Zelfstandig naamwoord
Een zelfstandig naamwoord is een soort woord (zie deel van de spraak) dat gewoonlijk de naam is van iets, zoals een persoon, plaats, ding, dier, of idee. In het Engels kunnen zelfstandige naamwoorden enkelvoud of meervoud zijn.
Zelfstandige naamwoorden hebben vaak een woord nodig dat lidwoord of determinator wordt genoemd (zoals het of dat). Deze woorden horen meestal niet bij andere soorten woorden, zoals werkwoorden of bijwoorden. (Bijvoorbeeld, mensen beschrijven niet ook zelfstandige naamwoorden). In het Engels zijn er meer zelfstandige naamwoorden dan enig ander soort woord.
Elke taal in de wereld heeft zelfstandige naamwoorden, maar ze worden niet altijd op dezelfde manier gebruikt. Ze kunnen ook verschillende eigenschappen hebben in verschillende talen. In sommige andere talen wisselen zelfstandige naamwoorden niet voor enkelvoud en meervoud, en soms is er geen woord voor de.
Voorbeelden van zelfstandige naamwoorden: tijd, mensen, weg, jaar, regering, dag, wereld, leven, werk, deel, aantal, huis, systeem, bedrijf, einde, partij, informatie.
Geschiedenis
Het woord zelfstandig naamwoord komt van het Latijnse nomen dat "naam" betekent. Woorden als zelfstandige naamwoorden werden al vroeg beschreven door de Sanskriet grammaticus Pāṇini en oude Grieken als Dionysios Thrax.
Gebruik van zelfstandige naamwoorden
In Engelse zinnen kunnen zelfstandige naamwoorden gebruikt worden als onderwerp, lijdend voorwerp of complement. Ze komen vaak na voorzetsels, als het 'voorwerp van voorzetsel'.
Zelfstandige naamwoorden kunnen soms andere zelfstandige naamwoorden beschrijven (zoals een voetbal). Wanneer ze dit doen, worden ze modificeerders of adjuncten genoemd.
Er zijn ook werkwoordsvormen die op dezelfde manier gebruikt kunnen worden als zelfstandige naamwoorden (zoals 'Ik hou van hardlopen.') Deze worden verbalen of werkwoordelijke zelfstandige naamwoorden genoemd, en omvatten deelwoorden (die ook bijvoeglijke naamwoorden kunnen zijn) en infinitieven.
Specificiteit
Zelfstandige naamwoorden worden ingedeeld in gewoon en eigennaam. Zelfstandige naamwoorden werden gewoonlijk beschouwd als een ander deel van het spraakgebruik dan zelfstandige naamwoorden, maar in het verleden hebben sommige grammatica's ze als zelfstandige naamwoorden beschouwd, net als veel moderne taalkundigen.
Eigennamen
Eigennamen (ook wel eigennamen genoemd) zijn specifieke namen. Voorbeelden van eigennamen zijn: Londen, John, God, Oktober, Mozart, Zaterdag, Coke, Mr. Brown, Atlantische Oceaan. Eigennamen zijn individuele dingen met namen, geen algemene zelfstandige naamwoorden.
Eigennamen beginnen met een hoofdletter in het Engels en in veel andere talen die het Romeinse alfabet gebruiken. (In het Duits beginnen alle zelfstandige naamwoorden echter met een hoofdletter.) Het woord "I" is eigenlijk een voornaamwoord, hoewel het in het Engels met een hoofdletter wordt geschreven, zoals een zelfstandig naamwoord.
Sommige gewone zelfstandige naamwoorden (zie hieronder) kunnen ook als eigennaam worden gebruikt. Iemand kan bijvoorbeeld 'Tiger Smith' worden genoemd -- ook al is hij geen tijger of smid.
Gewone zelfstandige naamwoorden
Gewone naamwoorden zijn algemene namen. Soms kan hetzelfde woord zowel een gewoon zelfstandig naamwoord als een eigennaam zijn, afhankelijk van hoe het wordt gebruikt; bijvoorbeeld:
Telbaarheid
In het Engels en veel andere talen hebben zelfstandige naamwoorden 'nummer'. Maar sommige zelfstandige naamwoorden zijn alleen enkelvoud (zoals meubels, natuurkunde) en andere alleen meervoud (zoals kleren, politie). Ook zijn sommige zelfstandige naamwoorden telbaar (bijvoorbeeld één stuk, twee stukken), maar andere zijn niet-telbaar (we zeggen bijvoorbeeld niet één meubel, twee meubels).
De meervoudsvorm van de meeste zelfstandige naamwoorden wordt gecreëerd door eenvoudig de letter(s) -(e)s toe te voegen.
- meer dan één slang = slangen
- meer dan één ski = ski's
- meer dan één Barrymore = Barrymores
Hoewel meervoudsvormen worden geschreven met de letter(s) -(e)s, zal de uitspraak van de letter(s) worden uitgesproken als /-s/, /-z/, of /-ız/ afhankelijk van welk foneem, of unieke klank, ervoor komt. Deze variaties van het meervouds-morfemen worden allomorfen genoemd.
Merk op dat sommige woordenboeken "bussen" vermelden als een aanvaardbaar meervoud voor "bus". Vermoedelijk komt dit omdat het meervoud "bussen" lijkt te rijmen op het meervoud van "zekering", dat "zekeringen" is. "Bussen" wordt nog steeds vermeld als de meervoudsvorm die de voorkeur verdient. "Bussen" is natuurlijk het meervoud van "buss", een zelden gebruikt woord voor "kus".
Er zijn verschillende zelfstandige naamwoorden die onregelmatige meervoudsvormen hebben. Meervoudsvormen die op deze manier gevormd worden, worden soms gemuteerde (of muterende) meervoudsvormen genoemd.
- meer dan één kind = kinderen
- meer dan één vrouw = vrouwen
- meer dan één man = mannen
- meer dan één persoon = mensen
- meer dan één gans = ganzen
- meer dan één muis = muizen
- meer dan één hert = hert
- meer dan een os = ossen
- meer dan één tand = tanden
Veel van de bovengenoemde onregelmatige meervoudsvormen stammen uit het Oud-Engels, dat complexere regels had voor het maken van meervoudsvormen.
En ten slotte zijn er zelfstandige naamwoorden die hun Latijnse of Griekse vorm in het meervoud behouden. (Zie media en gegevens en alumni, hieronder).
- meer dan één kern = kernen
- meer dan één syllabus = syllabi
- meer dan één focus = foci
- meer dan één schimmel = zwammen
- meer dan één cactus = cactussen (cactussen is aanvaardbaar)
- meer dan één scriptie = theses
- meer dan één crisis = crises*
- meer dan één fenomeen = verschijnselen
- meer dan één index = indices (indexen is aanvaardbaar)
- meer dan één bijlage = appendices (aanhangsels is aanvaardbaar)
- meer dan één criterium = criteria
- meer dan één octopus = octopi
Bezittelijke voornaamwoorden
Zelfstandige naamwoorden zijn woorden voor dingen, en aangezien dingen bezeten kunnen zijn, kunnen zelfstandige naamwoorden in de grammatica ook veranderen om bezit aan te geven. In het Engels voegen we meestal een apostrof en een s toe aan zelfstandige naamwoorden om ze bezittelijk te maken, of soms alleen een apostrof als er al een s aan het eind staat, zoals dit:
- Dit is Sam. Dit is Sam's kat.
- Het haar van de vrouw is lang.
- Er zijn drie katten. De moeder van de kat slaapt.
Hoe bijvoeglijke naamwoorden zelfstandige naamwoorden worden
De meeste bijvoeglijke naamwoorden worden zelfstandige naamwoorden door toevoeging van het achtervoegsel -ness. Voorbeeld: Neem het bijvoeglijk naamwoord 'natural', voeg 'ness' toe om 'naturalness' te krijgen, een zelfstandig naamwoord. Om een lijst te zien van 100 bijvoeglijke naamwoorden die in de Engelse taal gebruikt worden, klik hier.
Woordvolgorde in zelfstandig naamwoord zinnen
Een naamwoordelijk gezegde is een gezegde waarvan het hoofdwoord een zelfstandig naamwoord is. In het Engels is de woordvolgorde van de meeste zelfstandig naamwoorden dat determinatoren, bijvoeglijke naamwoorden en modificerende zelfstandige naamwoorden in respectieve volgorde vóór het hoofdwoord moeten staan, en relatieve bijzinnen moeten na het hoofdwoord staan.
Vragen en antwoorden
V: Wat is een zelfstandig naamwoord in het Engels?
A: Een zelfstandig naamwoord is een woord dat meestal staat voor de naam van een persoon, plaats, ding, dier of idee.
V: Kunnen zelfstandige naamwoorden enkelvoud of meervoud zijn?
A: Ja, zelfstandige naamwoorden in het Engels kunnen enkelvoud of meervoud zijn.
V: Hebben zelfstandige naamwoorden meestal een lidwoord of determinator nodig?
A: Ja, zelfstandige naamwoorden hebben meestal een lidwoord of determinator nodig, zoals "the" of "that".
V: Horen werkwoorden of bijwoorden meestal bij zelfstandige naamwoorden?
A: Nee, werkwoorden of bijwoorden horen meestal niet bij zelfstandige naamwoorden.
V: Zijn er meer zelfstandige naamwoorden dan andere woordsoorten in het Engels?
A: Ja, in het Engels zijn er meer zelfstandige naamwoorden dan andere woordsoorten.
V: Gebruiken alle talen zelfstandige naamwoorden?
A: Ja, elke taal ter wereld gebruikt zelfstandige naamwoorden, maar ze worden niet altijd op dezelfde manier gebruikt.
V: Kunnen zelfstandige naamwoorden verschillende eigenschappen hebben in verschillende talen?
A: Ja, zelfstandige naamwoorden kunnen verschillende eigenschappen hebben in verschillende talen, en in sommige talen veranderen ze niet voor enkelvoud en meervoud.
