Bush ballad
De bush ballad, bush song of bush poem is een stijl van poëzie en volksmuziek die het leven, karakter en landschap van de Australische bush beschrijft. Bush ballades hebben meestal een eenvoudige rijmstructuur. Ze kunnen grappig of triest zijn. De gebruikte woorden zijn kleurrijk, alledaags en Australisch. Ze vertellen verhalen over actie en avontuur over bushranging, rijden, droogtes, overstromingen, het leven op de grens en relaties tussen inheemse en niet-inheemse Australiërs.
De eerste ballades zijn gemaakt door Britse en Ierse kolonisten en veroordeelden die de volksmuziek van hun vaderland meenamen. Ze werden meestal niet opgeschreven, maar mondeling doorgegeven. De ballades groeiden in de loop der jaren uit tot een unieke stijl en werden eind 19e en begin 20e eeuw zeer populair. Australiërs dachten dat ze "een authentieke uitdrukking van de nationale geest" waren. Door middel van bush poëzie, kranten en tijdschriften, zoals The Bulletin, promoot men vriendschap, egalitarisme, anti-autoritarisme en een zorg voor de 'battler' als zijnde ideale Australische waarden.
Bush ballads zijn niet zo populair in de moderne tijd, maar de gedichten die aan de Federatie zijn geschreven zijn nog steeds enkele van de bekendste en meest geliefde gedichten in Australië. De "bush bards" zoals Henry Lawson en Banjo Paterson worden beschouwd als reuzen van de Australische literatuur. Clubs en festivals die gewijd zijn aan de bush poëzie zijn in het hele land te vinden en de traditie leeft voort in de Australische countrymuziek.
Cover van Oude Bush Songs (1905), Banjo Paterson's rudimentaire collectie van bush ballads
Kenmerken
De liedjes vertellen persoonlijke verhalen over het leven in Australië. De verhalen kunnen gaan over de mijnbouw, het fokken en drijven van vee, het scheren van schapen, zwerftochten, oorlogsverhalen, de Australische scheerdersstaking van 1891, het conflict tussen de werkende armen en de rijke boeren (krakers), bushrangers zoals Ned Kelly, maar ook over de liefde, en over modernere thema's zoals trucking.
Hoewel het technisch gezien geen bush ballads zijn, zijn er ook tal van zeemansliederen. Deze werden gezongen door walvisvaarders en zeelui, maar ook liederen over de reis van veroordeelden en andere immigranten uit Engeland naar Australië.
Moderne muziekstijlen voor de ballades zijn verschillend, ook al is de inhoud vergelijkbaar. Goede voorbeelden van de oudere, traditionele balladstijl zijn Slim Dusty's When the Rain Tumbles Down in juli of Leave Him in the Long yard. Deze hebben sterke verhaallijnen in de verzen, met koren op een Pick n' Strum beat. Moderne bush ballads kunnen finger picking en strumming rock stijlen gebruiken.
Geschiedenis
De muzikale tradities van Australië omvatten de Engelse, Schotse en Ierse volksliederen van de veroordeelden, evenals het werk van pastorale dichters uit de jaren 1880. Er was ook een hymnezingtraditie die in de 19e eeuw door missionarissen werd meegebracht. Het begin van de Australische bush muziek komt van de liederen die werden gezongen door de veroordeelden die vanaf 1788 naar Australië werden gestuurd. Ze vertellen over het harde leven van die tijd, en over mensen en gebeurtenissen zoals bushrangers, zwervers, veedrijvers, veehouders en scheerders. Veroordeelden en bushrangers klaagden vaak over het machtsmisbruik van de regeringen. Voorbeelden hiervan zijn ballades zoals: The Wild Colonial Boy, Click Go The Shears, The Eumeralla Shore, The Drover's Dream, The Queensland Drover, The Dying Stockman en Moreton Bay.
Later vertelden bush ballads verhalen over oorlog, droogte, overstromingen, Aboriginaliteit, spoorwegen en wegen. Isolatie en eenzaamheid van het leven in de Australische bush is een ander thema. Ze vertellen vaak over de moeilijkheden en de strijd voor de werkende armen. De bush ballads zijn vaak ironisch en humoristisch, bijvoorbeeld Beautiful Land of Australia. Ze waren een mondelinge en folkloristische traditie en werden pas later in de jaren 1890 in druk gepubliceerd, zoals Banjo Paterson's Old Bush Songs.
De teksten voor "Waltzing Matilda", vaak beschouwd als het onofficiële volkslied van Australië, werden geschreven door Banjo Paterson in 1895. Dit type Australische countrymuziek, met teksten die zich richten op strikt Australische onderwerpen, staat algemeen bekend als "bush music" of "bush band music".
De ballades gingen door in Australië, lang nadat de populaire muziek in Groot-Brittannië een plaats had veroverd. De balladstijl op het platteland van Engeland begon uit te sterven toen door ontruiming van het land, industrialisatie en verstedelijking mensen van de boerderijen naar de steden trokken. De Engelse populaire muziek begon in de jaren 1830 en 1840 in de volksmuziekhallen. Australië, dat nog steeds een grote plattelandsbevolking had, begon veel later met populaire muziek.
Al in de jaren twintig van de vorige eeuw beïnvloedden de verschillende etnische groepen in Asutralia de ballades. Poncie Cubillo introduceerde de rondalla met hun Filippijnse snaarband in Darwin. De balladtraditie is uitgegroeid tot een aantal van deze invloeden, waaronder Chinese en Filippijnse. Er waren ook de Italianen die tabak verbouwden, de familie de Bortoli, in "Texas in Queensland", wat de mix van folk tunes en Tex Morton's hillbilly tunes toevoegde. Morton, een countrymuziekzangeres uit Nieuw-Zeeland, maakte tussen 1936 en 1943 een aantal Australische thema-opnamen. Deze omvatten de "Dying Duffer's Prayer", "Murrumbridgee Jack", "Billy Brink The Shearer", "Stockman's Last Bed", "Wrap Me Up in My Stockwhip and Blanket", "Rocky Ned (The Outlaw)," en "Ned Kelly Song". Terwijl deze deel uitmaken van de bush ballad traditie, zong Morton zonder een Australisch accent en gebruikte jodelen zoals de Amerikaanse zangeres Jimmie Rodgers. Amerikaanse cowboy en country songs en jaren '50 rock 'n' roll beïnvloedden de Australische bush ballads. Met de toegenomen moderne communicatie, delen de bush ballads de moderne Australische muziekscene met rockabilly, countrymuziek, blues, Texas swing, bluegrass, trail songs en country pop.
Country- en folkmuzikanten als Slim Dusty, Stan Coster, Rolf Harris, The Bushwackers, John Williamson, Graeme Connors en John Schumann van de band Redgum nemen nog steeds de oude bush ballads op. Hedendaagse artiesten als Sara Storer en Lee Kernaghan putten veel uit dit erfgoed. Ashley Cook, een hedendaagse balladeer, zingt over onderwerpen die relevant zijn voor het leven in de landbouw en de mijnbouw in de outback van Australië: Vee, stof en leer en blauwe Queensland Dogs. Zijn lied "Road to Kakadu" gaat over het doden van waterbuffels in het Northern Territory in de jaren negentig van de vorige eeuw om de Brucellose te bestrijden. Onder de Queenslandse maan ligt het leven en de dood als veedrijver.
Eerste pagina van "The Dying Stockman," een bush ballad gepubliceerd in Banjo Paterson's 1905 collectie The Old Bush Songs.
Publieke opinies
De bush ballad stijl wordt soms gezien als onbedorven en eenvoudig. Dit komt omdat het gebruik maakt van clichébeelden en stereotypen.
De bush ballads hebben het Australische theater en de films beïnvloed. Sinds het midden van de 20e eeuw worden bush songs vaak uitgevoerd door bush bands, zoals The Bandicoots of Franklyn B Paverty. Er zijn vrouwelijke bush ballades geweest, waaronder Shirley Thoms (1925-1999) die bekend staat als het jodelende schatje van Australië, en inheemse singer-songwriter Yvonne Bradley.
Prijzen
Er zijn een aantal onderscheidingen in het leven geroepen om bush balladeers te erkennen. Jeff Brown werd genomineerd voor een Golden Guitar Award in de categorie Bush Ballad of the Year voor een nummer dat hij in 2008 in de vleugels van de tuin heeft opgenomen. Hij zei dat het "...belangrijk was om de oude garens in leven te houden door middel van country muziek ballades. Het is onze erfenis echt en het moet in leven worden gehouden een of andere manier en de oude bush ballads zijn de manier om het te doen." De vorige winnaars van de Country Music Awards Australia Bush Ballad of the Year zijn Anne Kirkpatrick en Joy McKean. De Stan Coster Memorial Bush Ballad Award heeft verschillende categorieën. In 2007 was Reg Poole mannelijke vocalist van het jaar voor 'A Tribute To Slim', Graham Rodger was Songwriter van het jaar voor 'The Battle Of Long Tan', en Dean Perrett voor Album of the Year voor 'New Tradition' The magazine, het Balladeers Bulletin magazine houdt ook een "Bush Balladeer Starquest" wedstrijd. Op de 2008 36e Country Music Awards of Australia gehouden in Tamworth, werd Amos Morris de jongste artiest ooit die de Gouden Gitaar trofee won voor de Bush Ballad of the Year categorie met Sign of the Times.
Voorbeelden
Voorbeelden van populaire bush ballads en liedjes zijn onder andere:
Traditioneel:
- "De Wilde Koloniale Jongen"
- "Klik op Ga de Schaar"
- "Moreton Bay"
De Bush Bards:
- "Freedom on the Wallaby" van Henry Lawson...
- "The Sick Stockrider" door Adam Lindsay Gordon...
- "Waltzing Matilda" door Banjo Paterson
Moderne schrijvers en zangers:
- Als de regen in juli neerstort door Slim Dusty...
- Laat hem in de Longyard van Kelly Dixon (versies van Slim Dusty en Lee Kernaghan)
- Three Rivers Hotel door Stan Coster (versies door Slim Dusty en John Williamson)
- Ballade van Camooweal gezongen door Slim Dusty
- De grootste teleurstelling van Joy McKean (gezongen door Slim Dusty en Troy Cassar-Daley)
- Mallee Boy door John Williamson
- Diamantina Drover door John Williamson
Bush-balladeers
- Buddy Williams (1918-1986)
- Lex Banning (1921-1965)
- Barbara Baynton (1857-1929)
- Barcroft Boake (1866-1892)
- David Campbell
- Stan Coster (1930-1997)
- C. J. Dennis (1876-1938)
- Slanke Dusty (1927-2003)
- Edward Dyson
- Warren Fahey
- John Farrell (1851-1904)
- Geoffrey Lehmann
- Jack Graydon (1999-)
- Adam Lindsay Gordon (1833-1870)
- Lindsay Hammond (1952-)
- Edward Harrington (1896-1966)
- Clive James
- Henry Kendall (1839-1882)
- Henry Lawson (1867-1922)
- Dorothea Mackellar
- Francis MacNamara
- James McAuley
- Breker Morant (1864-1902)
- John Shaw Neilson (1872-1942)
- Gordon Parsons (1926-1990)
- Banjo Paterson (1864-1941)
- Decaan Perrett
- William Henry Ogilvie (1869-1963)
- Jack O'Hagan (1898-1987)
- Raymond Rose (1936-2010)
- Kenneth Slessor
- Shirley Thoms
- John Williamson (1945)
- Francis Webb
Verzamelaars van bush songs
- John Manifold (balladeer en verzamelaar)
- John Meredith
- Les Murray
- Banjo Paterson
- Bill Scott (auteur) (balladeer en verzamelaar)
Lawson
Patterson
Gerelateerde pagina's
- Australische literatuur
Vragen en antwoorden
V: Wat is een bush ballad?
A: Een bush ballad is een stijl van poëzie en volksmuziek die het leven, het karakter en het landschap van de Australische bush uitbeeldt.
V: Wat is de rijmstructuur van bush ballads?
A: Bush ballads hebben meestal een eenvoudige rijmstructuur.
V: Wat zijn enkele onderwerpen die in bush ballads aan bod komen?
A: Bush ballads vertellen meestal verhalen over actie en avontuur over bushranging, droving, droogte, overstromingen, het leven aan de grens en de relaties tussen inheemse en niet-inheemse Australiërs.
V: Wie creëerde oorspronkelijk de bush ballads?
A: De eerste ballades werden gemaakt door Britse en Ierse kolonisten en veroordeelden die de volksmuziek van hun thuisland meebrachten.
V: Hoe hebben de bush ballads zich in de loop der tijd ontwikkeld?
A: Bush ballads groeiden in de loop der jaren uit tot een unieke stijl en werden erg populair aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw.
V: Welke waarden propageerden bush ballads en aanverwante media in het vroege Australië?
A: Via bush poetry propageerden kranten en tijdschriften, zoals The Bulletin, vriendschap, egalitarisme, anti-autoritarisme en zorg voor de "battler" als ideale Australische waarden.
V: Zijn bush ballads nog steeds populair in de moderne tijd?
A: Bush ballads zijn niet meer zo populair in de moderne tijd, maar de gedichten die tot de Federatie werden geschreven behoren nog steeds tot de bekendste en meest geliefde gedichten in Australië. Clubs en festivals gewijd aan bush poetry zijn overal in het land te vinden, en de traditie leeft voort in de Australische countrymuziek.
