Incubus (demon)

Oorsprong van de legenden

Mensen hebben verschillende verklaringen bedacht voor de incubus-legenden. In de Middeleeuwen maakte men zich veel zorgen over zonden, vooral seksuele zonden van vrouwen. Slachtoffers kunnen last hebben gehad van wakkere dromen of slaapverlamming. Ook nachtelijke opwinding, orgasme of nachtelijke emissie zouden verklaard kunnen worden door het idee van wezens die een anders schuld veroorzakend en zelfbewust gedrag veroorzaken. De invloed van incubi zou ook gebruikt kunnen zijn om te verklaren waarom zwangerschappen buiten het huwelijk plaatsvinden; zulke zwangerschappen waren vaak "onverklaarbaar".

Slachtoffers die beweerden ten prooi te zijn gevallen aan de invloed van incubi, konden in werkelijkheid slachtoffer zijn geweest van aanranding door een echt persoon. Verkrachters kunnen de verkrachtingen van slapende vrouwen aan demonen hebben toegeschreven om hun straf te ontlopen. Een vriend of familielid kan het slachtoffer in haar slaap hebben aangerand. De slachtoffers en, in sommige gevallen, de geestelijken, vonden het misschien gemakkelijker om de aanval als bovennatuurlijk te verklaren dan de confrontatie aan te gaan met het idee dat de aanval afkomstig was van een vertrouwd persoon.

Oude en religieuze beschrijvingen

Een van de vroegste vermeldingen van een incubus komt uit Mesopotamië op de lijst van koningen van Soemerië, ca. 2400, waar de vader van de held Gilgamesj wordt vermeld als Lilu (Lila). Er wordt gezegd dat Lilu vrouwen in hun slaap stoort en verleidt, terwijl Lilitu, een vrouwelijke demon, aan mannen verschijnt in hun erotische dromen. Twee andere demonen verschijnen ook: Ardat lili bezoekt mannen 's nachts en baart spookkinderen van hen. Irdu lili, is de mannelijke tegenhanger van Ardat lili. Hij bezoekt 's nachts vrouwen. Deze demonen waren oorspronkelijk stormdemonen. Omdat de etymologie verkeerd geïnterpreteerd werd, werden ze later gezien als nachtdemonen. Ook worden ze beschouwd als vampieren, een andere vorm van demonen die bloed van hun slachtoffers drinken.

Incubi en succubi zouden volgens sommigen geen verschillende geslachten zijn, maar dezelfde demon die van geslacht kan veranderen. Een succubus zou met een man kunnen slapen en zijn sperma verzamelen, en dan in een incubus veranderen en dat zaad op vrouwen gebruiken. Hun nakomelingen werden in vele gevallen als bovennatuurlijk beschouwd, zelfs als het eigenlijke genetische materiaal oorspronkelijk van mensen afkomstig was.

In veel verhalen wordt beweerd dat de incubus biseksueel is, maar in sommige wordt beweerd dat hij strikt heteroseksueel is en het aanvallen van een mannelijk slachtoffer als onaangenaam of nadelig ervaart. Er zijn ook veel verhalen over pogingen tot uitdrijving van incubi of succubi die hun toevlucht hebben gezocht in de lichamen van mannen of vrouwen.

Van incubi wordt soms gezegd dat ze in staat zijn kinderen te verwekken. De half-menselijke nakomeling van zo'n verbintenis wordt soms een cambion genoemd. De beroemdste legende van zo'n geval is die van Merlijn, de beroemde tovenaar uit de Arthurlegende.

Volgens de Malleus Maleficarum is exorcisme een van de vijf manieren om de aanvallen van Incubi te overwinnen, de andere zijn de Sacramentele Biecht, het Teken van het Kruis (of het reciteren van de Engelensalutatie), het verplaatsen van de getroffene naar een andere plaats, en door excommunicatie van de aanvallende entiteit, "wat misschien hetzelfde is als exorcisme". Anderzijds verklaarde de Franciscaner broeder Ludovico Maria Sinistrari dat incubi "exorcisten niet gehoorzamen, geen vrees hebben voor exorcismen, geen eerbied tonen voor heilige dingen, bij de nadering waarvan zij niet in het minst schrikken."