Kerkmuziek

Muziek in de vroege geschiedenis van de kerk

Tijdens de vroege geschiedenis van de christelijke eredienst werden de kerken verspreid over vele landen in het Romeinse Rijk. De muzikale tradities die al in deze landen bestonden werden gebruikt, dus er was een grote verscheidenheid. Muziekinstrumenten werden geassocieerd met de duivel en met dansen, en dus werden ze geacht goddeloos te zijn en werden ze niet toegestaan in kerken. De enige muziek die in kerken werd toegestaan was zang. In de 4e eeuw introduceerde bisschop Ambrosius van Milaan de antifoon en moedigde nieuw gecomponeerde hymnen aan. Psalmen waren een belangrijk onderdeel van de vroegchristelijke verering. Responsoriale psalmen waren psalmen die werden gezongen door één persoon (die misschien een "lezer" werd genoemd), en de gemeente kan aan het einde van een vers hebben gereageerd met iets simpels als "Alleluia". Geleidelijk aan werd "anti-foneale psalmodie" ontwikkeld. Dit betekende dat het koor aan tegengestelde kanten tegenover elkaar staat en dat ze de verzen van de psalm afwisselend zingen (eerst heeft de ene kant een draai, dan de andere). Antifonale psalmzang is vandaag de dag nog steeds te horen in de Anglicaanse kathedralen.

Het soort muziek dat in de katholieke kerk werd gehoord stond bekend als zang of gregoriaans, vaak bekend als "Gregoriaans" (naar de heilige Gregorius de Grote, die paus was van 590-604). De tekst (de woorden die werden gezongen) waren de standaardwoorden van de liturgie. De woorden van de mis werden door vele componisten op muziek gezet. Muziek voor de doden werd de Requiem-mis genoemd. Er was ook muziek voor Vespers en de Compline. Tot de 16e eeuw werd het orgel alleen gebruikt om de zang te begeleiden. In de Renaissanceperiode schreven veel grote componisten zoals Giovanni da Palestrina en Orlande de Lassus polyfone muziek voor de katholieke kerk. Zij schreven vaak motetten: korte stukken gebaseerd op teksten die geen deel uitmaakten van de liturgie.

In de periode die de Reformatie wordt genoemd, hebben enkele protestantse groepen zich losgemaakt van de katholieke kerk. Vanaf die tijd ontwikkelde de katholieke en protestantse muziek zich op verschillende manieren.

Protestantse Kerkmuziek

Martin Luther startte de protestantse beweging in Duitsland. In de Lutherse kerk was het koraal het belangrijkste onderdeel van de muzikale verering. Luther componeerde zelf veel koraalmuziek. Deze zijn als lofzangen. De grote Johann Sebastian Bach baseerde een groot deel van zijn orgelmuziek op het koraal (deze stukken worden Chorale Preludes genoemd). Het koor zong vaak een motet. Soms werden deze koorstukken erg lang en veranderden ze in cantates. De woorden kwamen niet uit de liturgie, maar werden door dichters verzonnen of uit de Bijbel gehaald. Bach schreef ongeveer 200 cantates voor de kerk. Hij schreef ook twee grote passies die het verhaal vertellen van Jezus die aan het kruis stierf. Andere componisten die hebben bijgedragen aan de protestantse kerkmuziek in Europa zijn Heinrich Schütz, Jan Pieterszoon Sweelinck, Dietrich Buxtehude, Johann Pachelbel en Felix Mendelssohn-Bartholdy.

Katholieke Kerkmuziek

Tot de muziek voor de katholieke kerk behoort ook instrumentele muziek zoals "kerkelijke cantates". Arcangelo Corelli en Wolfgang AmadeusMozart schreven daar veel voorbeelden van. Mozart schreef ook verschillende missen. Grote Italiaanse componisten uit de 16e en 17e eeuw die kerkmuziek schreven zijn onder andere Giovanni Gabrieli en Claudio Monteverdi. In de 19e eeuw schreven Rheinberger en Max Reger muziek in de romantische stijl. Franse componisten uit die tijd schreven in een stijl die vergelijkbaar was met de wereldlijke muziek.

Kerkmuziek in Engeland

Toen koning Hendrik VIII zich losmaakte van de katholieke kerk stichtte hij zijn eigen kerk, die bekend staat als de Anglicaanse kerk. Veel grote componisten schreven muziek voor de Anglicaanse dienst. Hun muziek voor koren was meestal dienstmuziek en volksliederen. Ze schreven ook veel hymnen. Belangrijke componisten zijn William Byrd (die ook katholieke kerkmuziek schreef) en Thomas Tallis in de Renaissance, Orlando Gibbons en Henry Purcell in de Barok, en in latere periodes Samuel Sebastian Wesley, Charles Stanford, Ralph Vaughan Williams, Edward Bairstow, William Mathias en John Rutter.

Kerkmuziek in de Verenigde Staten

De kerkmuziek in Amerikaanse kerken ontwikkelde zich in eerste instantie op vergelijkbare wijze als de Europese muziek. Het Boek van het Gemeenschappelijk Gebed was de basis van de Amerikaanse aanbidding. Zowel de puriteinen als de baptisten vonden het zingen in de kerk belangrijk. In de 18e eeuw reisden de zingende meesters van de zangscholen in de noordoostelijke staten rond om te proberen de mensen in de kerk goed te leren zingen. De beroemdste van deze zangmeesters was William Billings. Omdat de meeste mensen niet konden lezen, ontwikkelde zich een systeem genaamd Lined-out Hymnody, waarbij de priester een regel zong en de gemeente hem kopieerde. Later in de eeuw, tijdens de "First Great Awakening", werden de gezangen van Engelse componisten als Isaac Watts en Charles Wesley populair.

In de 19e eeuw ontmoetten mensen uit verschillende kerken elkaar op de kampbijeenkomsten. Deze werden geleid door evangelisten. De liederen weerspiegelen het geloof dat zondaars gered kunnen worden door zich te bekeren. De muziek van zwarte mensen en van volksmuziek werden belangrijke invloeden. Liederen werden melodieus en hadden vaak refreinen. In het midden van de eeuw werden de zondagsscholen voor kinderen extreem populair en er werden veel liedjes voor hen geschreven. Evangelieliederen en negerspirituelen werden ook zeer veel gebruikt en beïnvloedden de ontwikkeling van de kerkmuziek in Amerika.

Kerkmuziek in de orthodoxe kerk

Kerkmuziek in de Orthodoxe Kerk in Oost-Europese landen wordt altijd gezongen. Het is gebaseerd op de Byzantijnse muziektraditie.