de eerste grammofoonopname van het concerto maakte.
Ireland ging in 1953 met pensioen. Hij verhuisde naar een klein dorpje in Sussex, waar hij woonde in een oude windmolen die was omgebouwd tot woning.
Hij stierf op 82-jarige leeftijd in Washington, Sussex aan een hartstilstand.
Rock Common Windmill, Washington, Sussex, Engeland, waar Ierland woonde in de jaren 1950
John Ireland's graf in Shipley, West Sussex
Muziek
John Ireland was nooit erg beïnvloed door volksliedjes zoals veel andere Engelse componisten uit zijn tijd. Zijn muziek is meer verwant aan het impressionisme. Hij hield van de muziek van Franse componisten als Debussy en Ravel, maar ook van Igor Stravinsky en Bartók. Zijn Pianoconcert is een van zijn beste werken. Het laat zien dat hij zijn eigen persoonlijke stijl van harmonie ontwikkelde. De meeste van zijn andere goede werken zijn korte stukken, waaronder veel voor piano solo. Zijn bekendste stuk is het lied The Holy Boy. Het is in veel verschillende arrangementen te horen. Zijn liederen op gedichten van A.E. Housman, Thomas Hardy, Christina Rossetti, John Masefield, Rupert Brooke en anderen, behoren tot de beste Engelse kunstliederen. Hij schreef ook hymnen, kerstliederen en andere gewijde koormuziek; onder koren is hij waarschijnlijk het meest bekend om de hymne Greater love hath no man, vaak gezongen in diensten waarin de slachtoffers van de oorlog worden herdacht. Een ander koorwerk, These things shall be drukt zijn diepste hoop voor de mensheid uit, hoewel hij in zijn laatste jaren zei dat hij het werk haatte.
