Beer met kort gezicht
De kraagbeer of bulldogbeer (Arctodus) is een uitgestorven geslacht van beren die endemisch was in Noord-Amerika tijdens het Pleistoceen, ongeveer 1,8 miljoen jaar geleden (mya) tot 11.000 jaar geleden. In die tijd was Arctodus simus wellicht een van de grootste zoogdieren die op het land leefden en vlees aten.
Arctodus simus verscheen voor het eerst tijdens het Midden-Pleistoceen in Noord-Amerika, ongeveer 800.000 jaar geleden. Hij stierf ongeveer 11.600 jaar geleden uit.
Habitat
De kortsnuitbeer leefde in vele delen van Noord-Amerika, variërend van Alaska tot Mississippi. Hij leefde echter vooral in zuidelijke gebieden, van Noord-Texas tot New Jersey in het oosten; Aguascalientes, Mexico in het zuidwesten; en met grote concentraties in Florida.
De oudste fossielen van de kortsnuitbeer komen van de paleontologische vindplaatsen Santa Fe River 1 in Gilchrist County, Florida.
Fossielen
Archeologen vonden voor het eerst fossielen van de beer met het korte gezicht in de Potter Creek Cave in Shasta County, Californië. Dit dier zou het grootste vleesetende landzoogdier geweest kunnen zijn dat ooit in Noord-Amerika geleefd heeft.
Archeologen hebben slechts één skelet van een reuzenbeer met een kort gezicht gevonden, in Indiana. Het is beroemd omdat het het grootste, bijna complete skelet was van een reuzenbeer met een kort gezicht dat ooit in Amerika is gevonden. De originele botten liggen in het Field Museum of Natural History in Chicago.
Een recente studie schatte het gewicht van zes exemplaren van de kortsnuitbeer. Het grootste exemplaar woog 957 kg. Dit suggereert dat de beer waarschijnlijk groter was dan wetenschappers hadden gedacht. Als hij op zijn achterpoten stond, was de beer 2,4-3,0 m groot.
Gedrag
Eén theorie is dat de kraagbeer een actief roofdier was en de bizons direct aanviel. Een andere theorie is dat hij snellere roofdieren liet doden, en hen dan van het karkas verdreef. Dit zou betekenen dat het een aaseter was.
