Kalākaua

Vroeg leven

Kalākaua's ouders waren een opperhoofd en een opperhoofdin. Hij had twee oudere broers en zes jongere broers en zussen. Toen hij vier was, ging hij naar school. Hij sprak vloeiend Engels en Hawaii. Op 16-jarige leeftijd ging hij rechten studeren. Zijn regeringsfuncties weerhielden hem er echter van zijn juridische opleiding af te maken. In 1856 was Kalākaua majoor bij de staf van koning Kamehameha IV. Hij leidde ook een politieke organisatie die bekend stond als de Young Hawaiians. Kalākaua diende ook bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. In 1863 werd hij benoemd tot postmeester-generaal.

 

Regeer als Koning

De koning voor Kalākaua was koning Lunalilo. Hij stierf op 3 februari 1874. Kalākaua werd gekozen om hem te vervangen. Kalākaua benoemde zijn broer, William Pitt Leleiohoku, als zijn erfgenaam.

Kalākaua begon zijn bewind met een rondreis over de Hawaïaanse eilanden. Dit maakte hem populairder. In oktober 1874 stuurde hij vertegenwoordigers naar de Verenigde Staten om over een verdrag te onderhandelen. In november ging Kalākaua naar Washington DC voor een ontmoeting met Ulysses S. Grant. Er werd een akkoord bereikt en het verdrag werd ondertekend op 30 januari 1875. Door het verdrag konden bepaalde Hawaïaanse goederen, voornamelijk suiker en rijst, belastingvrij de Verenigde Staten binnenkomen.

In het begin van Kalākaua's bewind ontsloeg hij veel kabinetten en benoemde hij nieuwe. Dit leverde kritiek op van mensen die wilden dat de regering van Hawaï zou lijken op de constitutionele monarchie van het Verenigd Koninkrijk. Zij vonden dat de wetgevende macht de ministers van het kabinet moest controleren in plaats van de koning. Deze strijd duurde de hele regeerperiode van Kalākaua voort.

In 1881 verliet koning Kalākaua Hawaï voor een wereldreis. Hij ging immigratie bestuderen en de buitenlandse betrekkingen verbeteren. Hij wilde ook bestuderen hoe andere heersers regeerden. In zijn afwezigheid regeerde zijn zus en erfgenaam, prinses Liliʻuokalani, als regent. (Prins Leleiohoku, de vroegere erfgenaam, was in 1877 overleden.) De Koning kreeg een koninklijk onthaal in San Francisco. In het keizerrijk Japan ontmoette hij de Meiji keizer. Hij reisde verder door China van de Qing-dynastie, Siam onder koning Chulalongkorn (Rama V), Birma, Brits Raj India, Egypte, Italië, België, het Duitse Rijk, Oostenrijk-Hongarije, de Franse Derde Republiek, Spanje, Portugal, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland, en terug door de Verenigde Staten. Tijdens deze reis ontmoette hij vele andere staatshoofden, waaronder paus Leo XIII, Umberto I van Italië, Tewfik, onderkoning van Egypte, Willem II van Duitsland, Rama V van Siam, president Chester Arthur en Victoria van het Verenigd Koninkrijk. Hiermee werd hij de eerste koning die rond de wereld reisde.

Kalākaua bouwde ook ʻIolani Palace. Het kostte 300.000 dollar, een ongehoord bedrag in die tijd. Veel van de meubels in het paleis werden door Kalākaua besteld toen hij in Europa was.

Kalākaua besloot het Kamehameha standbeeld te bouwen. Het eerde Kamehameha I, de eerste koning van de hele Hawaïaanse eilanden. Het oorspronkelijke standbeeld ging verloren toen het schip dat het vervoerde bij de Falklandeilanden zonk. Een vervanger werd besteld en in 1883 door de koning onthuld. Het oorspronkelijke standbeeld werd later gerepareerd en in 1912 naar Hawaii gestuurd. Een derde standbeeld, opgericht in 1969, staat in het Capitool van de Verenigde Staten. Het is het enige standbeeld daar dat een inheemse Hawaiiaan herdenkt.

Koning Kalākaua zou een Polynesisch rijk hebben willen opbouwen. In 1886 gaf de wetgevende macht de regering 30.000 dollar voor de vorming van een Polynesische confederatie. De koning stuurde vertegenwoordigers naar Sāmoa. Daar stemde Malietoa Laupepa in met een confederatie tussen de twee koninkrijken. Deze confederatie hield niet lang stand, want koning Kalākaua verloor het jaar daarop de macht aan de Bajonetconstitutie.

Tegen 1887 waren sommige mensen erg gefrustreerd over Kalākaua. Ze gaven hem de schuld van de groeiende schuld van het koninkrijk. Ze beschuldigden hem ervan een verkwister te zijn. Sommige buitenlanders wilden hem dwingen af te treden en zijn zus Liliʻuokalani op de troon te zetten. Anderen wilden de monarchie helemaal opheffen en de eilanden onderdeel maken van de Verenigde Staten. De mensen die deel wilden uitmaken van de Verenigde Staten vormden een groep die de Hawaiian League heette. In 1887 kwamen leden van de Liga gewapend met geweren bijeen. De koning schrok van dit machtsvertoon. Hij bood aan zijn bevoegdheden over te dragen aan de ministers van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk of Portugal. De leden van de Liga vroegen hem echter een nieuwe grondwet te ondertekenen.

Deze nieuwe grondwet kreeg de bijnaam Bajonetgrondwet. Het ontnam veel van de uitvoerende macht van de koning. Het ontnam het stemrecht van de meeste Hawaïanen. De wetgevende macht kon een veto van de koning terzijde schuiven. De koning mocht geen actie meer ondernemen zonder goedkeuring van het kabinet. Het Huis van Edelen, het door de koning benoemde huis van de wetgevende macht, moest worden gekozen. Niet-Hawaiiaanse burgers mochten nu stemmen. Robert Wilcox leidde een contrarevolutie om de macht terug te geven aan de koning, maar die mislukte.

In 1890 was de koning ziek. Op advies van zijn arts ging hij naar San Francisco. Zijn gezondheid bleef verslechteren. Hij stierf op 20 januari 1891 in het Palace Hotel in San Francisco. Zijn laatste woorden waren: "Zeg tegen mijn volk dat ik het geprobeerd heb."

Het stoffelijk overschot van Kalākaua werd naar Honolulu gestuurd aan boord van de Amerikaanse kruiser USS Charleston. Omdat hij geen kinderen had, werd zijn zus, Liliʻuokalani, koningin.

 
Officieel schilderij van Koning David Kalakaua  


Reis van koning Kalākaua in 1881  


Wapen van het Hawaiiaanse koninkrijk, ʻIolani Paleis, Honolulu, Hawaii  

Legacy

Koning Kalākaua werd "de Vrolijke Monarch" genoemd omdat hij hield van de vrolijke dingen in het leven. Toen hij koning was, begonnen de mensen weer aan hoela te doen. (Er is een hoelfestival naar hem genoemd, het Merrie Monarch Festival. Hij bracht ook de Hawaiiaanse vechtkunst Lua en surfen terug. Hij en zijn broer en zussen stonden bekend als de "Royal Fours" vanwege hun muzikale talenten. Hij schreef "Hawaii Ponoi", dat vandaag de dag het staatslied van Hawaii is. Kalākaua was een groot voorstander van de ukelele als Hawaiiaans instrument.

"Kalākaua Avenue" in Waikiki is naar hem genoemd. Het is de hoofdlaan van Waikiki. Hij loopt van het Ala Wai kanaal naar het Waikiki strand. Hij loopt door tot bijna aan de Diamond Head krater.