Rotsen van Liancourt

Geografie

Liancourt Rocks bestaat uit twee eilandjes, die 150 meter uit elkaar liggen. Deze eilandjes worden West Islet en East Islet genoemd. Het westelijke eilandje is het grootste van de twee eilandjes. In totaal zijn er ongeveer 90 eilandjes en riffen. De eilandjes en rotsen zijn van vulkanische aard. In totaal zijn 37 van deze eilandjes erkend als permanent land. Het oostelijke eilandje is 4,5 miljoen jaar geleden ontstaan. Ulleungdo vormde zich 2 miljoen jaar later. Beide zijn snel aan het eroderen en verweren.

De totale oppervlakte van de eilandjes bedraagt ongeveer 187.450 vierkante meter. Hun hoogste punt is 169 meter op het westelijke eilandje. Het westelijke eilandje heeft een oppervlakte van ongeveer 88.640 vierkante meter; het oostelijke eilandje ongeveer 73.300 vierkante meter. Liancourt Rocks ligt op ongeveer 131°52′ oosterlengte en ongeveer 37°14′ noorderbreedte. Het westelijk eilandje bevindt zich op 37°14′31″NB, 131°51′55″E en het oostelijk eilandje op 37°14′27″NB, 131°52′10″E. De kustlijnen van de hoofdeilanden liggen 217 km van het vasteland van Korea en 212 km van de hoofdeilanden van Japan (Honshu). Het dichtstbijzijnde Koreaanse grondgebied (Ulleung-do) ligt op 87 km afstand en kan op mooie dagen zichtbaar zijn; het dichtstbijzijnde Japanse grondgebied (Oki-eilanden) ligt op 157 km afstand.

Het westelijke eilandje bestaat uit één enkele piek. Het heeft vele grotten langs de kustlijn. De kliffen van het oostelijke eilandje zijn ongeveer 10 tot 20 meter hoog. Er zijn twee grotten die toegang geven tot de zee, evenals een krater.

Economie

Er verblijven 40 Koreanen op de eilandjes,^[] verschillende Koreaanse leveranciers van telecommunicatiediensten (namelijk SK Telecom, KT en LG U+) hebben ook stations geïnstalleerd op Liancourt Rocks om de eilandjes te dekken met het Zuid-Koreaanse draadloze telefoonnetwerk. ^[] Er is ook een regelmatige veerdienst vanuit Ulleung-do.

Hoewel de eilandjes zelf nauwelijks bewoonbaar zijn, beschikt de exclusieve economische zone eromheen over rijke visgronden en mogelijke aardgasreserves. Tot 2006 zijn de verwachte reserves nog niet gevonden. Rond de eilandjes leeft een grote verscheidenheid aan vis, zeewier, kelp, zeeslakken en mosselen. De belangrijkste visvangsten in het gebied zijn pijlinktvis, koolvis uit Alaska, kabeljauw en octopus. Er zijn 102 soorten zeewier, hoewel vele daarvan geen economische waarde hebben.

Dit gebied was vroeger een van de grootste broedplaatsen van zeeleeuwen (Zalophus californianus japonicus) en een goede plek om op ze te jagen en ook voor het verkrijgen van abalone aan het eind van de Meiji-periode (1868-1912). Tot in de jaren 1950 werden de zeeleeuwen op de eilandjes geobserveerd door de vrijwillige bewakers.

Meer dan 900 Koreaanse burgers zeggen dat ze op de eilanden wonen. Meer dan 2.000 Japanners doen hetzelfde. Slechts twee mensen, een getrouwd Koreaans echtpaar, wonen er echter permanent.

Toerisme

Omdat ze als natuurreservaat zijn aangemerkt, zijn speciale vergunningen nodig voor toeristen om op de eilandjes te landen in plaats van er gewoon omheen te vliegen. In 2003 en 2004 waren er respectievelijk 1.507 en 1.597 geregistreerde toeristen. Bezoekers komen over het algemeen per boot vanuit Ulleung-do.

In 2005 werd op de eilandjes de eerste huwelijksceremonie gehouden. Het Zuid-Koreaanse echtpaar koos de locatie als protest tegen de Japanse territoriale aanspraken.

Klimaat

Liancourt Rocks kan te maken krijgen met barre weersomstandigheden. Dit komt door de ligging en de geringe omvang. Soms kunnen schepen niet aanmeren door de sterke noordwestenwind in de winter. Het klimaat is warm en vochtig. Het wordt sterk beïnvloed door warme zeestromingen. Er valt het hele jaar door veel regen (jaargemiddelde - 1324 mm), met af en toe sneeuwval. Mist is een vaak voorkomend verschijnsel. In de zomer overheersen de zuidelijke winden. Het water rond de eilandjes is ongeveer 10 graden Celsius in het voorjaar, wanneer het water het koelst is. In augustus warmt het op tot ongeveer 25 graden Celsius.

Ecologie

Net als Ulleung-do bestaan de eilandjes uit vulkanisch gesteente, met slechts een dun laagje aarde en mos. Ongeveer 80 plantensoorten, meer dan 22 vogelsoorten en 37 insectensoorten zijn op de eilandjes geregistreerd, naast het plaatselijke zeeleven.

Sedert het begin van de jaren 1970 zijn bomen en sommige bloemsoorten geplant naast de inheemse flora en fauna. (Bomen zijn volgens de internationale wetgeving vereist om de eilandjes te kunnen erkennen als natuurlijke eilanden en niet als riffen).

Liancourt Rocks werd in de jaren 1990 door Zuid-Korea uitgeroepen tot "Natuurmonument #336". Sommige vogels leven daadwerkelijk op de eilanden, maar de meeste gebruiken ze alleen als tussenstop om naar elders te vliegen. De vorkstaartstormvogel, de gestreepte pijlstormvogel en de zwartstaartmeeuw leven op de eilanden. De populatie broedvogels die op de rotsen is geteld, is de laatste jaren echter afgenomen.

In 1999 werden de eilandjes door de Zuid-Koreaanse regering aangewezen als speciaal beschermd milieugebied. Zij zijn ouder dan alle andere Koreaanse vulkanische eilanden, met inbegrip van Ulleung-do.

In 2005 werd bekendgemaakt dat drie nieuwe geslachten en vijf nieuwe soorten bacteriën door ROK-wetenschappers waren geïdentificeerd in de wateren voor de eilandjes. De geslachten zijn Dokdonella koreensis, Dokdonia donghaenensis, en Donghae dokdoensis. De nieuw geïdentificeerde soorten zijn Virgilbacillus dokdoensis, Maribacter dokdoensis, Marimonas dokdoensis, Polaribacter dokdoensis, en Porphyrobacter dokdoensis.

Strategische locatie

De eilandjes zijn niet alleen om economische redenen van belang^[], maar ook om militaire redenen^[]. Zij hebben af en toe dienst gedaan als militaire basis, met name tijdens de Russisch-Japanse oorlog. De Zuid-Koreaanse regering heeft op de eilandjes een radarstation en een landingsplaats voor helikopters gebouwd, zodat zij buitenlandse zeestrijdkrachten kan opsporen^[].

Aanvullende nota van het geschil

Zuid-Koreaanse strijdkrachten namen tussen 1952 en 1965 3929 Japanners gevangen en doodden 44 Japanners, totdat de Syngman Rhee-linie werd ingesteld. Het geschil tussen Zuid-Korea en Japan over de eilanden is in 2008 opgelaaid met nieuwe Japanse schoolboeken waarin de eilanden worden genoemd, en een bezoek van de Zuid-Koreaanse premier in juli. Tien jaar geleden woonden er geen mensen op de eilanden. Maar Zuid-Korea begon het eiland te bevolken om zijn claim kracht bij te zetten. Zuid-Korea houdt vol dat het eilandje in het verleden Usan-do of Sokdo heette en later van naam is veranderd, maar er is geen historisch bewijs waaruit blijkt wanneer de naam is veranderd.

In documenten van Rusk uit 1951 staat: "Wat het eiland Dokdo betreft, ook bekend als Takeshima of Liancourt Rocks, deze normaal onbewoonde rotsformatie is volgens onze informatie nooit behandeld als deel van Korea en valt sinds ongeveer 1905 onder de jurisdictie van de Oki Islands Branch Office van de prefectuur Shimane van Japan. Het eiland schijnt nooit eerder door Korea te zijn opgeëist".

Geschiedenis

512: In het 13e jaar van koning Jijeung van Silla, veroverde Isabu het overkoepelende land en nam het op in Silla-gebied (Records of the Three Kingdoms)

An Yong-bok, visser : en 1693 shogunaat rouw, Japan met geweld verwijderd en te vinden waarom in de oceaan in de buurt van Ulleungdo naar Dokdo en Ulleung Island is Koreaans grondgebied Seogye voor het krijgen (de Annalen van het bewind.Geschiedenis).

Banpo Uldo Ulleung eiland aan koning Gojong, een keizerlijk decreet nr. 41 : 1900, logistiek en de gids en als de Dokdo uldogun aan zal resulteren in een jurisdictie

Takeshima in 1905: Japan, Dokdo, (Takeshima) door Shimane en als het nummer 40, en dat Japan zal resulteren in (Japan-Korea Verdrag van 1905 in november 1905, om de soevereiniteit te verliezen,).

In 1907: jurisdictie van Ulleungdo en Dokdo, provincie Gangwon naar provincie Gyeongsang in twee snelheden.

In 1946 : gho scapin in (geallieerd opperbevel) (opperste hoofdkwartier geallieerd commando) alinea op 677 in overeenstemming met de Japan uitgesloten van controle over de Dokdo.

Dokdo : 1953 en een vrijwillige (Colon 32 agenten, hongsunchil) garnizoen organisaties.

En 1956 : Nationale Politie, Dokdo over uitgaven.

Dokdo : in 1981, eerste registratiekaart voor ingezetenen (Choi Jong-Duk Dodong-ri, Ulleung-eup, gekocht 67).

Door de staat uitgeroepen tot cultureel erfgoed : 1982, en aangewezen als Natuurmonument nr. 336 (zeewierbroedplaats van Dokdo).

1998: Ondertekening van een visserijovereenkomst tussen Shinhan en Japan

Door de staat uitgeroepen tot cultureel erfgoed: in 1999 en beheersorganisaties en Natuurmonument nr. 336, Dokdo a naamswijziging beheersrichtsnoeren, het cultureel erfgoed (→ Dokdo a Dokdo algen reproduceren natuurgebied).

Dodong-ri gekocht 42 : een partij nummer tot 76 / Administratieve afdelingen : naam en nummer (Dodong-ri → het oostelijke eiland en Dokdo, (de opening. - Klasse 1 - 2 klasse : Regio's), 2000 → Dokdo, een berg, op 37 tot 1.

Dokdo, en het ministerie van Informatie en Communicatie : In 2003, postnummer "799 - 805".

2005: Onttrekking van 11 openbare gebieden (Dongdo) met inbegrip van het wandelpad (Toegangsvergunningssysteem → Overschakeling op het meldingssysteem), en Zip Bungyeong (1-37 Bergen → 1-96 Straten)

En 2008 : Het nieuwe straatadres "Dokdo aan Kim Isabu" en "Dokdo An Yong-bok gil" volgens veranderingen in.